Της μεγάλης γιορτής του Δεκαπενταύγουστου, όπου τιμάται η Κοίμηση της Θεοτόκου, προηγείται σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση μια εξίσου μεγάλη νηστεία που διαρκεί από 1 έως 14 Αυγούστου και είναι γνωστή επίσης ως «Νηστεία της Παναγίας». Υπήρξε διατροφική περίοδος ιδιαίτερα απαιτητική για τις παλιότερες γενιές, αλλά και για όσους και όσες την ακολουθούν πιστά και σήμερα, αφού ακόμη και η κατανάλωση λαδιού επιτρέπεται μόνο Σάββατα και Κυριακές.
Σύμφωνα με τη wikipedia η νηστεία καθιερώθηκε τον 7ο αιώνα: Αρχικά ήταν χωρισμένη σε δύο περιόδους, εκείνη πριν τη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (τιμάται στις 6 Αυγούστου) και εκείνη πριν της γιορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου. Το 10ο αιώνα συνενώθηκαν σε μια νηστεία που περιλαμβάνει 14 ημέρες και ξεκινά την 1η Αυγούστου.
Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης νηστείας, απαγορεύεται ακόμη και το λάδι (με εξαίρεση τα Σάββατα και τις Κυριακές). Επίσης μόνο Σάββατα και Κυριακές επιτρέπεται και η κατανάλωση κρασιού. Διατροφικό «μαξιλαράκι» πρωτεΐνης η νηστεία αυτή έχει ένα, στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος: στις 6 Αυγούστου, επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού.
Επίσης, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, εάν η ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) πέφτει Τετάρτη ή Παρασκευή, οι πιστοί τρώνε ψάρι και όχι κρέας.Η νηστεία αυτή γίνεται προς τιμήν της Θεοτόκου αφού, σύμφωνα με τη λαϊκή θρησκευτική παράδοση, και η Παναγία νήστεψε όταν της διαμηνυθεί με θεϊκή παρέμβαση ο επικείμενος θάνατός της – ή μάλλον η κοίμησή της μιας και «οι δίκαιοι δεν πεθαίνουν».
