Π ρ ό ς
Τὸν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
Γράφει ὁ Ἅγιος τῆς Ἑλληνικῆς Λογοτεχνίας Φ. Κόντογλου γιὰ νὰ ὑμνήσει τὴ Ζωηφόρο Κοίμηση τῆς Παναγίας μας. “Δεκαπεντάγουστος Ἀδερφοί μου καὶ μὲ αἰσθήματα ψυχικῆς ἀνάτασης καὶ βαθιᾶς συγκίνησης καλούμαστε νὰ γιορτάσουμε καὶ φέτος τὸ “Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ”. Νὰ ἀκουμπήσουμε πάνω στὸ Ἁγιασμένο σκήνωμα τῆς Παναγίας μας, ποὺ εὐωδιάζει τὴν Οἰκουμένη μὲ Χαρὰ καὶ Ἐλπίδα. Πολυσήμαντοι οἱ συμβολισμοὶ καὶ ὁλοφώτεινα τὰ μηνύματα τῆς Κοίμησης τῆς Θεοτόκου. Νίκη κατὰ τοῦ θανάτου, Δύναμη τῆς Μητρικῆς Ἀγάπης, Ἐλπίδα γιὰ τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Αἰώνια ζωή, Μετάβαση ἀπὸ τὴν φθορὰ στὴν ἀφθαρσία, Ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ στὴν Οὐράνια Δόξα.
Γίνεται πανηγύρι καλοκαιρινὸ ὁ θάνατος, στολίζεται πνευματικὰ ἡ χώρα μας, ἑνώνονται ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὴ μία ὡς τὴν ἄλλη ἄκρη, γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν γλυκιὰ Παναγιὰ σὲ ἐξωκλλήσια, σὲ Μεγαλοπρεπεῖς Ναούς, σὲ στεριὰ καὶ θάλασσα. Ἡ Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου δέχεται τὴν σαρκική της ἀσθένεια, πεθαίνει ὡς ἄνθρωπος καὶ χωρίζεται ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα της, γιὰ νὰ ἑνωθεῖ ἀμέσως μετὰ μὲ τὸν Χριστό. Τρεῖς μέρες μετά, τὸ Θεοδόχο σῶμα της ἀνεβαίνει ἄφθαρτο στοὺς Οὐράνιους χώρους, μὲ ζωντανὴ ἀπόδειξη τὴν Τιμία καὶ Ἁγία Τῆς Ζώνη, ποὺ ἄφησε στὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ.
Πάντα ξεχωριστὴ ἡ θέση τῆς Παναγίας στὴν καρδιὰ καὶ τὴ ζωή μας. Δὲν ἀρκοῦν ὅσα καὶ ἂν ἔχουν γραφτεῖ ἐδῶ καὶ αἰῶνες, γιὰ νὰ περιγράψουν τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν Ἀξία Της, ὡς τὸ Ἱερότερο καὶ Καθαρότερο πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀνεξάντλητος ὁ πλοῦτος τῶν ὕμνων, τῶν συγγραμμάτων, τῶν ποιημάτων ποὺ ἐνέπνευσε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Ὁ Φώτης Κόντογλου τὴν περιγράφει μὲ τὸν μοναδικό του λόγο ὡς “….. ἡ Ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων, ἡ χαρὰ τῶν πικραμένων, τὸ ραβδί τῶν τυφλῶν, ἡ ἄγκυρα τῶν θαλασσοδαρμένων, ἡ μάνα των ὀρφανεμένων….”
Ἡ Παναγία μας ἔζησε χωρὶς ἁμαρτία, μὲ ἀγάπη ἀληθινὴ καὶ ἀνεξάντλητη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μιὰ ἀγάπη τέλεια, ἰσχυρή, ἀπέραντη, ἀκατάληπτη, ποὺ δροσίζει τὶς ψυχές μας, ποὺ μοσχοβολάει Παραδεισένια Εὐτυχία. Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἀνθρώπων Μάνα. Γιάτρισσα, Πονολύτρα, Παρηγορήτρα. «Ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε». Πάντα δίπλα μας σὲ κάθε δύσκολη στιγμή, νὰ φωτίζει, νὰ στηρίζει, νὰ ἐμπνέει, νὰ γαληνεύει. Δίπλα στὶς Μάνες ποὺ θρηνοῦν τὰ παιδιά τους. Δίπλα σὲ κάθε ἀδικημένο. Παρηγοριὰ καὶ στήριγμα στοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς ἀδύναμους, πάντα δεκτικὴ στὶς ἱκεσίες καὶ τὶς παρακλήσεις μας. Μιὰ τεράστια ἀγκαλιὰ ποὺ μᾶς χωράει ὅλους.
Σήμερα περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἔχουμε ἀνάγκη νὰ ἐμπνευστοῦμε ἀπὸ τὴν Ἀγάπη τῆς Παναγίας μας, τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ὑπακοή Της καὶ νὰ ἀντλήσουμε δύναμη ἀπὸ τὴν ζωοδότρα ὕπαρξή της. Στὴ δύσκολη καὶ πολυτάραχη ἐποχή μας, ποὺ καθημερινὰ δοκιμαζόμαστε ἀπὸ σύγχρονες καὶ ἀπροσδιόριστες ἀπειλές, ἀπὸ ἐπικίνδυνους καὶ περίεργους πολέμους, ἀπὸ οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα, ἀπὸ πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ φτώχεια, εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ ποτὲ ἡ ἀνάγκη νὰ προστρέξουμε στὴν Παναγία μας, ποὺ εἶναι πηγὴ Δύναμης καὶ Ἐλπίδας. Μέσα ἀπὸ τὸ γλυκὸ καὶ φωτεινὸ πρόσωπό Της μποροῦμε νὰ ξαναβροῦμε τὴν ἀληθινὴ χαρὰ τῆς ψυχῆς μας, τὴν χαμένη ὀμορφιὰ τῆς ζωῆς μας.
Ἡ Μητέρα ὅλων, ἡ Δέσποινα τοῦ Κόσμου, μᾶς καλεῖ νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ δημιουργήματα Του, νὰ μιμηθοῦμε τὴ ζωή Του, ἀλλὰ καὶ τὴ δική Της . Ἡ ἴδια ἔχει πάντα ἁπλωμένα τὰ χέρια της στὸν καθένα γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει ψηλὰ στὸν Οὐρανὸ ὡς “Κλῖμαξ καὶ Γέφυρα Νοητή”, ἀρκεῖ νὰ ὑψώσουμε καὶ ἐμεῖς τὰ δικά μας. Ἂς ἀνοίξουμε τὶς καρδιὲς καὶ τὸν νοῦ μας γιὰ νὰ δεχτοῦμε τὴν Ζωηφόρο χάρη Της.
Διάπυρος εὐχέτης πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Μητέρα τοῦ Φωτός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
