«Η Εκκλησία δεν είναι φορέας πολιτικής ούτε διπλωματίας· είναι η φωνή του Εσταυρωμένου. Ο λόγος Της δεν έχει εξουσιαστικό χαρακτήρα, αλλά ποιμαντικό. Δεν κρατά όπλα, αλλά πληγές. Σε κάθε πόλεμο, σε κάθε αδικία, σε κάθε ανθρώπινο δράμα, ο λόγος της Εκκλησίας είναι αυτός που συντρίβει και, ταυτόχρονα, παρηγορεί. Η Εκκλησία δεν δικαιολογεί βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Διδάσκει την συμφιλίωση, όχι την επικράτηση. Σηκώνει το βλέμμα των ανθρώπων ψηλά, εκεί όπου ο Χριστός, με τα χέρια απλωμένα, αγκαλιάζει όλη την οικουμένη». Αυτά ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος, ο οποίος μίλησε στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ακριτικές Μητροπόλεις, εστιάζοντας στα προβλήματα όχι τόσο της φτώχειας και της μοναξιάς, αλλά στην έλλειψη προσανατολισμού.
Πρόκειται για μια έρημο, κατά τον κ. Καλλίνικο, μέσα στην οποία η Εκκλησία καλείται να επιδείξει, πολλές φορές και διά της σιωπής, τη σταυρώνουσα πορεία της.
Ταυτόχρονα, ο κ. Καλλίνικος αναφέρθηκε και στη σταθερή πορεία των πιστών, που πρέπει να εμφορείται από την ελπίδα και την αταλάντευτη πίστη στο Πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού: «Μη φοβάστε. Ο Χριστός είναι ανάμεσά μας. Όσο κι αν σκοτεινιάζει ο κόσμος, όσο κι αν ακούγονται οι ήχοι της ταραχής, η παρουσία Του είναι ήσυχη, αλλά δυνατή. Η Εκκλησία είναι η Κιβωτός της ελπίδος, όχι γιατί δεν ταλανίζεται, αλλά γιατί έχει Κυβερνήτη τον Νικητή του θανάτου. Κρατηθείτε από Αυτόν· όχι με τα χέρια, αλλά με την καρδιά. Κι αν πέσετε, σηκωθείτε. Αν διστάσετε, φωνάξτε. Αν κουραστείτε, ξεκουραστείτε λίγο – αλλά μην αφήσετε το χέρι Του. Το φως δεν θα νικηθεί».
-«Κ.τ.Ο.»: Πείτε μας δυο λόγια για τις μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντάτε ποιμαντικά στην περιοχή Σας.
-κ. Καλλίνικος: Η περιοχή της Άρτας είναι ευλογημένη από Θεού, με πλούσια εκκλησιαστική παράδοση, ιερά προσκυνήματα, μοναστήρια και ευλαβή λαό. Ωστόσο, όπως παντού, οι ποιμαντικές προκλήσεις δεν λείπουν. Ανάμεσά τους, ξεχωρίζουν η πνευματική κόπωση των ανθρώπων, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και η εσωτερική μοναξιά, ακόμη και μέσα σε πολυπληθή περιβάλλοντα. Η μεγαλύτερη δυσκολία δεν είναι η φτώχεια ούτε η εξωτερική κρίση, αλλά η απουσία προσανατολισμού. Σ’ αυτήν την εσωτερική έρημο καλούμαστε να ψιθυρίσουμε όχι μόνο λόγια, αλλά να προσφέρουμε παρουσία· τη σιωπηλή, σταυρική παρουσία της Εκκλησίας.
-«Κ.τ.Ο.»: Σήμερα, γίνεται μεγάλη κουβέντα για την «παγκοσμιοποίηση». Θεωρείτε πως ένας τέτοιος κίνδυνος είναι υπαρκτός, μέσα από την άσκηση του ιεραποστολικού έργου;
-κ. Καλλίνικος: Η παγκοσμιοποίηση, ως φαινόμενο, φέρει μέσα της δυνατότητες, αλλά και κινδύνους. Ο πειρασμός να γίνει το Ευαγγέλιο ένα γενικό, ηθικό μήνυμα, απογυμνωμένο από το πρόσωπο του Χριστού, είναι υπαρκτός. Η Εκκλησία, όμως, δεν μεταφέρει ιδέες· φανερώνει πρόσωπα. Δεν διαχειρίζεται πληροφορίες, αλλά χαρίζει τον Χριστό, ως Σωτήρα. Η ιεραποστολή δεν είναι εξαγωγή πολιτισμού, ούτε διαφήμιση αξιών, αλλά μαρτυρία ζωής εν Χριστώ. Αν αυτή η διάκριση χαθεί, τότε, ναι – η παγκοσμιοποίηση γίνεται κίνδυνος.
-«Κ.τ.Ο.»: Τι περιλαμβάνει η ποιμαντική φροντίδα της μητροπόλεώς Σας για τους νέους;
-κ. Καλλίνικος: Η νεότητα είναι ο θησαυρός της Εκκλησίας. Στην Ιερά Μητρόπολη Άρτης προσπαθούμε να μην δούμε τους νέους ως «θέμα» προς αντιμετώπιση, αλλά ως πρόσωπα με δυνατότητες, που ζητούν αυθεντική σχέση. Πέρα από τις νεανικές συνάξεις, τις κατασκηνώσεις και τις κατηχητικές δραστηριότητες, επιδιώκουμε να είμαστε παρόντες στα σχολεία, στον αθλητισμό, στην καθημερινότητα των νέων. Ο λόγος μας προσπαθούμε, να είναι προσεκτικός, πατρικός, αλλά και ειλικρινής – διότι ο νέος αντιλαμβάνεται αμέσως το ψεύτικο. Προτιμούμε, να ακούμε, περισσότερο, από το να διδάσκουμε.
-«Κ.τ.Ο.»: Σε έναν κόσμο που φλέγεται σήμερα από πολέμους και αιματοχυσίες, η Εκκλησία έχει ουσιαστικό λόγο και ποιος είναι αυτός;
-κ. Καλλίνικος: Η Εκκλησία δεν είναι φορέας πολιτικής ούτε διπλωματίας· είναι η φωνή του Εσταυρωμένου. Ο λόγος Της δεν έχει εξουσιαστικό χαρακτήρα, αλλά ποιμαντικό. Δεν κρατά όπλα, αλλά πληγές. Σε κάθε πόλεμο, σε κάθε αδικία, σε κάθε ανθρώπινο δράμα, ο λόγος της Εκκλησίας είναι αυτός που συντρίβει και, ταυτόχρονα, παρηγορεί. Η Εκκλησία δεν δικαιολογεί βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Διδάσκει την συμφιλίωση, όχι την επικράτηση. Σηκώνει το βλέμμα των ανθρώπων ψηλά, εκεί όπου ο Χριστός, με τα χέρια απλωμένα, αγκαλιάζει όλη την οικουμένη.
-«Κ.τ.Ο.»: Πώς είναι το καθημερινό πρόγραμμα ενός Επισκόπου; Υπάρχουν στιγμές αδυναμίας, μοναξιάς ή και απογοήτευσης;
-κ. Καλλίνικος: Η αρχιερωσύνη είναι διακονία, όχι θέση· σταυρός, όχι προνόμιο. Το καθημερινό πρόγραμμα ενός Επισκόπου κυμαίνεται ανάμεσα σε λειτουργική ζωή, διοικητικά καθήκοντα, επισκέψεις σε Ενορίες, συναντήσεις με ανθρώπους, γραμματειακή εργασία και πολύ διάλογο. Πίσω από κάθε υπογραφή, πίσω από κάθε διοικητική πράξη, κρύβεται μια ψυχή, ένας άνθρωπος, που περιμένει κατανόηση και βοήθεια. Φυσικά και υπάρχουν στιγμές κόπωσης, μοναξιάς, ακόμη και θλίψης. Όμως, στις στιγμές αυτές, το «όταν γὰρ ασθενώ τότε δυνατός εἰμι» γίνεται όχι σύνθημα, αλλά πραγματικότητα.
-«Κ.τ.Ο.»: Ποιο είναι το μήνυμά Σας σε όσους διαβάζουν αυτή την ώρα τη Συνέντευξή μας;
-κ. Καλλίνικος: Μη φοβάστε. Ο Χριστός είναι ανάμεσά μας. Όσο κι αν σκοτεινιάζει ο κόσμος, όσο κι αν ακούγονται οι ήχοι της ταραχής, η παρουσία Του είναι ήσυχη, αλλά δυνατή. Η Εκκλησία είναι η Κιβωτός της ελπίδος, όχι γιατί δεν ταλανίζεται, αλλά γιατί έχει Κυβερνήτη τον Νικητή του θανάτου. Κρατηθείτε από Αυτόν· όχι με τα χέρια, αλλά με την καρδιά. Κι αν πέσετε, σηκωθείτε. Αν διστάσετε, φωνάξτε. Αν κουραστείτε, ξεκουραστείτε λίγο — αλλά μην αφήσετε το χέρι Του. Το φως δεν θα νικηθεί.
Δυο λόγια για τον Μητροπολίτη Άρτης κ. Καλλίνικο
Ο Μητροπολίτης Άρτης Καλλίνικος (κατά κόσμον Κωνσταντίνος) Κορομπόκης γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 1967 στο Άργος Αργολίδος.
Είναι απόφοιτος του Λυκείου της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών (1985) και πτυχιούχος του Νομικού Τμήματος της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1991) και του Θεολογικού Τμήματος της Θεολογικής Σχολής (1996) του ίδιου Πανεπιστημίου.
Εκάρη στην Ιερά Μονή Αγίας Φωτεινής Ναυπλίου μοναχός στις 28 Ιουλίου 1991 από τον Μητροπολίτη Αργολίδος Ιάκωβο Β΄, ο οποίος και τον χειροτόνησε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου Άργους Διάκονο στις 18 Αυγούστου 1991 και Πρεσβύτερο στις 13 Οκτωβρίου 1996 .
Διακόνησε στην Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος επί 18 συναπτά έτη ως Ιεροκήρυκας, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την μελέτη και συγγραφή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας της Μητροπόλεως και εποίησε ιερές ακολουθίες τοπικών της Αργολίδος Αγίων εγκεκριμένες από την Ιερά Σύνοδο.
Στις 14 Οκτωβρίου 2009, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, μετά την εισήγηση του τότε Μητροπολίτου Αργολίδος Ιακώβου, τον εξέλεξε Βοηθό Επίσκοπο της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, με τον τίτλο της πάλαι ποτέ Διαλαμψάσης Επισκοπής Επιδαύρου.
Στις 26 Οκτωβρίου 2009, χειροτονήθηκε Επίσκοπος στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου Άργους, από τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, και ορίσθηκε Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος.
Μετά την παραίτηση (Ιανουάριος 2013) του Μητροπολίτη Αργολίδος κυρού Ιακώβου, ήταν υποψήφιος για την κάλυψη του Μητροπολιτικού θρόνου.
Μάλιστα ο Μακαριστός πρώην Αργολίδος κυρός Ιακώβος επιθυμούσε να τον διαδεχθεί το πνευματικό του παιδί, Επίσκοπος Επιδαύρου Καλλίνικος.
Ο Μητροπολίτης Αργολίδος Ιάκωβος Β΄, μη έχοντας προλάβει να γίνει αποδεκτή η παραίτησή του, εκοιμήθη ως εν ενεργεία Μητροπολίτης και στις 18 Οκτωβρίου 2013, η Ιερά Σύνοδος εξέλεξε ως νέο Μητροπολίτη Αργολίδος τον Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Αντωνόπουλο.
Στις 7 Οκτωβρίου 2016 εξελέγη Μητροπολίτης Άρτης.
