Στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αγριάς λειτούργησε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, παρουσία πλήθους πιστών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι «ο Χριστός πάντοτε έχει επικρίνει την υποκρισία. Γιατί ο αρχισυνάγωγος, που θα έπρεπε να είναι ο εκφραστής του ελέους του Θεού, αντί να χαρεί για τη θεραπεία, σκανδαλίστηκε∙ κι όμως ο Κύριος μάς διδάσκει ότι δεν είναι οι άνθρωποι για το Σάββατο, αλλά το Σάββατο για τους ανθρώπους. Χρειάζεται και ο κανόνας και ο τύπος μέσα στην Εκκλησία, αλλά αλλοίμονο εάν αυτό γίνεται εις βάρος της ψυχής του ανθρώπου που έρχεται να αισθανθεί την αγάπη και το έλεος του Θεού». Επίσης, σε άλλο σημείο ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας επεσήμανε τη σημασία της πνευματικής διάκρισης: «πολλές φορές, τηρούμε το γράμμα του νόμου και χάνουμε την ουσία. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για όλους, έφερε τη συγχώρεση και την αγάπη∙ ας αναρωτηθούμε λοιπόν μήπως κάποτε γινόμαστε κι εμείς υποκριτές, ζηλεύοντας τη μετάνοια ή την καλοσύνη του άλλου, ενώ στα μάτια μας φαίνεται “λιγότερο πιστός”».
Εν κατακλείδι, ο Σεβασμιώτατος προεχείρησε σε Πνευματικό τον Εφημέριο του Ναού, Αρχιμ. Ιωσήφ Χατζηιωάννου, και εξήρε το έργο που επιτελεί στην ενορία του και στην ενορία της Δράκειας, έχοντας ενταχθεί δυναμικά στην ζωή της Εκκλησίας παιδιόθεν. Ευχήθηκε δε να τον φωτίζει πάντοτε ο Θεός, να κρατά την διάκριση και την ταπείνωση που τον διακρίνουν και να καταστεί αυθεντικός Πνευματικός – Εξομολόγος. Σε αυτό το σημείο ο Σεβασμιώτατος επέστησε την προσοχή όλων, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά: «ο Επίσκοπος δίδει την ευλογία σε έναν κληρικό να εξομολογεί, αλλά έχει και την δυνατότητα να άρει αυτή την ευλογία. Παρακαλώ, να το προσέχετε αυτό, διότι δυστυχώς δημιουργούνται συχνά λάθος καταστάσεις· ο Επίσκοπος έχει την εμπειρία να διακρίνει την ωριμότητα του κληρικού του.»
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο της αειμνήστου Παυλίνας Κατσαρού, μητέρας του Ιερομονάχου Θεοκλήτου Κατσαρού, Εφημερίου του Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου Αφετών, εξαίροντας την πίστη και την ευλάβειά της, όσο και την προθυμία με την οποία αφιέρωσε ένα από τα παιδιά της στην Εκκλησία.
