Βεροίας: ’’Μην ακούμε όσους είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα συκοφαντούν την Θεία Κοινωνία’’

Το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Νησέλι επί τη εορτή της μεταστάσεως του.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἰησοῦς οὖν ἰδών τήν μητέρα καί τόν μαθητήν παρεστῶτα ὅν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου».

Ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ ὁ Χριστός ἀπευθύνεται στή Μητέρα του καί στόν ἀγαπημένο μαθητή του, τόν ἑορταζόμενο σήμερα εὐ­αγγελιστή Ἰωάννη τόν θεολό­γο. Καί ἐμπιστεύεται τόν ἕνα στόν ἄλ­λο. Τήν Παναγία Μητέρα του στόν μαθητή του καί τόν μαθητή του στή Μητέρα του, τήν Παρθένο στόν παρθένο!

Ἔτσι κλείνει στόν Γολγοθᾶ ἕνας κύκλος πού ἄνοιξε στή λί­μνη τῆς Γεννησαρέτ, ὅταν συνά­ντησε τόν Ἰωάννη νά ψαρεύει μαζί μέ τόν ἀδελφό του, τόν Ἰά­κωβο, καί τοῦ πρό­τεινε νά ἐγκα­ταλείψει τά δί­κτυα καί νά τόν ἀκολουθήσει.

Καί ὁ Ἰωάννης ἐγκα­τέ­λει­­ψε ἀμέ­σως τά πάντα καί τόν ἀκολού­θη­σε χωρίς νά ὑπολογίσει τίποτε. Τόν ἀγάπησε μέ μία ἀγάπη φυσική, αὐ­θόρ­­μητη, ἀνθρώ­πι­νη καί βρέθηκε πλάι στόν Χριστό σέ ὅλες τίς με­γάλες στιγμές τῆς δη­μόσιας ζωῆς του ἀπό τό ὄρος Θα­βώρ, τήν ὥρα τῆς Με­ταμορφώσεώς του, μέχρι τήν ὥρα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου στό ὑπερῶο τῆς Ἱερου­σα­λήμ καί τήν ὥρα τῆς σταυρώ­σεως στόν Γολ­γοθᾶ.

Ὡς ἀντίδωρο αὐτῆς τῆς ἀγά­πης του ἀξιώθηκε ὁ ἀπόστολος καί εὐ­αγ­­γε­­λιστής Ἰωάννης νά λά­βει τήν πνευ­ματική ἀγάπη, τήν ἀγάπη ἐκείνη πού εἶ­ναι καρ­πός τοῦ Πα­να­γίου Πνεύματος καί τήν ὁποία χαρί­ζει ὁ Θεός σέ ὅσους τόν προ­σεγγί­ζουν μέ ἁγνότητα καί καθα­ρό­­τη­τα καρ­δίας καί προθέ­σεων, ὅπως ὁ ἅγι­ος Ἰωάννης ὁ θεολό­γος.

Αὐτή ἡ πνευματική ἀγάπη συνί­σταται στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μιλών­τας στούς μαθη­τές του λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του· «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐ­τάς ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγα­πῶν με».

Καί ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι ἀγάπη ἀμοι­βαία, διό­τι «ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μέ­νει καί ὁ Θεός ἐν αὐ­τῷ», καί εἶναι ἡ προ­ϋ­πόθεση γιά νά γνωρίσει ὁ χοϊκός ἄν­θρω­πος τόν ἄυ­λο καί ἀπερί­γρα­πτο καί ἀπρό­σιτο Θεό. Διότι ἐάν ἡ ἀγάπη, ὅπως εἶπα προη­γουμένως, περιέχει καί προ­ϋπο­­θέτει τήν καθα­ρότητα καί τήν ἁγνότητα τῆς ψυ­χῆς καί τήν συνε­πῆ τήρηση τῶν ἐν­τολῶν τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καί ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ προϋπο­θέτει τήν ἀγάπη.

Ὁ Θεός εἶ­ναι ἀγά­πη καί γι’ αὐτό ὁ μόνος τρόπος νά τόν προ­σεγγίσουμε καί νά τόν κα­τα­νοή­σουμε στό μέτρο τῶν πεπερα­σμέ­νων ἀν­θρωπίνων δυνάμεών μας εἶναι ἡ ἀγάπη, καί αὐτή χρησι­μο­ποιεῖ ὁ Θεός γιά νά κάνει γνωστό στούς ἀνθρώπους τό πρό­σωπό του καί τήν θεότητά του, κατά τή δια­βε­βαίω­σή του· «ὁ ἀγαπῶν με ἀγα­πη­­θήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου, κἀγώ ἀγαπήσω αὐτόν καί ἐμφανί­σω αὐ­τῷ ἐμαυτόν».

Αὐτή τήν ἐμφάνιση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀποτέ­λε­σμα τῆς μεγάλης ἀγάπης του πρός τόν Χρι­στό βίωσε ὁ ἅγιος εὐ­αγγελιστής ὁ Ἰω­άν­νης, καί τήν βίωσε πολλές φορές σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του μέ ἀποκορύ­φω­μα τήν ἐμφάνιση τοῦ Θεοῦ στό σπή­λαιο τῆς Ἀποκαλύψεως.

Ἔτσι ἡ ἀγάπη του πρός τόν Θεό μετου­σιώ­­θηκε σέ γνώση τοῦ Θεοῦ καί ἀπό ἁπλός καί ταπεινός κατά κό­σμον ἄν­θρωπος, ἁπλός ψαράς πού ἦταν, ἀναδείχθηκε ὁ ἅγιος Ἰω­άν­νης σέ πρῶτο καί κορυ­φαῖο θεο­λόγο.

Πολλές φορές στή ζωή μας ἀπο­ροῦμε καί ἴσως καί δυσανασχε­τοῦ­­­με, γιατί δέν κατανο­οῦ­με τήν οὐ­σία τῆς πίστεώς μας, γιατί δέν κατανοοῦμε τά μυστήρια τῆς Ἐκ­κλησίας, γιατί βρισκόμα­στε σέ ἀδυ­ναμία νά δώσουμε πειστικές ἀπαντήσεις στίς ἀπορίες εἴτε συν­αν­­θρώ­πων εἴτε καί τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ μας γιά τόν Θεό καί γιά τήν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας.

Ἄλλοτε πάλι ἀναζητοῦμε στά πτυ­χία καί στά διπλώματα τοῦ κό­σμου τήν ἀλη­­­θινή γνώση γιά τόν Θεό καί ἀπο­γοητευό­μαστε για­τί δέν τήν βρίσκουμε. Εἶναι γιατί ξε­χνοῦμε πώς τό θεμέλιο τῆς γνώ­σεως τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀφετηρία γιά τήν προ­σέγ­­γισή του εἶναι ἀγάπη καί αὐτήν θά πρέπει νά ἐπιδιώ­κουμε καί νά ἀγωνιζόμαστε νά ἀποκτήσουμε, προ­σπα­θώντας νά τηροῦμε στό μέτρο τῶν δυνάμεών μας τίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ.

Καί ἄν δέν μποροῦμε νά φθά­σου­με στό σημεῖο πού ἔφθα­σε ὁ ἅγιος Ἰω­άν­νης ὁ Θεολόγος, δέν θά πρέπει νά ἐγκα­τα­λείπουμε πο­τέ τήν προσπά­θεια.

Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά τόν γνω­ρίσουμε. Μᾶς καλεῖ νά τόν γνωρί­σουμε καί μέ τή συμμετοχή μας στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καί κατ᾽ ἐξοχήν στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖο ὄχι μόνο μᾶς ἑνώνει μέ τόν Χριστό ἀλλά καί μᾶς δίδει τή δυνατότητα νά τόν γνωρίσουμε. «Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος», ψάλ­λουμε.

Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν ἀκοῦμε ὅσους εἴτε ἀπό ἄγνοια εἴτε ἀπό σκο­πιμό­τητα συκοφαντοῦν τό ἱερό μυστή­ριο τῆς θείας Κοινωνίας, τήν ἕνωσή μας δηλαδή μέ τόν ἴδιο τόν Χριστό, ἰσχυ­ρι­ζόμενοι ὅτι μπορεῖ νά μετα­δοθεῖ δι᾽ αὐτοῦ ὁ κορωνοϊός.

Ἐμεῖς ἄς προ­σερχόμεθα προε­τοι­μα­σμένοι, «μετά φόβου Θεοῦ, πί­στεως καί ἀγάπης», ὥστε νά ἑνού­μεθα μέ τόν Χριστό καί νά μένουμε ἐν τῇ ἀγάπῃ του, ὅπως καί ὁ ἠγαπη­μέ­νος μαθητής του, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής, ὁ ἐπιστήθιος, ὁ φίλος τοῦ Κυρίου μας καί παρθένος, τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε σήμερα τή Μετάσταση.

Ἄς εὐχηθοῦμε νά λάβουμε καί ἐμεῖς χάρη ἀπό αὐτή τή χάρη τῆς θεολογίας, ὄχι γιά νά θεολογοῦμε, ἀλλά γιά νά βιώνουμε αὐτή τήν ἀγάπη πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεό