Μας προτρέπει ο απόστολος Παύλος να γίνουμε μιμητές του καθώς και αυτός έγινε μιμητής του Χριστού. Και κατεξοχήν μίμηση Χριστού είναι η συγχωρητικότητα. Υπάρχουν ορισμένες περικοπές της Αγίας Γραφής τις οποίες καλό είναι να θυμόμαστε συνεχώς και αδιαλείπτως, εάν θέλουμε ο Κύριος να συγχωρήσει τα αμαρτήματά μας και συγχρόνως να έχουμε παρρησία στην προσευχή μας όταν λέμε το «Πάτερ ημών» και το «Κύριε ελέησον».
Ας ακούσουμε όμως την παραβολή που σήμερα διηγήθηκε ο Χριστός μας: «Γι’ αυτό η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με ένα βασιλιά που θέλησε να λογαριαστεί με τους δούλους του. Κι όταν άρχισε να κάνει λογαριασμούς του έφεραν ένα χρεώστη δέκα χιλιάδων ταλάντων. Κι επειδή εκείνος δεν είχε να εξοφλήσει, ο κύριός του διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο και τη γυναίκα του και τα παιδιά του κι όλα όσα είχε, και να του εξοφληθεί το χρέος. Πέφτει τότε ο δούλος και τον προσκυνάει λέγοντας· Κύριε, μακροθύμησε απέναντί μου, και θα σου τα εξοφλήσω όλα. Σπλαγχνίσθηκε δε ο κύριος εκείνον τον δούλο και τον άφησε ελεύθερο και του χάρισε το δάνειο. Και βγαίνει ο δούλος εκείνος και βρίσκει έναν από τους συνδούλους του, που του χρωστούσε εκατό δηνάρια, και τον αρπάζει και του σφίγγει το λαιμό λέγοντας· Εξόφλησέ μου ό,τι μου χρωστάς. Πέφτει τότε ο σύνδουλός του στα πόδια του και τον παρακαλούσε λέγοντας· Μακροθύμησε απέναντί μου και θα σου εξοφλήσω. Εκείνος όμως δεν ήθελε αλλά πάει και τον ρίχνει στη φυλακή έως ότου εξοφλήσει το χρέος. Και όταν είδαν οι σύνδουλοί του τα όσα έγιναν, στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ, κι έρχονται και πληροφορούν τον κύριό τους για όλα τα καθέκαστα. Τότε τον προσκαλεί ο κύριός του και του λέει· Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σου το χάρισα, επειδή με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε και σύ να συμπονέσεις το σύνδουλό σου, όπως και γω σε συμπόνεσα; Κι οργίσθηκε ο κύριός του και τον παρέδωσε στους βασανιστές, έως ότου εξοφλήσει όλο το χρέος που είχε. Έτσι θα σας κάνει και ο πατέρας μου ο επουράνιος εάν δε συγχωρείτε ο καθένας στον αδελφό του από τις καρδιές σας τα παραπτώματα τους».
Δε συγκρίνονται τα δύο ποσά της παραβολής. Αμύθητο το ποσό που χάρισε ο κύριος στον υπηρέτη του. Αστείο το ποσό που με ασπλαγχνία ζητούσε ο δούλος από το σύνδουλό του. Όμως μύρια (10.000) τάλαντα είναι τα όσα οφείλουμε κι εμείς στο Θεό, εκατό (100) δηνάρια τα όσα μας χρωστούν οι άλλοι.
Πολλοί άγιοι πατέρες ομίλησαν περί συγχωρητικότητας. Θα δανειστούμε τις γνώμες κάποιων εξ αυτών.
Πρωτίστως, από τον σήμερα εορταζόμενο πατρο-Κοσμά που με πολύ απλό και παραστατικό λόγο δίδασκε τους ραγιάδες, γι’ αυτό χαρακτηρίζεται ως και ο διδάχος του γένους. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Αν δεν συγχωρέσουμε τους εχθρούς μας και το αίμα μας να χύσουμε για τον Χριστό, στην κόλαση θα πάμε» και «Η συγχώρεση έχει δύο ιδιώματα: Ένα να φωτίζει και ένα να κατακαίει τις αμαρτίες μας».
Ο πολύ λαοφιλής Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης μας διηγείται: «Μία μέρα ήλθε στο καλύβι ένα παιδί που ήξερα ότι είχε παρεξηγηθεί με κάποιον και, ενώ εκείνος του ζητούσε να τον συγχωρέσει, αυτός δεν τον συγχωρούσε. Κάποια στιγμή μου λέει: «Κάνε προσευχή, Γέροντα, να με συγχωρέσει ο Θεός». «Θα κάνω προσευχή», του λέω, «να μη σε συγχωρέσει ο Θεός». Αλλά εκείνο πάλι μου είπε: «Θέλω, Γέροντα, να με συγχωρέσει ο Θεός». Του είπα τότε: «Αν δεν συγχωρέσεις, ευλογημένε, εσύ τούς άλλους, πώς θα σε συγχωρέσει ο Θεός;».
Ο ιερός Χρυσόστομος λέει περί του θέματος: «Είπε ο Χριστός μας ότι αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει και ο Πατέρας σας ο ουράνιος. Ώστε το πράγμα ξεκινά από εμάς, και από εμάς εξαρτάται το πως θα κριθούμε. Για να μη μπορεί δηλαδή κανείς ακόμη και από τους αναίσθητους να σε κατηγορήσει στο δικαστήριο για κάτι μικρό ή μεγάλο, ορίζει ο Χριστός να εξαρτάται η απόφαση από εσένα τον υπεύθυνο. Και όπως δίκασες για τον εαυτό σου, λέει, έτσι δικάζω και εγώ για εσένα. Αν συγχωρήσεις τον ομόδουλό σου, θα πετύχεις και από εμένα την χάρη αυτή. Διότι έχεις ανάγκη και συγχωρείς, ο Θεός όμως δεν έχει ανάγκη κανενός. Εσύ συγχωρείς τον ομόδουλό σου, ενώ ο Θεός τον δούλο. Εσύ είσαι υπόλογος για άπειρα σφάλματα, ενώ ο Θεός είναι αναμάρτητος!».
Τέλος, μου διηγείται ένας πνευματικός: «Ήλθε κάποτε να εξομολογηθεί ένας γέροντας με μπαστούνι και καβουράκι.
-Κάτσε, του λέω.
-Ευχαριστώ παπά. Ένα πράγμα θέλω να σου πω. Τα άλλα όλα τα έχω εξομολογηθεί στο παρελθόν. Μάλωσα με ένα γείτονα μου και δεν μιλάμε.
-Ευλογημένε, τον διακόπτω, προσπάθησε να τον συγχωρέσεις. Αυτό θέλει ο Θεός από κάποιον που εξομολογείται τακτικά όπως εσύ.
Σηκώνεται όρθιος γεμάτος θυμό και μου λέει:
-Τί λες ρε παπά!
Ώχ, τί είπα, σκέφτηκα. Αλλά με περίμενε μια μοναδική έκπληξη!
-Μου λες να τον συγχωρέσω. Είναι δυνατόν να έρχομαι να ζητήσω συγχώρεση από το Θεό και να μην συγχωρώ εγώ; Πως το σκέφτηκες αυτό! Φυσικά και τον συγχωρώ και προσεύχομαι κάθε μέρα ο Θεός να τον φωτίσει να μιλήσουμε. Το θέλω πολύ αλλά αυτός ανένδοτος. Θα κάνει το θαύμα Του το Άγιο Πνεύμα».
Και έμεινα να σκέφτομαι πως ανάμεσά μας υπάρχουν άγιοι άνθρωποι, απλοί και συνετοί που κατάπιαν τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και τη χώνεψαν. Είναι αυτονόητο γι’ αυτούς ότι αφού το είπε ο Χριστός είναι νόμος. Δεν το συζητούν, δεν το διαπραγματεύονται με το λογισμό τους. Είναι εύκολο σ’ αυτούς να κάνουν το δύσκολο και τους είναι δύσκολο να κάνουν αυτό που ο καθένας μας θα έκαμε εύκολα λέγοντας: «ε! άνθρωπος είμαι, τί να κάνω;»
Ας διδαχθούμε από τον απλό άγιο γέροντα, από τον Άγιο Στέφανο που προσευχήθηκε για τους λιθοβολούντες, τον Άγιο Νεκτάριο με την ανεξικακία και τη συγχώρεση, τον Άγιο Διονύσιο τον εκ Ζακύνθου που συγχώρεσε το φονιά του αδελφού του, τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο που θα μπορούσε να εκδικηθεί τα αδέλφια του αλλά είπε: «τοῦ Θεοῦ γάρ εἰμι», τον Άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης που ενώ του είχαν βγάλει τα μάτια και αιμόφυρτος κείτονταν στα χώματα σήκωσε το χέρι του και ευλόγησε το μανιασμένο πλήθος.
Και σύ χριστιανέ μου, συγχώρεσε με την καρδιά σου, δίχως δεύτερη σκέψη και λάβε παράδεισο. Αξίζει, μην αμελείς. Τί είναι τα 100 δηνάρια μπροστά στα 10.000 τάλαντα; Καλόν αγώνα!
Ένα τάλαντο ισοδυναμεί με 240 χρυσές λύρες. Άρα τα 10.000 τάλαντα είναι 2.400.000 χρυσές λύρες. Στην ιστορία διαβάζουμε ότι ο Δαρείος πρόσφερε στον Μ. Αλέξανδρο 10.000 τάλαντα και την κόρη του ως σύζυγο για να σταματήσει την πορεία του και να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα
