Εγκύκλιο εξέδωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας με θέμα «Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός πάντοτε επίκαιρος» με αφορμή την γιορτή του στις 24 αυγούστου
-Α-
Ο 18ος αιώνας ήταν ιδιαίτερα σκληρός για τους ραγιάδες, τους σκλαβωμένους Έλληνες στον Τούρκο δυνάστη. Ιδιαίτερα το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα ήταν, όχι μόνο σκληρό, αλλά και πολύ επικίνδυνο για την χριστιανική πίστη των υποδούλων. Η απέραντη φτώχεια, η δυστυχία, το αβέβαιο παρόν και το σκοτεινό μέλλον, έκανε πολλούς να αρνούνται την Ορθοδοξία και να εντάσσωνται στο Ισλάμ. Νόμιζαν, ότι έτσι θα γλύτωναν την ζωή τους και την, μικρή πάντως ή και ασήμαντη, περιουσία τους. Κι’ ότι θα βοηθούσαν τα παιδιά τους να βρούν μια θέση στον ήλιο …
-Β-
Όλα αυτά, βέβαια, δεν ήταν πάντοτε κατορθωτά. Τις περισσότερες φορές, επειδή οι Αγαρηνοί έβλεπαν με καχυποψία τους εξωμότες, οι τελευταίοι αυτοί, συχνά έχαναν όχι μόνο τις όποιες περιουσίες τους, αλλά και την ίδια την ζωή τους. Το Ισλάμ, όπως άλλωστε το βλέπουμε και στους καιρούς μας, ήταν και παραμένει μια θρησκεία που καλλιεργεί το αδιάλλακτο μίσος στους μη μουσουλμανικούς λαούς. Το χειρότερο, όμως, ήταν ότι οι εξωμότες, μαζί με την πίστη τους, έχαναν και την εθνική – την Ελληνική τους συνείδηση. Έτσι, διαγραφόταν ένας θανάσιμος κίνδυνος για το Ελληνικό έθνος. Δηλαδή, ολόκληροι πληθυσμοί να παύσουν να θεωρούν τους εαυτούς των Έλληνες.
-Γ-
Ο κίνδυνος αυτός ήταν ιδιαίτερα υπαρκτός στον χώρο της Βορείου Ηπείρου, επειδή, ίσως εκεί, η πίεση που δεχόταν οι ραγιάδες ήταν πιο ισχυρή. Γι’ αυτό έπρεπε να υπάρξη κάποια αντίδραση, ώστε να σταματήση αυτή η αιμορραγία του Έθνους. Διότι κίνδυνος υπήρχε να χαθή για πάντα ένα ζωντανό κομμάτι του Ελληνισμού.
Η Πρόνοια, όμως, του Θεού, που αγρυπνούσε, έστειλε εκείνες ακριβώς τις κρίσιμες στιγμές, τον Πατροκοσμά τον Αιτωλό. Έναν άνθρωπο, με πίστη σαν βράχο, με ζήλο φλογερό, με θέληση ανυποχώρητη, με απέραντη αγάπη προς τον Χριστό, την Ορθόδοξη Πίστη και τους σκλάβους αδελφούς του. Πραγματοποίησε τέσσαρες μεγάλες περιοδείες σ’ όλη την Ελληνική επικράτεια, ιδιαίτερα στον χώρο της Βορείου Ηπείρου. Με μεγάλα εμπόδια, με δυσκολίες πολλές. Ληστές, αλβανοί, Τούρκοι, Εβραίοι, δημιουργούσαν συνεχώς προσκόμματα στο ιεραποστολικό έργο του Αγίου. Όμως, ο Χριστός παραμέριζε τις όποιες δυσκολίες. Ο ευαγγελισμός του λαού προχωρούσε. Ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία έμεναν αλώβητοι. Βέβαια, την νίκη αυτή ο Άγιος Κοσμάς την επλήρωσε με την ζωή του, στις 24 Αυγούστου 1779. Έμεινε, όμως, στην Ιστορία ως ο “Άγιος των Σκλάβων” και ως ο προπομπός της μεγάλης Εθνικής μας Επαναστάσεως του 1821.
-Δ-
Γι’ αυτό τον τιμά ολόκληρος ο Ελληνισμός, επειδή είναι πάντοτε επίκαιρος, αφού και σήμερα η Ελλάδα και η Ορθοδοξία πολεμούνται. Ιδιαίτερα η Εθνική μας Παιδεία, που κινείται σε “αχαρτοχράφητα νερά”. Και η Μητρόπολή μας ευλαβείται τον Άγιο, αφού προς τιμήν του έχει ανεγερθή στην Κόνιτσα ο φερώνυμος περικαλλής Ναός. Έτσι, λοιπόν, και φέτος, Θεού θέλοντος, θα γίνουν, όπως κάθε χρόνο, οι εξής εκδηλώσεις.
α) Την παραμονή της Εορτής, Κυριακή, 23 Αυγούστου 2020, ώρα 7 μ.μ., ο Μέγας Εσπερινός.
β) Ανήμερα της Εορτής, Δευτέρα, 24 Αυγούστου 2020, η Θεία Λειτουργία, τη συμμετοχή και άλλων Ιεραρχών.
Ας δώσουμε όλοι το παρών. Θα σας περιμένω να συμπροσευχηθούμε, με πολλή χαρά. Ο Άγιος Κοσμάς βοήθειά μας.
