Της Σοφίας – Χριστίνας Χρήστου
Είναι αυτονόητο (αλλά και μερικές φορές, δυστυχώς, ζητούμενο), όταν κάποιος επισκέπτεται ή αναφέρεται σε νοσοκομεία, το μυαλό μας να πηγαίνει στους ιατρούς, και μάλιστα στους καλούς γιατρούς, που προσφέρουν με το λειτούργημά τους και την επιστημοσύνη τους την ίαση και την απαλλαγή από την ταλαιπωρία της ασθενείας στους αρρώστους. Στο Ασκληπιείο της Βούλας, όμως, εδώ και 36 ολόκληρα χρόνια, συμβαίνει και κάτι άλλο. Εκτός από τους καλούς ιατρούς του Ιδρύματος, αλλά και το υπόλοιπο νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό, διακρίνεται, χωρίς ο ίδιος να το επιζητεί, αλλά από την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου, ο ιερέας του ιδρύματος, π. Κωνσταντίνος Μαλτέζος, ο οποίος κατάγεται από την Άρτα, κατά σάρκα πατέρας τεσσάρων παιδιών και πολλών πνευματικών τέκνων όχι μόνο από το νοσοκομείο, αλλά από την ευρύτερη περιοχή της Μητροπόλεως Γλυφάδας Ε.Β.Β. και Β.
Ο π. Κωνσταντίνος ανήκει στην Ενορία της Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας. Αποσπάσθηκε προσωρινά στο Νοσοκομειακό Παρεκκλήσιο της Ενορίας, τον Άγιο Παντελεήμονα, και αυτό το «προσωρινά» κρατάει 36 χρόνια (!). «Θα συνεχίσω για όσο αντέξουν οι δυνάμεις μου και με κρατήσει ο Θεός», λέει ο ίδιος.
Στην αρχή βρήκε πολλές δυσκολίες στη διακονία του: Ο ναός ήταν μικρός και δεν ανταποκρινόταν στις λατρευτικές ανάγκες του ιδρύματος και της γύρω περιοχής, δεν υπήρχε πνευματικό κέντρο, αντίθετα υπήρχαν και κάποια προβλήματα με τις τότε διοικήσεις. Όμως, με τη βοήθεια του Θεού, όλα ξεπεράστηκαν, καθότι, χάρη στη συνδρομή του κ. Αλεξιά αλλά και άλλων δωρητών, χτίστηκε ο νέος Ναός του Αγίου Παντελεήμονος, αρκετά μεγαλύτερος, σύγχρονος, πιο λειτουργικός από τον προηγούμενο (εγκαινιάσθηκε τον Μάιο του 2003 από τον Α’ Μητροπολίτη Γλυφάδας κ. Παύλο) και με πνευματικό κέντρο κάτω από τον ναό, στο οποίο λαμβάνει χώρα, πέρα από τις άλλες δραστηριότητες και χρήσεις, το Μηνιαίο Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας Ε.Β.Β. και Β.
Ο π. Κωνσταντίνος, μετά την επίλυση των κτιριακών υποδομών, επικεντρώθηκε στη διακονία των ασθενών αλλά και γενικότερα του ιατρικού, νοσηλευτικού, βοηθητικού και διοικητικού προσωπικού! Αν αναλογιστεί κανείς ότι υπολογίζεται πως μόνο από τα εξωτερικά ιατρεία του περνούν 140.000 άνθρωποι τον χρόνο, χωριστά πόσοι νοσηλεύονται, πόσοι εργάζονται και πόσοι επισκέπτες και συγγενείς, αντιλαμβάνεται ότι είναι μια ολόκληρη πολιτεία!
Εθελοντική ομάδα
Ο υπεύθυνος ιερέας του ιδρύματος φρόντισε, κατ’ αρχήν, να υπάρχουν εικόνες και έντυπο θεολογικό και θρησκευτικό υλικό σε όλους τους θαλάμους. Στη συνέχεια, δημιούργησε εθελοντική ομάδα, κυρίως από κυρίες, οι οποίες κάτω από την επίβλεψη και εποπτεία του π. Κωνσταντίνου, φροντίζουν για την καθαριότητα (πλύσιμο, ξύρισμα), τη νοσηλεία (αλλαγή γαζών, ασκήσεις κ.λπ.) και τη συντροφιά στους ασθενείς, ιδιαίτερα αυτούς που δεν έχουν συγγενείς στην Αθήνα ή αδυνατούν να βρίσκονται στο νοσοκομείο ή είναι μοναχικοί άνθρωποι ή εγκαταλελειμμένοι. Ιδιαίτερα κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, ο π. Κωνσταντίνος μαζί με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη και την ομάδα κυριών, κάνουν επίσκεψη σε όλα τα τμήματα του νοσοκομείου στους ασθενείς, μοιράζοντας δέματα με δώρα και γλυκίσματα και τραγουδώντας επίκαιρους ύμνους και τραγούδια.
Ο π. Κωνσταντίνος φροντίζει προσωπικά για την ενθάρρυνση των ασθενών στην πίστη τους και στη συνέχεια προβαίνει στην εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία τους. Αναρίθμητα περιστατικά υπάρχουν με ασθενείς που εκούσια εξομολογήθηκαν και κοινώνησαν έπειτα από πάρα πολλά χρόνια και προσήλθαν στα μυστήρια, χάρη στη διακονία και την παρακίνηση του π. Κωνσταντίνου.
Ιδιαίτερη φροντίδα υπάρχει και για τους συγγενείς των ασθενών: συχνά παρέχεται και φιλοξενία σε ξενοδοχείο με έξοδα του Ιερού Παρεκκλησίου ή υλική στήριξη και παροχή γεύματος. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε χρόνο η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιεί επίσκεψη στο ίδρυμα και στον π. Κωνσταντίνο, στο πλαίσιο του μαθήματος της Ποιμαντικής, όπου οι φοιτητές αποκτούν από κοντά εμπειρίες για τον τρόπο με τον οποίον η Εκκλησία διακονεί τον πάσχοντα άνθρωπο.
Όλα αυτά γίνονται αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, διακριτικά, υλοποιώτας την ευαγγελική ρήση και προτροπή του Χριστού «ασθενής ήμην και (…) επε- σκέψασθέ με» (Ματθ. 25, 31-46), εις Δόξαν Θεού και διακονία στην ορατή εικόνα Του, τον πάσχοντα άνθρωπο.
