Την Κυριακή των Αγίων Πάντων ο ς Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε απευθυνόμενος στους πιστούς αναφέρθηκε στους αγίους και την προσφορά τους στην ανθρωπότητα:
1. Η περικοπή της προς Εβραίους Επιστολής,που ακούσαμε σήμερα,είπε, είναι ένας ύμνος στο ηρωϊκό φρόνημα των Αγίων. Και βεβαίως η Επιστολή αναφέρεται στους ανθρώπους του Θεού της Π. Διαθήκης.
Όμως το «νέφος» των μαρτύρων και των ηρώων συνεχίσθηκε αυξημένο και αριθμητικά, αλλά και στο σθένος και τον δυναμισμό στην μετά Χριστόν εποχή και μάλιστα στα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας. Τότε που ξέσπασαν οι σκληροί διωγμοί κατά των πιστών.
Και βλέπουμε μιά ολόκληρη στρατιά ανθρώπων, ανδρών, γυναικών, παιδιών να δείχνουν ένα ηρωϊσμό,που μας καταπλήσσει,ενάντια στην κρατική εξουσία. Μια εξουσία,που τους ζητούσε να αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό.
2. Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς; Τον Γέροντα Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, Επίσκοπο Αντιοχείας που έλεγε,όταν τον έσερναν στη Ρώμη για το μαρτύριο: «αφήστε με να με αλέσουν τα δόντια των θηρίων,για να αποδειχθώ καθαρός άρτος του Χριστού»;
Ή τις παιδούλες Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη,που με ανδρεία θαυμαστή αντιμετώπισαν το μαρτύριο μπροστά στα μάτια της μητέρας τους της Αγ. Σοφίας;
Ή να θυμηθούμε την μητέρα του Αγ. Μελίτωνος, ενός από τους 40 Μάρτυρες,που ήταν σχεδόν έφηβος; Αυτός έπεσε από το αμάξι που μετέφερε τους 40 στο μαρτύριο. Στην παγωμένη λίμνη της Σεβαστείας.
Και τότε η ίδια η μητέρα του έπιασε το παιδί της και το βοήθησε να ξαναανεβεί στην άμαξα,για να μη χάσει την δόξα του μαρτυρίου. Σελίδες ηρωϊκές,όντως ανεπανάληπτες!
3. Και εμείς σήμερα είμαστε διάδοχοι και συνεχιστές εκείνων των ηρώων. Αλλά έχουμε το φρόνημα το ηρωϊκό, που επέδειξαν εκείνοι; Πολύ φοβάμαι ότι η απάντηση είναι απογοητευτική.
Εμείς στην πρώτη δοκιμασία κλονιζόμαστε. Στην πρώτη δυσκολία απογοητευόμαστε. Στην πρώτη κρίση, οποιασδήποτε μορφής, καταθέτουμε τα όπλα.
Γιατί ,βέβαια, από μάς δεν ζητείται να θυσιάσουμε τη ζωή μας για τον Χριστό. Ζητείται να ζήσουμε την ζωή μας, αλλά όπως θέλει ο Χριστός. Και αυτό χρειάζεται ηρωϊσμό.
4. Απαιτείται ηρωϊσμός,όταν το κύμα της εκκοσμικεύσεως προσπαθεί να σαρώσει τα πάντα. Όταν θέλουν να παρουσιάσουν εμάς τους πιστούς ως αφελείς και χρειάζεται να ομολογούμε τον Χριστό έργω και λόγω.
Και να μη υποστέλουμε την σημαία του αγώνος. Όταν στα διλήμματα της ζωής,δυσκολευόμαστε να ακολουθήσουμε το θέλημα του Θεού,που ίσως απαιτεί από μάς θυσίες.
Όταν οι εύκολες λύσεις μας δελεάζουν: Να πούμε την αλήθεια με κάθε κόστος ή να καλυφθούνε με ένα ψέμα; Να αναρριχηθούμε με κάθε μέσον ή να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας;
5. Οι Άγιοι Πάντες σήμερα θέλουν να μας τονώσουν «τας παρειμένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα» (Εβρ. ιβ, 12).
Δεν είναι δυνατόν εμείς οι πιστοί να παρουσιάζουμε μερικές φορές την εικόνα ενός δειλού και φοβισμένου ανθρώπου. «Ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως» (Β Τιμ. α, 7).
Αυτό είναι το μήνυμα των Αγίων Πάντων σήμερα. Χριστιανός σημαίνει δυνατός. Χριστιανός σημαίνει πιστός μέχρι θυσίας.
Χριστιανός σημαίνει ήρωας. Και μάλιστα σήμερα,που όλα αμφισβητούνται. Ας το σκεφθούμε αυτό και ας κάνουμε την αυτοκριτική μας.
