Η Θεότητα του Χριστού

Η Θε­ό­τη­τα του Χρι­στού δεν φαί­νε­ται. Κα­νό­νι­σε όμως ο Χρι­στός, ”κά­τι” από την Θε­ό­τη­τα Του να βλέ­πε­ται. Αυτό το ”κά­τι” εί­ναι το Φως Του, εί­ναι η Άκτι­στη Δόξα Του και εί­ναι το λε­γό­με­νο το Άκτι­στο Φως, το οποίο προ­ϊ­όν της Θε­ό­τη­τας Του. Από την Ου­σία και τη Φύση της Θε­ό­τη­τας λοι­πόν γεν­νά­ται το Άκτι­στό Φως και η όρα­ση αυ­τού του Φω­τός από τον άν­θρω­πο, τον θε­ώ­νει. Δη­λα­δή, θα τον κά­νει να μην πε­θά­νει ποτέ ψυ­χι­κά και να μην κο­λα­στεί.

Ο μό­νος κίν­δυ­νος που υπάρ­χει, εί­ναι να πέ­σει από οί­η­ση και εγωι­σμό. Αυτό το Φως δεν έχει σκιά και δεν κι­νεί­ται, όπως τα άλλα φώτα. Το Φως αυτό, το βλέ­πουν μόνο οι άξιο-δε­κτι­κοί αυ­τής της ορά­σε­ως. Η όρα­ση αυτή του Ακτί­στου Φω­τός, εί­ναι καρ­πός της με­γά­λης τα­πει­νό­τη­τας του πι­στού και εί­ναι σαν μια πνευ­μα­τι­κή αμοι­βή. Μας έλε­γε ένας μο­να­χός, ότι ήταν μαζί με άλλα 13 άτο­μα στον Πα­νά­γιο Τάφο και είδε το Άκτι­στο Φως, ενώ οι υπό­λοι­ποι δεν κα­τά­λα­βαν τί­πο­τα!

Η θέα του Ακτί­στου Φω­τι­σμού στην ψυχή εί­ναι με­γά­λη εμ­πει­ρία. Ομοιά­ζει με την εμ­πει­ρία ενός εκ γε­νε­τής τυ­φλού, που αρ­χί­ζει μετά από κά­ποια χρό­νια να βλέ­πει φως. Να εί­ναι χρό­νια στο σκο­τά­δι και ξαφ­νι­κά να δει το φως του ηλί­ου. Πρω­τό­γνω­ρα πράγ­μα­τα…

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης