Το πρωΐ της 14ης Σεπτεμβρίου 2025, ημέρα Κυριακή και εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών και Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως μας κ. Αγάπιος, με την σεπτή εντολή του αγίου Τοποτηρητού, Σεβ. Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερωνύμου, ετέλεσε τον Όρθρο, την τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και την Θεία Λειτουργία στο πανηγυρίζον Ι. Ησυχαστήριο «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» Μαψού Κορινθίας.
Μετά του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κεγχρεών συλλειτούργησαν οι Αιδεσ/τοι π. Κωνσταντίνος Μιχαλάκης, συνταξιούχος Κληρικός της Ι. Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας, π. Γρηγόριος Θεοδώρου, Συνταξιούχος Κληρικός της Ι. Μητροπόλεως μας, π. Παναγιώτης Βαΐτσης, Εφημέριος Ι. Ναού Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μαραθώνος, π. Πρόδρομος Κουλτουκτσόγλου, Εφημέριος του Ι. Ναού Αγίου Νικολάου Πειραιώς, π. Δημήτριος Βαλσαμίδης, Προϊστάμενος της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Λιμενικού Σώματος, π. Αθανάσιος Κοντογιάννης, Εφημέριος του Καθεδρικού Ι. Ναού Απ. Παύλου Κορίνθου και ο Διάκονος π. Άγγελος Σαλάτας, ενώ τους ύμνους της Δεσποτικής εορτής απέδωσαν μετά καλλιφωνίας και εντέχνως οι ιεροψαλτικοί χοροί του Ι. Ησυχαστηρίου κατά την «τάξιν αγρυπνίας».
Ο Θεοφιλέστατος άγιος Κεγχρεών ομιλήσας επικαίρως αναφέρθηκε στο γεγονός της Σταυρώσεως – «υψώσεως» του Ιησού, που κατά τους λόγους Αυτού: «…καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου» (Ιω. γ΄, 14), χαρακτηρίσθηκε αυτή αναγκαία, αφού ο Σταυρός, το πρώην άτιμο ξύλο, απεδείχθη «Θεού σοφία» (πρβλ Α’ Κορ. α’, 24), εξαγγέλλουσα την Θεότητα του Ιησού προς επαλήθευση του Κυριακού λογίου˙ «ὅταν ὑψώσητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι» (Ιω. η’, 28), καταστήσας τον Σταυρόν «Τίμιον Ξύλον». Δια του Σταυρού έγινε γνωστή η αρχηγία της σωτηρίας των ανθρώπων σύμφωνα με την μαρτυρία του Απ. Πέτρου ενώπιον του συνεδρίου και όλης της Ισραηλιτικής γερουσίας˙ «ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσκοτώσατε, κρεμάσαντες αυτόν επί ξύλου˙ τοῦτον ὁ Θεὸς ἀρχηγὸν καὶ σωτῆρα ὕψωσε τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ δοῦναι μετάνοιαν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Πραξ. ε’, 30 – 31).
Ο Ιησούς όμως είχε προείπει και το˙ «κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (Ιω. ιβ’, 32). Τούτο πραγματοποιήθηκε επί του Σταυρού στον Γολγοθά επακριβώς, όταν ο ληστής «εθεολόγησε» -«μνήσθητί μου, Κύριε (=Θεέ), ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. κγ’, 42)- και ο ειδωλολάτρης Εκατόνταρχος «ωμολόγησε» -«ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος» (Ματθ. κζ’, 54)-. Ο Ιησούς δια της Σταυρικής Θυσίας Του προσελκύει (έλκει προς εμαυτόν), χωρίς να εξαναγκάζει, μέσα από μια προσωπική – αγαπητική σχέση Πιστού και Σωτήρος, όπως αυτή εξεδηλώθη στην περίπτωση του νυκτερινού μαθητού και μυροφόρου Νικοδήμου. Ο Νικόδημος «θεωρήσας Αὐτόν νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον» επί Σταυρού κρεμάμενον ενεθυμήθη τους λόγους του Κυρίου˙ «δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου» και η θέαση, η επιστασία αυτή, η δια των αισθήσεων αντίληψη ενεδυνάμωσε την πίστη Του, που εξεδηλώθη σε μία αγαπητική πράξη, «ἦλθε δὲ καὶ Νικόδημος ὁ ἐλθὼν πρὸς τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς τὸ πρῶτον, φέρων μῖγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡς λίτρας ἑκατόν» (Ιω. ιθ’, 39). Έτσι ο πριν «ἑλκόμενος ἐπί Σταυροῦ», είλκυσε προς Εμαυτόν «καρδίαν φλεγομένην» εξ αγάπης! Και τούτο συνεχίζεται επί αιώνες και πλήθος ανθρώπων Τον ακολουθούν. Παράδειγμα η πολυπληθής Μοναστική αδελφότητα του Ι. Ησυχαστηρίου «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ», που σήμερα πανηγυρίζει, επιβεβαιώνει την ως άνω αλήθεια. Φιλόχριστες ψυχές νέων γυναικών, εξ αγάπης εμπνεόμενες, εγκαταλείπουν τα «τερπνά» του κόσμου και συσταυρούνται μετά του Νυμφίου τους Χριστού, συναντόμενες κάτω από τον «ίσκιο» του Σταυρού για την Βασιλεία του Θεού!
Τέλος, ο Θεοφιλέστατος μετέφερε τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Τοποτηρητού κ. Ιερωνύμου στην Οσιωτάτη Καθηγουμένη του Ι. Ησυχαστηρίου Γερόντισσα Ιλαρία και την περί αυτήν Αδελφότητα ευχόμενος, όπως ο Τίμιος Σταυρός ενισχύει την αγωνιστική διάθεση όχι μόνο των Μοναζουσών αλλ̉ όλων των Πιστών στην πορεία τους προς την «εὐλογημένη Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν».
Αξίζει να σημειωθεί ότι πλήθος ευλαβών προσκυνητών προσήλθε να τιμήσει τον Τίμιο Σταυρό και ν̉ αγιασθεί στο εν λόγω Ι. Ησυχαστήριο.
