Ἀξιότιμα μέλη τοῦ Τύπου,
Ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ— τοῦ περιπατοῦντος ἐν μέσῳ ἀσθενούντων καί τεθλιμμένων καί τοῦ διδάξαντος ὅτι «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε», (Ματθ. 25:40) συνεκεντρώθημεν σήμερον ἐν συντετριμμέναις καρδίαις, πλήν ὅμως ἀκλονήτοις ἐν πίστει, ὕστερον ἀπό τήν ποιμαντικήν Ἡμῶν ἀποστολήν εἰς τήν Γάζαν, ἡ ὁποία εἶναι μία γῆ πληγωμένη ὑπό μακροχρονίου δοκιμασίας καί διάτρητος ὑπό τῶν κραυγῶν τῶν κατοίκων αὐτῆς. Μετά τοῦ Καρδιναλίου Pierbattista Pizzaballa, τῇ πρωτοβουλίᾳ τοῦ Ὁποίου ἐπραγματοποιήθη ἡ ἐπίσκεψις, τῇ συνοδείᾳ ἀφωσιωμένων κληρικῶν, εἰσήλθομεν ὡς διάκονοι τοῦ πάσχοντος Σώματος τοῦ Χριστοῦ περιπατοῦντες ἐν μέσῳ τῶν τετραυματισμένων, τῶν κατερραγμένων, τῶν πενθούντων, τῶν ἐκτοπισμένων καί τῶν πιστῶν, τῶν ὁποίων ἡ ἀξιοπρέπεια παραμένει ἄθικτος, παρά τό μαρτύριον αὐτῶν.
Ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ συνηντήσαμεν ἕνα λαόν συντεθλιμμένον ὑπό τό βάρος τοῦ πολέμου, ὁ ὁποῖος ὅμως φέρει ἐντός του τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἀνάμεσα εἰς τά συντρίμμια τῶν τειχῶν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Οἰκογενείας καί τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου καί ἐντός τῶν συντετριμμένων καρδιῶν τῶν πιστῶν, κατέστημεν μάρτυρες βαθείας ὀδύνης ἀλλά καί ἀκαταβλήτου ἐλπίδος. Ἐκλίναμεν τά γόνατα Ἡμῶν εἰς προσευχήν πλησίον τῶν πληγέντων καί ἐθέσαμεν τάς χεῖρας Ἡμῶν ἐπάνω εἰς τούς αἰτοῦντας παραμυθίαν, ἐμπνευσμένοι ἐκ τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: «ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε, καί οὕτως ἀναπληρώσατε τόν νόμον τοῦ Χριστοῦ», (Γαλ. 6,2).
Ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας εἰς καιρούς τραγῳδίας ἔγκειται εἰς τήν διακονίαν αὐτῆς, τήν παρουσίαν αὐτῆς, τοῦ ἵστασθαι πλησίον τῶν πενθούντων, τοῦ ὑπερασπίζεσθαι τό ἱερόν δικαίωμα τῆς ζωῆς καί τοῦ μαρτυρεῖν τό ἄσβεστον φῶς, τό ὁποῖον ἡ σκοτία οὐδαμῶς κατέλαβεν. Τοῦτο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν παρουσίαν τοῦ Ἰδίου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Πρός τήν Διεθνῆ Κοινότητα δηλώνομεν: ἡ σιγή ἐνώπιον τοῦ πόνου ἀποτελεῖ προδοσίαν τῆς συνειδήσεως. Πρός ὁλόκληρον τόν λαόν τῆς Γάζης δηλώνομεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία καί οἱ Ποιμένες αὐτῆς ἵστανται πλησίον ὑμῶν ἐν ἀλληλεγγύῃ. Καί πρός πάντας τούς κατέχοντας ἐξουσίαν, ὑπενθυμίζομεν τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται», (Ματθ. 5:9).
Ὡς ἐπιβεβαιώνει ἡ Xριστιανική παράδοσις, «ἀγαπῶμεν, μή λόγῳ μηδέ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ’ ἐν ἔργῳ καί ἀληθείᾳ», (Α’ Ἰωάν. 3:18). Εἴθε ἡ στιγμή αὐτή νά καταστῇ Κλῆσις, προσκλητήριον συνειδήσεως, καί εἴθε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά καθοδηγήσῃ πάσαν χεῖραν ἡ ὁποία ζητεῖ νά ἐπουλώσῃ ὅ,τι ἔχει διαρραγῆ.
Σᾶς εὐχαριστῶ”.
