Ενα ακόμη μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς αποφάσισε να μετατρέψει σε τζαμί ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς μετά την Αγία Σοφία και η Μονή της Χώρας (Εκκλησία του Αγίου Σωτήρος εν τη Χώρα) στην Κωνσταντινούπολη θα γίνει μουσουλμανικό τέμενος.
Η εν λόγω εκκλησία, η οποία κατά πολλούς ιστορικούς αποτέλουσε τον πιο σημαντικό ναό στην Κωνσταντινούπολη μετά την Αγία Σοφία, μετατράπηκε σε τζαμί από τους Οθωμανούς και στη συνέχεια είχε γίνει μουσείο με απόφαση του Μουσταφά Κεμάλ.
Ωστόσο, το 2019 είχε εκδοθεί απόφαση από το Ανώτατο Τουρκικό Δικαστήριο να μετατραπεί σε τζαμί. Σήμερα δημοσιεύτηκε το ΦΕΚ με το οποίο θα εφαρμοστεί άμεσα η απόφαση και η Μονή της Χώρας μεταφέθηκε στη δικαιοδοσία της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της γειτονικής χώρας.
Σημειώνεται ότι στη Μονή συνεχίζονταν τα έργα αποκατάστασης και αποκάλυψης των ψηφιδωτών.
Ενα ακόμη μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς αποφάσισε να μετατρέψει σε τζαμί ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,
Η Μονή της Χώρας υπήρξε ελληνικό χριστιανικό μοναστήρι μέχρι το 16ο αιώνα, όταν οι Οθωμανοί το μετέτρεψαν σε τζαμί, ενώ από το 1958 λειτουργεί ως μουσείο. Ο ναός της Χώρας είναι αφιερωμένος στο Χριστό Σωτήρα και θεωρείται ως ένα από τα λαμπρότερα σωζόμενα δείγματα βυζαντινών εκκλησιών. Του τοίχους της κοσμούν ψηφιδωτά και τοιχογραφίες εξαιρετικού κάλλους αν και πολλά από αυτά καλύφθηκαν με ασβέστη από τους Οθωμανούς.
Ο ναός χτίστηκε σε διάφορα στάδια και επισκευάστηκε/ανακαινίστηκε αρκετές φορές. Οι σημαντικότερες προσθήκες όμως μαζί με την πλειονότητα των ψηφιδωτών και τοιχογραφιών έγιναν με εντολή του Θεόδωρου του Μετοχίτη το 14ο αιώνα.
Δίπλα στον κεντρικό ναό υπάρχει ταφικό παρεκκλήσι με εντυπωσιακές τοιχογραφίες. Η ωραιότερη είναι αυτή της Αναστάσεως στην κόχη, όπου το θέμα που παρουσιάζεται δεν υπάρχει σε καμία άλλη εκκλησία: Ο Χριστός αρπάζει από το βασίλειο του θανάτου με το ένα χέρι τον Αδάμ και με το άλλο την Εύα, σώζοντάς τους και τους δύο ο ίδιος. Σε όλες τις υπόλοιπες τοιχογραφίες που έχουν σωθεί και περιγράφουν την ίδια σκηνή ο Χριστός σώζει μόνο τον Αδάμ, ενώ η Εύα σώζεται επειδή πιάνεται από το χιτώνα του Αδάμ. Αυτό το στοιχείο θεωρείται μια καινοτομία της Παλαιολόγιας Αναγέννησης, κατά την οποία φαίνεται να αναβαθμίζεται η θέση της γυναίκας.
