«Σήμερα αδελφοί μου, δεν ζούμε ασφαλώς στην εποχή του Αγίου Δημητρίου, βρισκόμαστε όμως κάτω από καλυμμένα αθείστικα καθεστώτα. Η ορθόδοξη Χριστιανική πίστη μας συκοφαντείται,περιφρονείται, χλευάζεται και διώκεται ύπουλα. Αναπνέουμε μολυσμένο αέρα απιστίας και αιρέσεων με τάση απο στέρησης του δικαιώματος να εξωτερικεύουμε το πιστεύω μας”.Η επισήμανση αυτή έγινε από τον Μητροπολίτη Βρυούλων κ.Παντελεήμων ο ποίος ιερούργησε στον Πανηγυρίζοντα Ι.Ναό του Αγ.Δημητρίου Συκεών , της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως.
Όπως είπε “σήμερα που ζητάμε βοήθεια μόνο από τους ξένους, να μην ξεχνάμε ότι «ο Θεός του Δημητρίου «στον οποίο πιστεύουμε είναι ο μόνος που πάντα νικά και τους σύγχρονους Λυαίους,όπως ενίκησε ο Νέστορας τον πανίσχυρο Λυαίο στην αρρένα.
Βοήθησέ μας Άγιε Δημήτριε να αντιμετωπίζουμε νικηφόρα αυτούς που με κάθε μέσο και σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να απογυμνώσουν την Ελλάδα μας από τον Θεό που δεν μας πρόδωσε ποτέ!»
Η ομιλία του :
Η αναζήτηση του Θεού από τον άνθρωπο και η επιθυμία του ανθρώπου να αναφέρεται στο Θεό, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης.
Έτσι μέσα στους αιώνες που πέρασαν από τότε,δικαιολογούνται όλες οι θρησκευτικές εκδηλώσεις που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.
Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό,ξεκινά από τα βάθη της καρδιάς του,περνά στα χείλη του και σφραγίζεται με έργα, με τα οποία «ευαρεστείται ο Θεός «.
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά ένα μεγάλο μάρτυρα της πίστεως,με τους δύο συναθλητές του,τον Νέστορα και τον Λούπο.
Η εποχή μας ζητά Μάρτυρες! Έχει επιστήμονες, κυβερνήτες, τεχνήτες,έχει » Χριστιανούς «.
Δεν έχει όμως μάρτυρες, τουλάχιστον στον βαθμό που είχε ο τόπος αυτός. Σήμερα οι μάρτυρες λησμονήθηκαν.
Έπαψαν να αποτελούν πρότυπα, τουλάχιστον για τα μέλη της Εκκλησίας. Ένας ποδοσφαιριστής ,ένας πολιτικός, συγκινούν περισσότερο από ένα μάρτυρα. Τους μάρτυρες δυστυχώς τους έχουμε μόνο για τα ημερολόγια ή για να τους κρεμάμε στους τοίχους. Τους τιμάμε ίσως μόνο στη μνήμη τους, με ένα κερί στην εικόνα τους. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι να τους μιμούμεθα. Να είναι τα πρότυπά μας και εμείς τα αντίγραφά τους.
Τότε είναι αληθινή η τιμή του Αγίου,όταν τον αφήνουμε ελεύθερο να βγεί έξω από τον Ναό, να περπατήσει μέσα στην κοινωνία.
Φανταστείτε τον Άγιο Δημήτριο να περπατούσε σήμερα στον κόσμο,ζώντας την σύγχρονη εποχή. Γιατί συνήθως θέλουμε τους Αγίους να ζούν μόνο «τω καιρώ εκείνω «.
Τότε ναι, αλλά σήμερα δεν υπάρχουν άγιοι; Σήμερα δεν μπορούμε να ζήσουμε και να κάνουμε ότι έκαναν εκεινοι;
Δυστυχώς σήμερα, αν κάποιος θέλει να μιμηθεί έναν Άγιο, τον παρεξηγούμε και τον ειρωνευόμαστε.
Είναι ανάγκη σήμερα να ζωντανέψουν οι Άγιοι. Να μπούν πάλι στο χρόνο και να γίνουν τα σύγχρονα μοντέλα που θα μιμούμεθα εμείς σήμερα.
Στην εποχή μας,που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλουν μικρούς ανθρώπους, που έρχονται και παρέρχονται,είναι ανάγκη να προβάλλονται οι μεγάλοι άνθρωποι, τα ξακουστά ονόματα.
Τέτοιοι είναι οι Άγιοι » Δίκαιοι είς τον αιώνα ζώσιν» αναφέρει (η Π.Δ. Σοφ. Σολ. 5,15).
Ο Άγιος Δημήτριος που έζησε σε χρόνια δύσκολα,χρόνια διωγμών,σαν νέος, είχε ευγένεια ψυχής,αλλά και σαν αξιωματικός επίσης. Όταν γνώρισε τον Χριστό,όχι μόνο τον αγάπησε, αλλά δεν μπορούσε να ησυχάσει με τη σκέψη, ότι τόσοι άνθρωποι δεν γνώρισαν και δεν αγάπησαν τον Χριστό. Σε αυτή του την προσπάθεια δεν υπολόγιζε ούτε τους διωγμούς ούτε και το αξίωμα που είχε.
Είχε ιδιαίτερη συμπάθεια στους νέους και ήθελε πολύ να τους γνωρίσει Αυτόν που είναι όλος ελπίδα και Αγάπη.
Το θλιβερό σήμερα είναι,ότι εμείς οι Χριστιανοί αλλά και πολλοί από εμάς τους κληρικούς, αδιαφορούμε για τους νέους, την ώρα που οι άθεοι, στοχεύουν στα νιάτα και τα κερδίζουν. Ο «Θεός του Δημητρίου» όπως αναφέρει ο βιογράφος του,είναι ο μόνος που τον δυναμωνε,τον στήριζε, τον ενίσχυε,τον παρηγορούσε. Αυτόν τον Θεό εδίδαξε στον Νέστορα και τον Λούπο και Αυτός είναι ο Θεός της Πίστεώς μας,που προτρέπει τους
» Βουλομένους αθλήσαι εισελθείν».
Σήμερα αδελφοί μου, δεν ζούμε ασφαλώς στην εποχή του Αγίου Δημητρίου, βρισκόμαστε όμως κάτω από καλυμμένα αθείστικα καθεστώτα. Η ορθόδοξη Χριστιανική πίστη μας συκοφαντείται,περιφρονείται, χλευάζεται και διώκεται ύπουλα. Αναπνέουμε μολυσμένο αέρα απιστίας και αιρέσεων με τάση απο στέρησης του δικαιώματος να εξωτερικεύουμε το πιστεύω μας.
Μην κρύβομε την πίστη μας «υπό το μόδιον» αλλά επί την λυχνίαν και μην φοβόμαστε δεν θα μας αφήσει ο Θεός.
Σήμερα που ζητάμε βοήθεια μόνο από τους ξένους,να μην ξεχνάμε ότι «ο Θεός του Δημητρίου «στον οποίο πιστεύουμε είναι ο μόνος που πάντα νικά και τους σύγχρονους Λυαίους, όπως ενίκησε ο Νέστορας τον πανίσχυρο Λυαίο στην αρρένα.
Βοήθησέ μας Άγιε Δημήτριε να αντιμετωπίζουμε νικηφόρα αυτούς που με κάθε μέσο και σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να απογυμνώσουν την Ελλάδα μας από τον Θεό που δεν μας πρόδωσε ποτέ
