Με αυτήν τη φράση «Να εγκαινιάσουμε μια ουσιαστική επικοινωνία με την Παναγία μας» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, ολοκλήρωσε αργά τα μεσάνυκτα της Τετάρτης 23 Σεπτεμβρίου, την κατανυκτική Ιερά Αγρυπνία, την οποία τέλεσε στον Ιερό Ναό της Ενορίας του Αγίου Αθανασίου Λαμίας, επί τη αναμνήσει της ευρέσεως της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης, της Εφόρου και Προστάτιδος της νήσου των Κηθύρων και επί τη μνήμη της Αγίας Ισαποστόλου Θέκλης και του Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου.
Τον Σεβασμιώτατο στην Ιερά Αγρυπνία, πλαισίωσε ο Ιερομόναχος π. Γεώργιος Καυσοκαλυβίτης εκ του Αγιωνύμου όρος του Άθω, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Άγγελος Ανθόπουλος, Προϊστάμενος της Ενορίας, ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Αιδεσιμόλ. Πρωτ. π. Νεόφυτος Ραφαηλίδης και άλλοι κληρικοί.
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών ευλόγησε τα εορτάσιμα κόλλυβα προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων και απευθυνόμενος πατρικώς προς τους παρευρισκομένους πιστούς και τους ακροατές του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μητροπόλεως ο οποίος και μετέδιδε απευθείας τις Ιερές Ακολουθίες, αναφέρθηκε στο Πανίερο πρόσωπο της Παναγίας χαρακτηρίζοντας Την ως: «καθοριστικό σταθμό στην ζωή του κάθε χριστιανού».
Ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ενδεικτικά δύο γεγονότα σταθμούς στην ζωή του Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου και προέτρεψε τους πιστούς να δίδουν στην καρδιά τους χώρο και πρόσβαση στην Παναγία, για να επεμβαίνει σωτηριωδώς στην ζωή τους.
Ο Σεβασμιώτατος χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Η παρέμβαση της Παναγίας υπήρξε καθοριστική για τον Όσιο Σιλουανού του Αθωνίτη, σε όλους τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής του, τόσο στα πρώιμα βήματα του, όταν έψαχνε να βρει το δρόμο του, όσο και κατά τα πρώτα μοναχικά του βήματα, αλλά και στα ώριμά του χρόνια. Και υπήρξε σημαντική γιατί την επιθυμούσε.
Ο Όσιος Σιλουανός, δεν ήθελε την Παναγία, όπως ενδεχομένως την θέλουμε εμείς στη ζωή μας, απλώς για να διασφαλίσει τα κεκτημένα μας, την υγεία μας, την ομορφιά μας, τα χρήματά μας, την οικονομική μας ευμάρεια. Δεν ήθελε ως είδους ανάγκη την Παναγία, αλλά έψαχνε στο πρόσωπό Της να βρει φως, να βρει πλοηγό, να βρει πυξίδα, να αποκτήσει καθοδηγητή στη ζωή του. Αν εμείς το θέλουμε πραγματικά και θέλουμε να έχουμε την Χάρη του Θεού στη ζωή μας και να μην πηγαίνουμε από λάθος σε λάθος και από αποτυχία σε αποτυχία είναι αναγκαίο, αδελφοί μου να καταφεύγουμε στην Παναγία και να τη ζητήσουμε να γίνει οδηγός στη ζωή μας, να μας δείχνει το δρόμο και να της δώσουμε το δικαίωμα να παρεμβαίνει στη ζωή μας.
Και όταν σφάλουμε, να μας διορθώνει και όταν επιτυγχάνουμε, να μας ενθαρρύνει και να μας δίνει κουράγιο και δύναμη, για να βαδίζουμε ακόμη πιο μπροστά.
Εύχομαι, αδελφοί μου, να εγκαινιάσουμε μία τέτοια επικοινωνία με την Παναγία. Να αφήσουμε κατά μέρος την οποιαδήποτε εργαλειακή προσέγγιση, την όποια τυχόν χρηστική σχέση μαζί Της. Δεν μπορεί να βλέπουμε την Παναγία ως όργανο για να πετύχουμε τις επιδιώξεις μας σε αυτό τον κόσμο, αλλά οφείλουμε να ατενίζουμε στο πρόσωπο της Παναγίας, το λιμάνι μας, την Μητέρα μας, τη ζωή μας την ίδια, την παρηγοριά μας, τον προσανατολισμό μας. Να είναι η Παναγία μας η πατρίδα μας, η εστία μας, ο τρόπος της ζωής μας».
