Το βιβλίο “Οπως τα είπαν…” των εκδόσεων Κιβωτός θα κυκλοφορήσει σύντομα σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις “Ορθόδοξη Κιβωτός Α.Ε.”.
Στην έκδοση αυτή επιχειρείται να φτάσουν με τον πιο εύληπτο τρόπο στον αναγνώστη οι φράσεις και απόψεις των πρωταγωνιστών για όλα όσα συνέβησαν τα προεπαναστατικά χρόνια ως την απελευθέρωση. Φράσεις που πέρασαν στην ιστορία, χαρακτηρίζουν εκείνη την περίοδο και όσους πρωταγωνίστησαν σε αυτή και αποτελούν τη χρυσή παρακαταθήκη των ηρώων του 1821 στις γενιές που έρχονται.
Στο λεύκωμα “Οπως τα είπαν…” παρουσιάζονται όλες οι περίοδοι της επανάστασης (καλές και κακές) μέσα από τα πρόσωπα εκείνα τα οποία πρωταγωνίστησαν έμμεσα ή άμεσα πριν και μετά τον ξεσηκωμό. Τα προεπαναστατικά και επαναστατικά χρόνια, οι εμφύλιοι, ο ρόλος της Εκκλησίας, η απελευθέρωση και όσα επακολούθησαν περνάνε μέσα από τις καταγραφές των ίδιων των ηρώων, των βιογράφων των, Ελλήνων και ξένων παρατηρητών, ερευνητών και ιστορικών οι οποίοι μας “δίνουν” το άλλο πρόσωπο των ανθρώπων του αγώνα.
Η Εκκλησία
Παρά τα όσα έχουν ακουστεί κατά καιρούς, ένα είναι βέβαιο: χωρίς την Εκκλησία το έθνος ήταν δύσκολο να επιβιώσει. Χιλιάδες κληρικοί σκοτώθηκαν, φυλακίστηκαν, ζώστηκαν τα άρματα. Εκαντοντάδες μοναστήρια βρέθηκαν στο πλευρό των πολεμιστών, του απλού λαού, προσφέροντας ό,τι είχαν και δεν είχαν. Και το πλήρωσαν.
Αλλωστε ο απαγχονισμός του Γρηγορίου του Ε΄ δείχνει πως οι Τούρκοι για να τρομοκρατήσουν τους απλούς πολίτες τιμωρούσαν, πολλές φορές με ατιμωτικό τρόπο, τους ηγέτες της Εκκλησίας. Μετά το τέλος της Επανάστασης τόσο οι πρωταγωνιστές όσο και οι μετέπειτα αναλυτές, όχι μόνο αναγνώρισαν τον ρόλο της Εκκλησίας και των κληρικών, αλλά απέδωσαν τη μεγάλη νίκη στον Θεό των Ελλήνων.
Τα προεπαναστατικά χρόνια
Λίγα χρόνια μετά την Αλωση, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κινήματα κατά των Οθωμανών. Ωστόσο όλα καταπνίγηκαν στο αίμα, καθώς η αυτοκρατορία είχε πετύχει να αποκτήσει τεράστια δύναμη σε στεριά και θάλασσα. Και όσες φορές χρειάστηκε να κάνει βήματα πίσω, τα έκανε προκειμένου να αποφύγει συγκρούσεις με τις τότε μεγάλες δυνάμεις. Αυτές κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, εκμεταλλευόμενες τον πόθο των Ελλήνων για ανεξαρτησία ξεσήκωναν “τους ραγιάδες”, αλλά όταν υπέγραφαν ειρήνη με τον Σουλτάνο τους εγκατέλειπαν στην τύχη τους, με τραγικές συνέπειες για το σύνολο των κατοίκων των επαναστατημένων περιοχών.
Χρόνο με τον χρόνο όμως, οι Eλληνες που ζούσαν στο εξωτερικό άρχισαν να σχεδιάζουν την επανάσταση κατά των Τούρκων. Ο Ρήγας Φεραίος, οι Φιλικοί και χιλιάδες άλλοι, άνθρωποι των γραμμάτων, της πολιτικής, και οι οικονομικοί παράγοντες της εποχής άνοιξαν τον δρόμο για την παλιγγενεσία.
Και αυτή η ώρα ήρθε στις αρχές του 1821, όπου οι Ελληνες πήραν τα όπλα αδιαφορώντας για τα αντίποινα των Τούρκων.
Το ξέσπασμα της Επανάστασης
Στις αρχές του 1821 η Ελληνική Επανάσταση ήταν ένα γεγονός που συντάραξε τον κόσμο. Και κυρίως τους ανθρώπους του πνεύματος, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή συμπαραστάθηκαν σε έναν λαό που ελάχιστα γνώριζαν γι’ αυτόν. Οι ξένες κυβερνήσεις όπως ήταν φυσικό, έβλεπαν την επανάσταση μάλλον με καχυποψία, αν και διέβλεπαν οτι η οθωμανική αυτοκρατορία θα οδηγούνταν αργά ή γρήγορα σε διάλυση.
Υπερασπιζόμενες τα συμφέροντά τους, παρακολουθούσαν τις εξελίξεις αναγνωρίζοντας το δίκαιο των Ελλήνων. Το γεγονός ότι την επανάσταση αναγνώρισε πρώτη η Αϊτή δείχνει πως παρά τις όποιες ευαισθησίες και τον όποιο σεβασμό στην Αρχαία Ελλάδα, η στήριξη του αγώνα θα προσφερόταν σε δόσεις…
Και όμως οι επαναστατημένοι Ελληνες από την πρώτη στιγμή διέψευσαν τους πάντες. Κέρδισαν πολλές μάχες αλλά και έχασαν, με τραγικές συνέπειες για τον απλό λαό που πλήρωσε τη μανία των Τούρκων. Μέσα από φωτιά και αίμα κατάφεραν να ανατρέψουν μία κατάσταση 400 χρόνων. Και έμοιαζε όλο αυτό με ένα θαύμα που σκορπούσε φως και κουράγιο παντού.
Εμφύλιοι
Οι Ελληνες πριν ακόμη απελευθερωθούν από το 1823 έως το 1825, βίωσαν δύο κύκλους εμφυλίου που παρ’ ολίγο να ακυρώσουν την κοινή προσπάθεια για ανεξαρτησία. Οι αιτίες πολλές. Η βασική όμως ήταν το ποιος θα ασκήσει την εξουσία. Οι πολιτικοί που είχαν τις ειδικές γνώσεις για να κυβερνήσουν έναν τόπο, ή οι στρατιωτικοί οι οποίοι έχυναν το αίμα τους στον αγώνα τους κατά των Τούρκων.
Την περίοδο 1823-1824 οι πολιτικοί (Φιλικοί) στράφηκαν κατά των κοτζαμπάσηδων, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν συγκρούσεις. Το 1824-1825 κυβερνητικοί με τη στήριξη της Αγγλίας (κυρίως Ρουμελιώτες οπλαρχηγοί) συγκρούστηκαν με τους Πελοποννήσιους με απίστευτη βαρβαρότητα. Και αν δεν υπήρχε η απειλή του Ιμπραήμ, κανείς δεν γνωρίζει ποιες θα ήταν οι εξελίξεις και έως ποιο σημείο θα επηρεαζόταν η επανάσταση.
Σούλι – Μεσολόγγι
Το Σούλι και το Μεσολόγγι είναι δύο περιοχές-σύμβολα της προεπαναστατικής και της επαναστατικής Ελλάδας. Δύο περιοχές που δίδαξαν με το αίμα τους τι θα πει ηρωϊσμός και αγάπη προς την πατρίδα. Από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερο, άνδρες και γυναίκες υπέφεραν τα πάνδεινα, σφαγιάστηκαν, εξευτελίστηκαν, μα στο τέλος νίκησαν και έγιναν παραδείγματα για όλο τον κόσμο.
Mετά την απελευθέρωση
Μετά τη ναυμαχία στο Ναυαρίνο, την απελευθέρωση της Ελλάδος και τον ερχομό του Καποδίστρια, όλα έδειχναν ότι θα μπουν σε έναν δρόμο, παρά το γεγονός ότι η χώρα έβγαινε από έναν πόλεμο με τεράστιο κόστος. Οι ελπίδες για τη δημιουργία ένός σύγχρονου κράτους χάθηκαν με τη δολοφονία του κυβερνήτη.
Η δολοφονία εκτός από το γεγονός ότι ξύπνησε παλιές έριδες, άνοιξε όλες τις πύλες στους ξένους που πήραν την τύχη των Ελλήνων στα χέρια τους. Ακολούθησαν διωγμοί και περιθωριοποίηση των πρωταγωνιστών της επανάστασης. Οι ξένοι βασιλιάδες άργησαν να μπουν στη λογική ενός λαού που ματωμένος, αγράμματος και παραπλανημένος ακολουθούσε νόμους και γραφές που δεν καταλάβαινε…
* ¨Όπως τα είπαν: εκδόσεις Κιβωτός τηλ.210-6924959
