Περί ευγνωμοσύνης

Aς τα υπο­μέ­νου­με όλα ευ­χα­ρί­στως, είτε εί­ναι φτώ­χεια, είτε αρ­ρώ­στια, είτε ο,τι­δή­πο­τε άλλο. Για­τί Αυ­τός μό­νος γνω­ρί­ζει αυτά που μας συμ­φέ­ρουν. Για­τί λέει ο Από­στο­λος Παύ­λος: εμείς δεν γνω­ρί­ζου­με ποιό εί­ναι το συμ­φέ­ρον μας, για να το ζη­τή­σου­με στην προ­σευ­χή. Eφό­σον λοι­πόν δεν γνω­ρί­ζου­με τι να ζη­τού­με στην προ­σευ­χή μας, αν δεν μας το δι­δά­ξει το Άγιο Πνεύ­μα, πώς θα θέ­λα­με να γνω­ρί­ζου­με αυτά που μας συμ­φέ­ρουν; Γι’ αυτό ας φρον­τί­ζου­με να Τον ευ­χα­ρι­στού­με για όλα και να υπο­μέ­νου­με με γεν­ναιό­τη­τα όλα όσα μας συμ­βαί­νουν. Όταν λοι­πόν εί­μα­στε φτω­χοί, όταν εί­μα­στε άρ­ρω­στοι, ας Τον ευ­χα­ρι­στού­με. Όταν μας συ­κο­φαν­τούν, ας Τον ευ­χα­ρι­στού­με. Όταν μας κα­κο­ποιούν ας Τον ευ­χα­ρι­στού­με. Aυτό μας φέρ­νει κον­τά στον Θεό.

Ιερός Χρυσόστομος