Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου που συνεδριάζει σήμερα 23 Ιουνίου 2020 στο Σαμπεζύ της Ελβετίας, προχώρησε σύμφωνα με πληροφορίες στην Αγιοκατάταξη του Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρού Καλλινίκου.
Ο Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρός Καλλίνικος (κατά κόσμον Δημήτριος Πούλος) γεννήθηκε στα Σιταράλωνα Αγρινίου το 1919. Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1957 από τον αδελφό του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο.
Υπηρέτησε ως Γραμματέας της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, λαϊκός Ιεροκήρυκας και Πρωτοσύγκελος αυτής. Στις 25 Ιουνίου 1967 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Εδέσσης και Πέλλης. Προηγουμένως στις 22 Ιουνίου 1967 η Ιερά Σύνοδος με απόφασή της προσήρτησε στη Μητρόπολη Εδέσσης και την Επαρχία Αλμωπίας, την οποία απέσπασε από τη Μητρόπολη Φλωρίνης. Η χειροτονία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών.
Την χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Κυθήρων Μελέτιο, Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο, Κασσανδρείας Συνέσιο και Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεόκλητο. Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 7 Αυγούστου 1984.
Ti έλεγε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για τον Καλλίνικο
Τόν ἀοίδιμο Μητροπολίτη Ἐδέσσης κυρό Καλλίνικο, ὅπως ἤδη προανέφερα, εἶχα γνωρίσει πρίν ἀπό πολλά χρόνια, εἶχα συνεργασθεῖ μαζί του καί εἶχα βιώσει τίς ἀρετές καί τίς ἱκανότητές του. Ἡ ὁσιακή αὐτή μορφή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὡς Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας καί ὡς Μητροπολίτης Ἐδέσσης ἐπετέλεσε σημαντικό ποιμαντικό ἔργο, καρποί τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ σημερινός Μητροπολίτης Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ καθώς καί ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος, ὅπως γράφει ὁ ἀείμνηστος γέροντας π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος – γέροντας ἐπίσης τοῦ σημερινοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης – “τόν διηκόνησε μετά σπανίας αὐτοθυσίας καί ἀφοσιώσεως” καί συνέγραψε ἐξαιρετικό σύγγραμμα γιά τή ζωή, τόν χαρακτήρα καί τό ἔργο του, πρός διδασκαλία πάντων καί πασῶν. Γιά ὅλα ὅσα ἐπετέλεσαν οἱ δύο ἀδελφοί Σεβ. Μητροπολίτες γιά τόν γέροντά τους ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Παράλληλα ὁ μακαριστός Ἱεράρχης Ἐδέσσης Καλλίνικος καλλιέργησε καί κατέκτησε ὅλες ἐκεῖνες τίς ἀρετές, οἱ ὁποῖες πρέπει νά κοσμοῦν τόν Ἐπίσκοπο καί διατυπώνονται μέ ἐνάργεια ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο, τόν καί ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπό τούς Ἀποστολικούς Πατέρες, ἀλλά καί ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στίς ποιμαντικές Του ἐπιστολές πρός τούς μαθητές του Τιμόθεο καί Τίτο τονίζει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος ὀφείλει νά εἶναι “ἀνεπίληπτος” (Α´ Τιμ. γ´ 2), “ἀνέγκλητος” (Τίτ. α´6), “ἐπιεικής, ἄμαχος, ἀφιλάργυρος” (Α´ Τιμ. γ´3), “φιλόξενος” (Α´ Τιμ. γ´ 2), “τύπος καλῶν ἔργων” καί ἡ διδασκαλία του νά εἶναι “ἀνόθευτη, σοβαρή, καθαρή, μέ σωστό περιεχόμενο, πού δέν θά δίνει ἀφορμή γιά κατηγορίες” (Τίτ. β´ 7-8).
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος στήν ἐπιστολή του πρός τόν Ἅγιο Πολύκαρπο, Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σμυρναίων, ὁμιλεῖ ἐπίσης γιά τά καθήκοντα τοῦ Ἐπισκόπου κατά τρόπο παρόμοιο μέ ἐκεῖνον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Συμβουλεύει μεταξύ ἄλλων τόν Ἅγιο Πολύκαρπο: “πάντας παρακαλεῖν ἵνα σώζονται, ἐκδίκει σου τόν τόπον ἐν πάσῃ ἐπιμελείᾳ σαρκικῇ καί πνευματικῇ· τῆς ἑνώσεως φρόντιζε, ἧς οὐδέν ἄμεινον· πάντας βάσταζε, ὡς σέ Κύριος· πάντων ἀνέχου ἐν ἀγάπῃ, ὥσπερ καί ποιεῖς. Προσευχαῖς σχόλαζε ἀδιαλείπτοις· αἰτοῦ σύνεσιν πλείονα ἧς ἔχεις· γρηγόρει, ἀκοίμητον πνεῦμα κεκτημένος. Τοῖς κατ’ ἄνδρα κατά ὁμοήθειαν Θεοῦ λάλει· πάντων τάς νόσους βάσταζε ὡς τέλειος ἀθλητής. Ὅπου πλείων κόπος, πολύ κέρδος” (Ἰγνατίου Θεοφόρου Ἐπιστολή πρός Πολύκαρπον Ι 11-14).
Καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης εἰς τό Προοίμιο τοῦ πονήματός του “Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον περί φυλακῆς τῶν πέντε αἰσθήσεων” τονίζει ὅτι οἱ φωτισμένοι Ἐπίσκοποι “τήν προστασίαν ἀναδεχόμενοι τῶν λαῶν μετέδιδον εἰς αὐτούς ἀπό τοῦ πλούτου τῶν ἑαυτῶν χαρισμάτων καί πάντα ἐγίνοντο εἰς αὐτούς ἰατροί· φωστῆρες· ὁδηγοί· σωτῆρες· θεραπεύοντες τούς κατά ψυχήν ἀρρωστούντας· φωτίζοντες τούς ἐσκοτισμένους· ὁδηγοῦντες τούς πεπλανημένους· καί σώζοντες ἤ πάντας, ἤ τούς πλείους, διά τοῦ λόγου τῆς διδασκαλίας καί διά τοῦ παραδείγματος τῆς ἐναρέτου ζωῆς αὐτῶν” (Ἁγ. Νικοδήμου “Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον”, ἐκδ. Σπυρ. Κουσουλίνου, Ἀθῆναι 1885, σελ. 16).
Τά προσόντα τά ὁποῖα περιγράφουν ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης κοσμοῦσαν τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἐδέσσης κυρό Καλλίνικο. Ὅπως ὁ ἀοίδιμος γέροντας π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος γράφει ” Ὁ Ἐδέσσης Καλλίνικος ὑπῆρξε ὑπόδειγμα ταπεινοῦ φρονήματος, πραότητος, εὐγενείας, σεμνότητος, ἀνεξικακίας, ἐργατικότητος, ἠθικῆς ἀκεραιότητος, ἀφιλοχρηματίας. Πλήρης φόβου Θεοῦ, πίστεως, ἐλπίδος καί ἀγάπης, ἐδόξασε, δι’ ὅλης αὐτοῦ τῆς ζωῆς, τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί ἐτίμησεν, ὅσον ὀλίγοι, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν” (Ἐπ. Θεοδωροπούλου “Μελέται, ἄρθρα, ἐπιστολαί”, Ἀθῆναι 1986, τόμος Α´, σελ. 532-533). Ἐπίσης ὁ ἀείμνηστος γέροντας σημειώνει τήν παντελῆ ἀκτημοσύνη του, τήν προσοχή του κατά τίς χειροτονίες, τή μεγάλη προσήνειά του, τήν ἀπέραντη ὑπομονή του, τήν ἀσκητικότητά του. Νά προσθέσω εἰς αὐτά ὅτι ἡ ἀρετή τοῦ μακαριστοῦ Καλλινίκου δοκιμάστηκε ὡς “χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρός” (Ἀποκ. γ´ 18) ἀφ’ ἑνός μέν στίς ἄδικες καί συκοφαντικές ἐπιθέσεις πού ἐδέχθη ἀκόμη καί ἀπό κληρικούς τῆς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, ἀφ’ ἑτέρου δέ κατά την πολύχρονη καί ἐπώδυνη ἀσθένειά του.
