Ὁ Ἅγιος ὁσιομάρτυς Παῦλος γεννήθηκε στά Ἰωάννινα περί τά τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος. Τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν Πέτρος. Σέ μικρή ἡλικία ἔμεινε ὀρφανός ἀπό πατέρα. Σπούδασε στή Μπαλαναία Σχολή τῶν Ἰωαννίνων καί εἶχε ὡς διδάσκαλο τόν Ἀναστάσιο Μπαλάνο ἤ Καμικάρη. Ἦταν, ἀπό μικρό παιδί, πολύ εὐλαβής καί φιλακόλουθος. Συμμετεῖχε στήν ἐκκλησιαστική ζωή καί τίς ἱερές Ἀκολουθίες στό ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Μπουνίλας ἤ τῆς Παναγίας τῆς Περιβλέπτου.
Ὁ Πέτρος, μέσῳ τῆς κυρᾶς Βασιλικῆς, εὐνοουμένης τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ, συνδέθηκε μέ τούς πατέρες τῆς μονῆς Κωνσταμονίτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τόν ἡγούμενο Χρύσανθο καί τόν ἱερομάρτυρα Βενέδικτο, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔλθει στά Ἰωάννινα γιά ὑποθέσεις τῆς μονῆς τους. Ἔτσι, ὁ Ἅγιος ἦλθε στό Ἅγιο Ὄρος καί ἐκάρη μοναχός στή μονή Κωνσταμονίτου λαβών τό ὄνομα Παῦλος.
Ὁ Ἅγιος συνελήφθη ἀπό τούς Τούρκους μαζί μέ ἄλλους συμμοναστές του, ἀπό τόν ἡγεμόνα Ἀμπλούτ Ρομπούτ κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης προέτρεψε τόν ἀρχηγό τῆς Μακεδονίας Ἐμμανουήλ Παπᾶ νά ἀρχίσει τήν Ἐπανάσταση ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος, καί μεταφέρθηκε στή Θεσσαλονίκη. Ἐκεῖ βασανίστηκε καί αὐτός μαζί μέ τούς ἄλλους πατέρες καί θανατώθηκε τελικά στίς 12 Ἰουνίου τοῦ 1821 μέ ῥαβδισμούς. Ὑπέμεινε ἀγόγγυστα λέγοντας συνεχῶς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με καί Ὑπεραγία Θεοτόκε βοήθει ἡμᾶς», μέχρι πού παρέδωσε τήν ἁγία του ψυχή στά χέρια τοῦ Κυρίου, σέ ἡλικία περίπου τριάντα ἐτῶν.
