Την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Νεομαρτὐρων Χαλάστρας, με την ευκαιρία της επερχόμενης εορτής του Αγίου Αθανασίου του Κουλακιώτου.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις;»
Μία ἐρώτηση θέτει στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Χριστός. Μία ἐρώτηση μέ τήν ὁποία κατακλείει τήν παραβολή πού ἀκούσαμε καί τήν ὁποία ἀπευθύνει πρός ὅλους μας, γιατί μᾶς ἀφορᾶ ὅλους, καθώς ὁ Χριστός περιγράφει τήν πορεία τῶν ἀνθρώπων, ἀπό τή δημιουργία τους μέχρι καί τή μέλλουσα κρίση.
Οἱ ἄνθρωποι θελήσαμε νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τόν Δημιουργό καί Θεό μας. Ἐκεῖνος ὅμως δέν μᾶς κατέστρεψε, δέν μᾶς ἐξαφάνισε, ὅπως θά μποροῦσε νά εἶχε κάνει, καθώς τόν εἴχαμε προσβάλει μέ τήν παρακοή μας, ἀλλά μᾶς ἔδωσε ἄλλη μία εὐκαιρία. Μᾶς ἄφησε νά ζοῦμε καί νά καλλιεργοῦμε τόν ἀμπελώνα πού Ἐκεῖνος φύτευσε γιά χάρη μας. Μᾶς ἄφησε ἐλεύθερους νά διαχειρισθοῦμε τή ζωή καί τήν ἐλευθερία πού ὁ ἴδιος μᾶς χάρισε, γιά νά δεῖ τί μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε μόνοι μας, γιά νά δεῖ, ἄν θά καταλάβουμε τό σφάλμα μας καί θά μετανοήσουμε καί θά ἐπιστρέψουμε κοντά του.
Δέν ἀδιαφόρησε ὁ Θεός γιά τήν πορεία μας. Ἔστελνε ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν τούς ἀνθρώπους του γιά νά δοῦν τί κάνουμε καί νά μᾶς ὑπενθυμίσουν μέ τήν παρουσία τους ὅτι δέν εἴμεθα ἐμεῖς οἱ κύριοι τοῦ ἀμπελῶνος, εἴμεθα ἐργάτες, καί ὁ Θεός μᾶς τοποθέτησε γιά νά ἐργαζόμεθα στόν ἀμπελώνα του καί νά ἀπολαμβάνουμε συγχρόνως τούς καρπούς του.
Καί ἐπειδή κάθε φορά συμπεριφερόμασταν μέ ἄσχημο τρόπο στούς ἀπεσταλμένους του, ἔστειλε στό τέλος καί τόν υἱό του, μέ τή σκέψη πώς ἴσως τόν ντραποῦμε καί συναισθανθοῦμε τί κάνουμε. Ἀλλά ἡ ἀνθρώπινη πονηρία θανάτωσε τόν υἱό τοῦ κυρίου τοῦ ἀμπελῶνος, γιατί οἱ ἄνθρωποι πίστευαν ὅτι ἔτσι θά μποροῦσουν νά οἰκειοποιηθοῦν τόν ἀμπελώνα.
Μέχρις ἐδῶ ἡ παραβολή περιγράφει γεγονότα καί καταστάσεις πού συνέβησαν, ὅμως ὁ Χριστός ζητᾶ νά τοῦ ποῦν οἱ ἀκροατές του, καί ὅλοι μας, ποιά τιμωρία νομίζουν πρέπει νά ἐπιβάλει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος στούς κακούς γεωργούς, τί θά πρέπει νά κάνει δηλαδή ὁ Θεός κατά τή μέλλουσα κρίση.
Ἡ ἀπάντηση πού δίνουν εἶναι αὐτή πού θά ἔδινε καί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς. Θά τούς τιμωροῦσε, λέγουν, μέ τρόπο ἀνάλογο μέ τή συμπεριφορά τους. «Κακούς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς».
Ὀρθή ἡ ἀπάντηση, ἀλλά ὅσοι τή δίδουν δέν λαμβάνουν ὑπόψη τους ὅτι ἡ παραβολή δέν ἀφορᾶ μόνο τόν Ἰσραηλιτικό λαό, ὅπως ἑρμηνεύουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἦταν ὁ περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ, τόν ἐγκατέλειψε, ἀγνοώντας καί τούς προφῆτες καί τόν ἴδιο τόν Σωτήρα Χριστό, τόν ὁποῖο ἐσταύρωσαν. Ἀφορᾶ καί ὅλους ἐμᾶς, τόν καθένα μας προσωπικά.
Γεωργοί στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, στήν Ἐκκλησία, εἴμεθα πρωτίστως ἐμεῖς οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε χρέος καί καθῆκον νά ἐργαζόμεθα μέ ζῆλο, μέ προθυμία, μέ αὐταπάρνηση, μέ ἀγάπη καί φόβο Θεοῦ, ἀλλά καί μέ συναίσθηση τῆς τιμῆς καί τῆς εὐθύνης πού μᾶς ἔχει ἐμπιστευθεῖ ὁ Θεός καί πού ἔχουμε ἀναλάβει ἐνώπιόν του.
Ὁ Θεός, παραβλέποντας τίς ἀδυναμίες μας καί τά σφάλματά μας, μᾶς δίδει εὐκαιρίες γιά νά ἐπανορθώσουμε τά λάθη μας καί νά ἐργασθοῦμε μέ συνέπεια στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ἀποδίδοντας σέ Ἐκεῖνον ὅ,τι τοῦ ἀνήκει καί ὄχι οἰκειοποιούμενοι καί σφετεριζόμενοι ὅσα δέν ἀνήκουν ἀνήκουν σέ ἐμᾶς, ἀλλά στόν Θεό καί στήν Ἐκκλησία, ὥστε νά μήν βρεθοῦμε καί ἐμεῖς στήν κατηγορία τῶν κακῶν γεωργῶν, γιά τούς ὁποίους οἱ ἴδιοι οἱ ἀκροατές τοῦ Κυρίου μας προεῖπαν ποιά θά εἶναι ἡ τιμωρία τους, «κακούς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς».
Ὅμως ἐάν ἡ εὐθύνη τῶν κληρικῶν εἶναι μεγάλη, δέν εἶναι ἄμοιροι εὐθύνης καί οἱ πιστοί, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, γιατί κάθε πιστός ἀποτελεῖ κλῆμα τῆς θείας ἀμπέλου καί ὀφείλει νά ἐργάζεται γιά νά τό διατηρεῖ ἑνωμένο μέ τήν ἄμπελο, πού εἶναι ὁ Χριστός, καί ὑγιές, ὥστε νά παράγει καρπούς, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ Θεός, προκειμένου νά μήν βρεθοῦμε ἀναπολόγητοι καί κατακριθοῦμε κατά τήν ἡμέρα τῆς μελλούσης κρίσεως.
Αὐτήν τήν εὐθύνη συνειδητοποίησε καί ὁ τιμώμενος ἅγιος πολιοῦχος τῆς Χαλάστρας, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Κουλακιώτης, καί ὄχι μόνο καλλιέργησε τά χαρίσματα πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός καί ἀγωνίσθηκε νά ζήσει στή ζωή του σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀποκτώντας μέ τή χάρη του ἀρετές, ἀλλά καί δέν δίστασε, ὅταν τόν κατηγόρησαν δόλια οἱ ἀλλόθρησκοι ὅτι ἀρνήθηκε τόν Χριστό καί ἀσπάσθηκε τή μουσουλμανική θρησκεία, νά ὁμολογήσει θαρραλέα καί δημόσια τήν πίστη του στόν Χριστό, γνωρίζοντας ὅτι συνέπεια αὐτῆς τῆς ὁμολογίας του θά ἦταν τό μαρτύριο. Τό ὑπέμεινε ὅμως καί αὐτό μέ γενναιότητα, παραδίδοντας τήν ἁγνή ψυχή του στόν Κύριό μας, κρεμασμένος στήν ἀγχόνη γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Καί ἐάν ὁ συμπολίτης μας ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Κουλακιώτης προσέφερε μέ τή ζωή του, μέ τήν ὁμολογία του καί μέ τό μαρτύριό του σέ μία ἐποχή δύσκολη πλούσιους πνευματικούς καρπούς στόν Θεό, τό παράδειγμά του ἄς ἀποτελεῖ καί γιά μᾶς πού τόν τιμοῦμε διαρκές πρότυπο, ὥστε νά ἀγωνιζόμεθα γιά νά εὐαρεστοῦμε τόν Θεό προσφέροντάς τους τούς καρπούς τῆς ὑπακοῆς, τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης μας, γιά νά ἀποφύγουμε τήν κατάκριση τῶν γεωργῶν τῆς σημερινῆς παραβολῆς καί νά ἀξιωθοῦμε τοῦ μισθοῦ τῶν πιστῶν δούλων του, τόν ὁποῖο ἀπολαμβάνει καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος στόν οὐρανό πρεσβεύοντας ὑπέρ ἡμῶν.
Πηγή: Ι.Μ.Βεροίας
