Με την ευλογία του αγίου Θεού και τις ευχές του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου, έλαβε χώρα η πρώτη εφετεινή Σύναξη ιερέων υπευθύνων νεότητος, κατηχητών και κατηχητριών της Εκκλησίας των Σερρών και της Νιγρίτης, το Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2025, στις 10:30 το πρωί, στον ιερό Ναό Αγ. Σπυρίδωνος Σερρών, με αφορμή την έναρξη του νέου ιεραποστολικού και κατηχητικού έτους 2025-2026.
Το πρωί, τελέσθηκε η θ. Λειτουργία, μετά το τέλος της οποίας, οι προσκεκλημένοι γεύθηκαν το κέρασμα, που δόθηκε σε όλους στην φιλόξενη αίθουσα του ιερού Ναού. Στην συνέχεια, τελέσθηκε από τον Σεβ. κ. Θεολόγο η ακολουθία του Αγιασμού για τα στελέχη των κατηχητικών δράσεων. Ακολούθως, ο υπεύθυνος συντονισμού του κατηχητικού έργου της Εκκλησίας των Σερρών, πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης π. Νικήτας Χαλέμης, προλόγισε καταλλήλως την κατηχητική ημερίδα, δίδοντας το βήμα στον πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη π. Ανδρέα Γκουζούνη, ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης, ο οποίος ανέπτυξε εισήγηση με θέμα: «Ατενίζοντες την νέα κατηχητική χρονιά. Προκλήσεις και προοπτικές».
Στην συνέχεια, ο Σεβ. Ποιμενάρχης της των Σερρών και Νιγρίτης Εκκλησίας κ. Θεολόγος, αφού ευχαρίστησε τον π. Ανδρέα, για την κατά πάντα άρτια και εμπεριστατωμένη ομιλία του, ετόνισε, αφενός μεν, την μοναδική, διαρκή και αναντικατάστατη αξία του κατηχητικού έργου στην Εκκλησία και μάλιστα όταν αυτό έχει ως τελικό αποδέκτη την νεολαία της σύγχρονης ταραγμένης εποχής, αφετέρου δε, την ανάγκη ενισχύσεως και εμπλουτισμού αυτού του ιερού έργου με νέες μεθόδους, που θα εμπνέονται από τον ουρανόπεμπτο Ευαγγελικό λόγο και την ζωηφόρο Πατερική μας παράδοση.
«Το κατηχητικό έργο, είπε ο Σεβασμιώτατος, ως εντολή του Ιδίου του Κυρίου μας, ως έκφραση και μαρτυρία της διαχρονικής, ποιμαντικής ευθύνης, διακονίας και αποστολής της Εκκλησίας μας, αποτελεί πρώτιστο και ιερό χρέος Της. Την σημασία και την σπουδαιότητα του έργου της κατηχήσεως της νεολαίας υπαγορεύουν το χρέος της ποιμαντικής μας ευθύνης, οι ανάγκες των καιρών και οι πολλές και ποικίλες προκλήσεις.
Η Εκκλησία, σήμερα κιόλας, έχει χρέος, να δημιουργήσει τις πνευματικές εκείνες προϋποθέσεις, για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη μίας ποιμαντικής, που θα λειτουργήσει, ως ανάχωμα στην μεγάλη πρόκληση της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης της τεχνολογίας, η οποία, χωρίς το κατάλληλο πνευματικό και ηθικό πλαίσιο, οδηγεί την ανθρωπότητα σε μία ανείπωτη σκλαβιά και καταδυνάστευση του ιδίου του ανθρώπου, από τα δημιουργήματά του, τις μηχανές.
Στο νέο αυτό ραγδαίως μεταβαλλόμενο παγκόσμιο πλαίσιο το προβαλλόμενο νέο κοσμοείδωλο του ‘’μετανθρώπου’’, σε μεγάλο μέρος θεμελιώνεται σε μία βαθιά παρανόηση και απομείωση του ανθρωπίνου όντος, του θεόπλαστου αυτού δημιουργήματος, του ‘’κεκελευσμένου Θεού’’.
Στο μέτρο που η κατάχρηση των δυνατοτήτων των νέων κυρίως τεχνολογιών, ως η τεχνητή νοημοσύνη, ή ορθότερα τεχνητή ευφυία (Α.Ι.), γεγονός απολύτως υπαρκτό σήμερα, επηρεάζει την ψυχοσωματική υγεία, τον πνευματικό προσανατολισμό, την χάριν του ανθρωπίνου προσώπου, το θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας, την ομορφιά της πρόσωπον προς πρόσωπον κοινωνίας και αναστροφής των ανθρώπων, τότε, η Εκκλησία οφείλει να περιφρουρήσει και να ενημερώσει, με υπεύθυνο και τεκμηριωμένο λόγο, τα πνευματικά Της τέκνα για ότι επικίνδυνο συνεπάγεται η αδιάκριτη, αλόγιστη και υπέρμετρη κατάχρηση των σύγχρονων τεχνολογικών επιτευγμάτων.
Με προφητική ενόραση, ρεαλισμό, οργανωμένο σχεδιασμό και μελέτη, προσευχή, έμπονη αγάπη για τον άνθρωπο, ως εικόνα του Θεού, πατώντας πάντοτε στο στέρεο έδαφος της αμωμήτου, ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεώς μας, οφείλουμε να καταθέσουμε την μαρτυρία της πίστεως στον μόνο Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριό μας Ιησούν Χριστόν και της αγάπης στο πολυτίμητο πλάσμα του, τον άνθρωπο.
Η Εκκλησία μας, ως Μητέρα φιλόστοργη του λαού Της, οφείλει να αναδείξει διδακτικώς τις θετικές δυνατότητες της ραγδαίως αναπτυσσόμενης τεχνολογίας, αλλά και να υποδείξει και τους κινδύνους, που ελλοχεύουν και μπορούν να βλάψουν τον άνθρωπο, ειδικώς δε, τον έφηβο χρήστη της. Με προσεκτικά βήματα και σύνεση έχει χρέος να αξιοποιήσει τις δυνατότητες, που Της δίδονται, για την κατά Θεόν πρόοδο του ποιμαντικού Της έργου, που έχει ως αποδέκτη τον άνθρωπο, αλλά και να χορηγήσει τα πνευματικά εκείνα αντισώματα, που θα προφυλάξουν τους νέους μας και όχι μόνον, από τους κινδύνους των νέων τεχνολογιών, που συνεχώς αναπτύσσονται και εξελίσσονται, χωρίς να υπάρχει πάντοτε το ανάλογο πνευματικό, αξιακό και ηθικό υπόβαθρο και αντίβαρο.
Η Εκκλησία απηλλαγμένη από φοβικά σύνδρομα και μυωπικές συμπεριφορές, οφείλει να αξιοποιήσει δημιουργικά τις δυνατότητες, που προσφέρει η νέα αυτή πραγματικότητα στους σύγχρονους καιρούς, προστατεύουσα συγχρόνως τα παιδιά Της, από υπαρκτές και επικίνδυνες ατραπούς».
Μετά το πέρας των ομιλιών, ο Σεβασμιώτατος επέδωσε τα διοριστήρια έγγραφα στους κατηχητές και στις κατηχήτριες, καθώς και μία ευλογία ιδιαίτερη, ένα πνευματικό βιβλίο, υπό τον τίτλο: «Μικρό Αγιολόγιο», ευχόμενος σε όλους, πλούσια την ευλογία του Θεού στην ζωή και καρποφόρο αμητό στην διακονία τους.
