H Ὁρθόδοξη Ἑλληνική Ἐκκλησία στη Δράμα στεφανώθηκε γιά ἄλλη μιά φορά μέ τό φωτοστέφανο τοῦ μαρτυρίου κατά τή Γ’ Βουλγαρική Κατοχή. Μεγάλος ἀριθμός λειτουργῶν της ἀκολουθώντας τή μακρά παράδοση τοῦ ἑλληνικοῦ κλήρου ἔλαβαν μέρος στούς τελευταίους ἐθνικούς ἀγῶνες κατά τό ἔνδοξο 1940 καί μετά. Ἡ στάση τους αὐτή τούς ἔκανε στόχο τῶν Ἀρχῶν Κατοχῆς. Ἡ συνέπεια ἦταν να ὑποστοῦν σκληρά βασανιστήρια καί μαρτυρικό θάνατο.
Κατάλογος μαρτύρων Κληρικῶν 1941-1944
Παπαχριστοδούλου Χρῖστος
Χειροτονήθηκε ἱερέας τό 1898 καί τοποθετήθηκε στό Βώλακα, στή θέση τῶν δύο ἱερέων τοῦ χωριοῦ, οἱ ὁποῖοι προσχώρησαν στούς Ἐξαρχικούς. Τόν δηλητηρίασαν ὅμως οἱ Ἐξαρχικοί καί σέ λίγο καιρό ἔφυγε ἀπό τή ζωή.
Ἰωάννης Πασχαλίδης
Ἱερέας στούς Ταξιάρχες καί στόν Τιμόθεο. Συνελήφθη ἀπό τούς Βουλγάρους στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 1941, ἐνῶ πήγαινε στό χωριό του. Τοῦ ἀφαίρεσαν τά ἐνδύματά του, τόν ξυλοκόπησαν ἄγρια καί τόν φυλάκισαν στή Δράμα. Ἀπό τόν ξυλοδαρμό καταστράφηκαν τά δύο μάτια του καί τό ἕνα αὐτί του. Στίς φυλακές κρατήθηκε μέχρι τίς 16 Σεπτεμβρίου μέ καθημερινό ξυλοδαρμό, ἕως ὅτου ἐπῆλθε ὁ θάνατός του.
Παπαδόπουλος Ἄνθιμος
Γεννήθηκε τό 1903 στήν Κερασούντα τοῦ Πόντου. Ἦταν ἱερέας στό χωριό Σιταγροί. Τήν ἡμέρα τῆς τραγικῆς σφαγῆς τῆς Δράμας οἱ Βούλγαροι περικύκλωσαν καί τούς Σιταγρούς καί ἔβαλαν φωτιά στα σπίτια. Ὁ καθένας προσπαθοῦσε νά σώσει ὅ,τι μποροῦσε ἀπό τίς φλόγες. Ὁ παπα-Ἄνθιμος προσπαθοῦσε να σώσει τά ἱερά ἄμφια καί τά σκεύη. Τότε ἀκριβῶς τον πυροβόλησαν καί τόν σκότωσαν, στίς 29 Σεπτεμβρίου 1941, πάνω στό ἱερό καθῆκον του. Ὁ τάφος του βρίσκεται σήμερα στόν αὔλειο χῶρο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Προφήτη Ἠλία Δράμας.
Ἀλεξιάδης Γεώργιος
Γεννήθηκε τό 1874 στή Λίτιστα τοῦ Ὀρτάκιοϊ καί ἦταν μοναχοπαίδι ἀρχοντικῆς οἰκο γένειας. Τό 1904 χειροτονήθηκε ἱερέας. Μέ τή Μικρασιατική καταστροφή ἦρθε ξεριζωμένος στή Δράμα καί ἐγκαταστάθηκε οἰκογενειακῶς στά Κοκκινόγεια. Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς του τόν ἀγάπησαν μέ θέρμη. Ἤξερε νά παρηγορεῖ καί νά προσφέρει σέ ὅλους τά εὐλαβικά ἄνθη τῆς ψυχῆς του. Ἀκούραστος πάντα, ἔτρεχε παντοῦ ὅπου τόν καλοῦσαν.
Στίς 30 Σεπτεμβρίου 1941 οἱ Βούλγαροι τον ἀπήγαγαν ἀπό τό σπίτι του μαζί μέ τήν πρεσβυτέρα καί μέ πολλούς ἄλλους, καί τούς ὁδήγησαν στο σχολεῖο, ὅπου τούς χώρισαν σέ δύο ὁμάδες, ἀνδρῶν καί γυναικῶν. Ρωτήθηκε ἄν εἶναι Ἕλληνας ἤ Βούλγαρος. «Ἕλληνας παπάς», ἀπάντησε. Μετά ἀπό λίγο εἰδοποιήθηκε νά φύγει μόλις βγῆκε στό προαύλιο τοῦ σχολείου, οἱ Βούλγαροι στρατιῶτες τόν πυροβόλησαν ἀπό πίσω καί τόν σκότωσαν μπροστά σε ὅλους. Ἐπικεφαλῆς τοῦ ἀποσπάσματος ἦταν ὁ Βούλγαρος δάσκαλος τοῦ χωριοῦ.
Καραγιαννίδης Σάββας
Γεννήθηκε τό 1871 καί ἦρθε πρόσφυγας ἀπό τό χωριό Ντέβερι τοῦ Πόντου. Ἦταν ἱερέας στην Ψηλή Ράχη.
Τό Σεπτέμβριο τοῦ 1941 κατά τά γεγονότα τῆς Δράμας οἱ Βούλγαροι σκότωσαν 28 Ἕλληνες στό Νικηφόρο. Πρίν ἀκόμη φύγουν ἀπό τό χωριό, ἀκούστηκε ἕνας πυροβολισμός ἀπό τήν Ψηλή Ράχη. Ἕνα βουλγαρικό ἀπό σπασμα τράβηξε ἀμέσως πρός τά ἐκεῖ. Οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἔφυγαν, γιά νά σωθοῦν, μά δέν πρόλαβαν ὅλοι. Μαζί τους ἔμεινε καί ὁ ἱερέας τους. Τόν βρῆκαν μπροστά στό σπίτι του καί τόν σκότωσαν.
Γρίππας Στυλιανός
Γεννήθηκε γύρω στά 1900 στήν Ἡρακλείτσα Καλλιπόλεως Ἀνατολικῆς Θράκης. Ἦρθε στήν Ἑλλάδα με τήν Ἀνταλλαγή. Ὑπηρέτησε στη Χωροφυλακή, καί το 1934 χειροτονήθηκε ἱερέας καί τοποθετήθηκε στο Πολύκαρπο Δράμας καί μετά στό Νικηφόρο.
Ὁ Μητροπολίτης Δράμας Γεώργιος σέ ἐπίσημη ἔκθεσή του τό Νοέμβριο τοῦ 1948 ἀναφέρει γιά το μαρτυρικό του θάνατο ἀπό τούς Βουλγάρους τά ἑξῆς: «Στίς 6 Ὀκτωβρίου τοῦ 1941 ὁ ἱερέας Στυλιανός Χρήστου Γρίππας ἀπήχθη ἀπό τήν οἰκία του ἀπό τούς Βουλγάρους καί μεταφέρθηκε στό ἀστυνομικό κατάστημα τῆς κοινότητας Νικηφόρου. Ρωτήθηκε τί ἱερέας εἶναι, Ἕλληνας ἤ Βούλγαρος, και ἀπάντησεν: Ἕλληνας ἱερέας εἶμαι».
Μετά τήν ἀπάντηση αὐτή τόν χτύπησαν μέ λόγχη στήν ὠμοπλάτη καί τοῦ ἔκοψαν τό μεσαῖο δάχτυλο τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ. Τόν ἔβγαλαν ὕστερα ἔξω καί με τρεῖς πυροβολισμούς τόν σκότωσαν. Τό πτῶμα του παρέμεινε ὅλη τή νύχτα στόν τόπο ἐκεῖνο. Κανέναν δέν ἐπέτρεψαν νά τό πλησιάσει. Τό πρωί κρατώντας τό πτῶμα ἀπό τά πόδια τό ἔσυραν στούς δρόμους καί ὕστερα τό ἔριξαν σέ μιά χαράδρα, ὅπου παρέμεινε ὀκτώ ἡμέρες. Μετά ἐπέτρεψαν στήν πρεσβυτέρα του νά τό θάψει. Ἐκείνη μέ τρεῖς Ἕλληνες το ἔθαψε στή χαράδρα, ἀφοῦ οἱ Βούλγαροι ἀστυνομικοί δέν ἐπέτρεψαν νά ταφεῖ στό νεκροταφεῖο τοῦ χωριοῦ.
Μετά τήν ταφή καί τήν ἐπιστροφή τῆς πρεσβυτέρας στό σπίτι της, οἱ Βούλγαροι ἀστυνομικοί πῆγαν ἐκεῖ καί εἰσέπραξαν ἀπό αὐτήν δέκα χιλιάδες (10.000) λέβα γιά τήν ἀξία τῶν τριῶν σφαιρῶν με τίς ὁποῖες σκότωσαν τόν ἱερέα. Ὕστερα τήν χτύπησαν ἀλύπητα καί ἔφυγαν, ἀφοῦ πῆραν καί τά ἱερά ἄμφια τοῦ δολοφονηθέντος ἱερέως».
Τό 1947 τό χωριό ὕψωσε μνημεῖο γιά τόν καλό του ἱερέα καί μέ τιμές ἀπέθεσαν σ’ αὐτό τά ὀστᾶ του. Κάθε χρόνο στό Νικηφόρο τελοῦν πάνδημο μνημόσυνο γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ ἱερομάρτυρα π. Στυλιανοῦ Γρίππα καί τῶν 28 κατοίκων τοῦ χωριοῦ πού ἐκτελέστηκαν ἀπό τούς Βουλγάρους.
Ἰωσηφίδης Ἐλευθέριος
Καταγόταν ἀπό τή Σαμψούντα και ὑπηρετοῦσε στό ἀκριτικό χωριό Κατάχλωρο. Στήν Κατοχή ἦταν 65 χρόνων. Ὅταν ἦρθαν οἱ Βούλγαροι, ὁ π. Ἐλευ θέριος μαζί μέ τό ποίμνιό του τράβηξε πρός τή Δράμα. Τοποθετήθηκε προσωρινά ἱερέας στα Ἀμπελάκια.
Κι ἐδῶ ὅμως δέν γλίτωσε τή μανία τῶν Βουλγάρων κατά τοῦ ἑλληνικοῦ κλήρου. Τόν συνέλαβαν χωρίς αἰτία καί τόν χτύπησαν ἀλύπητα. Ὅσοι παρακολούθησαν τό θανάσιμο μαρτύριό του θαύμασαν τό ὑψηλό ἠθικό του. Μετά τόν βάρβαρο ξυλοδαρμό τόν μετέφεραν στό σπίτι του. Σέ δυό-τρεῖς μέρες παρέδωσε τήν ψυχή του.
Κορυφίδης Ἰάκωβος
Γεννήθηκε στό χωριό Ὅλασα τῆς Τραπεζούντας τό 1872. Ἦρθε στη Δράμα μέ τήν ἀνταλλαγή πληθυσμῶν καί διορίστηκε ἱερέας στό χωριό Σίλλη στά Ἑλληνοβουλγαρικά σύνορα. Δέκα χρόνια ἀργότερα μετατέθηκε στό συνοικισμό Ἀγάπη τῶν Κυργίων.
Τόν καιρό ἐκεῖνο οἱ Βούλγαροι ὀργίαζαν στη Μακεδονία. Μέ τίς σφαγές τῆς Δράμας ὁ π. Ἰάκωβος παρότρυνε τούς ἄνδρες τῶν Κυργίων να καταφύγουν στά βουνά. Ὁ ἴδιος ἔμεινε μέ τά γυναικόπαιδα καί τούς γέρους. Οἱ Βούλγαροι στρατιῶτες μπῆκαν στό σπίτι του καί πρόσταξαν να βγοῦν ὅλοι ἔξω.
Τελευταῖος βγῆκε ὁ π. Ἰάκωβος. Οἱ Βούλγαροι, ἀφοῦ λεηλάτησαν τό σπίτι του, ὅρμησαν ἐπάνω του καί τόν χτυποῦσαν μανιασμένοι μέ τίς γροθιές τους. Τόν ἔσυραν ὕστερα στή Δράμα. Ἐκεῖ τόν βασάνισαν φρικτά δυό-τρεῖς ἡμέρες καί τόν ἔσφαξαν μέ μαχαίρι.
Ἡ ψυχή του πέταξε στόν οὐρανό μαζί μέ τους ἄλλους μάρτυρες τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδας. Ἦταν Ὀκτώβριος τοῦ 1941.
Δανιήλ Θάσιος
Ἱερομόναχος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰκοσιφοινίσσης. Καταγόταν ἀπό τίς Μαριές Θάσου. Κατά τά γεγονότα τῆς ἐξέγερσης τῆς Δράμας (28 Σεπτεμβρίου 1941) οἱ Βούλγαροι τόν συνέλαβαν ἔξω ἀπό τό Παλαιοχώρι Παγγαίου, στή θέση Πλατανάκια, ἐνῶ ἐπέστρεφε ἀπό τήν Καβάλα. Ἀφοῦ πρῶτα τόν βασάνισαν, τόν ἐκτέλεσαν στίς 25 Ὀκτωβρίου 1941.
Σωφρόνιος ἱερομόναχος
Ἱερομόναχος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰκοσιφοινίσσης. Σκοτώθηκε στήν ἱερά Μονή ἀπό τίς βολές τοῦ Βουλγαρικοῦ πυροβολικοῦ τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1941.
Καρυπίδης Ἀναστάσιος
Γεννήθηκε στό Κιούρτ-Ἀλάν τῆς Τραπεζούντας τό 1881. Μετά τή Μικρασιατική καταστροφή ἦταν ἐφημέριος στή Δράμα. Στίς 4 Ὀκτωβρίου τοῦ 1942 τόν πυροβόλησε καί τόν σκότωσε ὁ Βούλγαρος πρόεδρος τοῦ Πλατανότοπου Παγγαίου. Προστέθηκε καί αὐτός στήν ἱερή φάλαγγα τῶν νεομαρτύρων.
Βασίλειος Ζωγράφος
Ἱερέας. Συνελήφθη καί βασανίσθηκε ἀπό τους Βουλγάρους. Κατέφυγε στή Θεσσαλονίκη, ὅπου και πέθανε ἀπό τίς κακουχίες τό ἔτος 1943.
Ἠλιάδης Ἰωάννης
Καταγόταν ἀπό τό Μυλετλῆ τοῦ Πόντου καί ἦταν ἱερέας στον Πρινόλοφο. Στά 75 του χρόνια συνάντησε τή βουλγαρική μανία. Στίς 2-8-1943 τυφλοί καί φανατισμένοι Βούλγαροι μπῆκαν στό ἡσυχαστήριο τοῦ π. Ἰωάννη, τόν χτύπησαν χωρίς οἶκτο καί σε ὀκτώ ἡμέρες ὁ γέροντας ἱερέας παρέδωσε την ψυχή του.
Γρηγοριάδης Ἰωάννης
Ἱερέας τῆς Δρατσίστας (Μελισσοχωρίου). Οἱ Βούλγαροι τόν συνέλαβαν καί τόν ἔδειραν σκληρά, διότι στήν ἐρώτησή τους ἄν ὑπάρχουν ὅπλα στο χωριό, ἀπάντησε ἀρνητικά. Μετά ἀπό μέρες ξαναμπῆκαν στό σπίτι του καί τόν βρῆκαν κλινήρη λόγῳ τοῦ ξυλοδαρμοῦ, ὁπότε ἔδειραν τή σύζυγο καί την κόρη του.
Στίς 16-11-1943 τόν συνέλαβαν πάλι καί μέ χειροπέδες τόν ὁδήγησαν σέ κάθυγρο καί σκοτεινό ὑπόγειο στή Δράμα, ὅπου τόν ἄφησαν ἐπί εἴκοσι μέρες. Κατόπιν φυλακίστηκε γιά ὀκτώ μῆνες καί καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί μέ ἄλλους 30 πολίτες. Λόγῳ τῆς συνθηκολόγησης πού ἀκολούθησε, ἡ θανατική καταδίκη του δέν ἐκτελέστηκε.
Αἰμιλιανός Δονβατζῆς
Ἀρχιμανδρίτης, ἐφημέριος τῆς Πλατανιᾶς. Κλήθηκε γιά ὑπηρεσία στό Νικηφόρο, ὅπου συνελήφθη ἀπό Βούλγαρο ἀξιωματικό, ἀπό τόν ὁποῖο ὑπέστη ξυλοδαρμό ἐπί ἕνα εἰκοσιτετράωρο. Ἐπανει λημμένα ἀπειλήθηκε νά θανατωθεῖ. Σώθηκε ἀπό τό θάνατο μέ την ἐπέμβαση γιατροῦ. Τοῦ ἀφαιρέθηκε ὅ,τι πολύτιμο ἔφερε πάνω του.
Νικόλαος Ξανθόπουλος
Ἱερέας στό Φωτολίβος. Ὑπέστη ξυλοδαρμό και ἐκδιώχθηκε. Μετά ἀπό αὐτόν ἔδειραν ἀνηλεῶς και τούς ἐνορίτες του, γιατί δεν εἶχαν σπόρο νά σπείρουν σέ ὅλη την περιφέρεια γιά τίς ἀνάγκες 60 Βουλγαρικῶν οἰκογενειῶν πού μόλις ἔφτασαν ἀπό τή Βουλγαρία.
Νικόλαος Παπαδόπουλος
Ἱερέας στό Στενήμαχο. Δέχθηκε φοβερό ξυλοδαρμό στό σπίτι του ἀπό χωροφύλακα καί τρεῖς κομιτατζῆδες, μπροστά στή σύζυγο καί τά παιδιά του. Ὅταν συνῆλθε λίγο, διέφυγε ἀπό τήν πίσω πόρτα τοῦ σπιτιοῦ. Ἐπιτέθηκαν τότε στό γιό του, ὁ ὁποῖος διέφυγε. Ἔπειτα στράφηκαν κατά τῆς συζύγου του, ἡ ὁποία διασώθηκε.Τέλος ἔλαβαν ὅ,τι μπόρεσαν ἀπό τό σπίτι καί ἀναχώρησαν. Τήν ἑπομένη, ὅταν ὁ ἱερέας παρουσιάστηκε στήν Ἀσφάλεια καί ζήτησε δικαιοσύνη, ὁδηγήθηκε μέ τήν οἰκογένειά του στο σιδηροδρομικό σταθμό καί ἐκδιώχθηκε.
Παναγιώτης Παρασκευόπουλος
Ἱερέας στή Γραμμένη. Κατηγορήθηκε ὡς κατάσκοπος, ὑπέστη σκληρό ξυλοδαρμό καί ἐκδίωξη.
Χρυσόστομος Τοπάσης
Ἀρχιμανδρίτης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰκοσιφοινίσσης. Συνελήφθη τό Σεπτέμβριο τοῦ 1942 ἀπό τούς Βουλγάρους, οἱ ὁποῖοι τόν ἔστειλαν ὡς ὅμηρο στή Βουλγαρία. Πέθανε λόγῳ κακουχιῶν δύο χρόνια ἀργότερα, το Μάρτιο τοῦ 1944.
Ἀριστοτέλης Ἠλιάδης
Ἦταν ὁ ἱερέας τῆς Πλατανιᾶς. Κατηγορήθηκε ὅτι τροφοδοτοῦσε τούς ἀντάρτες τοῦ Δρυμότοπου και τόν κάλεσαν στή βουλγαρική ἀστυνομία. Μέ τό περίστροφο στόν κρόταφο προσπαθοῦσαν νά τόν ἐξαναγκάσουν νά ὁμολογήσει τήν ἀντιστασιακή του δράση. Ὁ παπα-Ἀριστοτέλης ἔπαθε ἰσχυρό ψυχικό κλονισμό καί σοβαρό καρδιακό ἐπεισόδιο, πού σημάδεψαν την ὑπόλοιπη ζωή του.
Κωνσταντῖνος Δημητριάδης
Ἱερέας τῆς Φτελιᾶς. Τόν κακοποίησαν οἱ Βούλγαροι βάναυσα μπροστά στό ποίμνιό του καί τόν ὑποχρέωσαν νά πληρώσει πρόστιμο 10.000 λέβα, ἐπειδή δήλωσε στό βούλγαρο ἀρχιερατικό ἐπίτροπο ὅτι λόγῳ γήρατος δέν μπορεῖ νά μάθει τή βουλγαρική γλῶσσα, γιά να τελεῖ σ’ αὐτήν τή θεία Λειτουργία καί τά Μυστήρια.
Ἱερώνυμος Γιαμαλάκης
Ἀρχιμανδρίτης καί ἀρχιερατικός ἐπίτροπος τῆς Δράμας. Στίς 23-5-41 ὁ Βούλγαρος ἀρχιερατικός ἐπίτροπος μέ τρεῖς στρατιωτικούς ἱερεῖς ἀπαίτησε ἀπό αὐτόν νά τοῦ παραδώσει τό Μητροπολιτικό Ναό καί τό Ἐπισκοπεῖο. Ἐπειδή ἀρνήθηκε νά συμμορφωθεῖ, ἄρχισαν νά καταλαμβάνουν αὐθαίρετα ὅλα τά διαμερίσματα τῆς Μητροπόλεως καί νά τά σφραγίζουν. Ἄνοιξαν κατόπιν τό χρηματοκιβώτιο και τά συρτάρια τῆς Μητροπόλεως καί κατάσχεσαν τά λίγα χρήματα πού βρῆκαν, καθώς καί τήν ἀτομική ἀλληλογραφία τοῦ Μητροπολίτη. Μετά ἀπό ἐπανειλημμένες ἀπειλές ἀπό τή βουλγαρική διοίκηση, ὁ ἀρχιμανδρίτης Ἱερώνυμος Γιαμαλάκης ἀναγκάστηκε νά ἀναχωρήσει ἀπό τή Δράμα πέραν τοῦ Στρυμόνα.
Γρηγόριος Κατσιβάκης
Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς μονῆς Εἰκοσιφοινίσσης καί παλαιός Μακεδονομάχος. Γεννήθηκε στήν Ἡράκλεια Σερρῶν το 1882. Ἐκάρη μοναχός στην Ἱερά Μονή Εἰκοσιφοινίσσης το 1903 καί συγχρόνως χειροτονήθηκε διάκονος. Τό 1909 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί διετέλεσε Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς κατά τά ἔτη 1927-1932 καί 1941-1955.
Τό 1916 κατέφυγε στή Θάσο. Τό Σεπτέμβριο τοῦ 1942 ὁδηγήθηκε ἀπό τούς Βουλγάρους σέ ἐξορία καί παρέμεινε ἕξι μῆνες στό Βουγάτοβλο τῆς ἐπαρχίας Σεβλιέβου. Κατά τήν πυρπόληση τῆς Εἰκοσιφοινίσσης ἀπό τούς Βουλγάρους βρισκόταν στή Νικήσιανη με 12 μοναχούς. Ἀπεβίωσε στίς 26-6-1966.
Ἄγγελος Δικμάνης
Εἶναι ὁ μόνος ἐπιζῶν ἀπό την ὁμηρία τῆς Γ’ Βουλγαρικῆς κατοχῆς (1941-1944). Γεννήθηκε στήν Πετροῦσα. Σέ ἡλικία 22 ἐτῶν οἱ Βούλγαροι τόν ἔστειλαν στη Φιλιππούπολη μαζί μέ 40 περίπου παλικάρια ἀπό τό χωριό του -συνολικά ἔστειλαν 104 ἄτομα και ἀπό τίς γύρω περιοχές- γιά νά ἐργαστοῦν σέ καταναγκαστικά ἔργα (ντουρντουβάκια) γιά τήν κατασκευή μεγάλου δημόσιου δρόμου. Δύο χρόνια μετά τούς ξαναγύρισαν στήν Ἑλλάδα.
Χειροτονήθηκε ἱερέας τό 1952 καί ὑπηρέτησε ὅλα τά χρόνια τῆς ἱερατικῆς διακονίας του στόν ἱερό ναό Ἁγίων Ἀναργύρων Δράμας.
Ἐκτός ἀπό τούς παραπάνω κληρικούς κακοποιήθηκαν καί ἐκδιώχθηκαν καί οἱ ἑπόμενοι ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Δράμας:
Ἀλέξανδρος Ἀλεξανδρίδης, Καλλιφύτου
Κωνσταντῖνος Βαλαβάνης, Πετρούσης
Ἀβέρκιος Βαμβακᾶς, Πλατανόβρυσης
Μιχαήλ Βαμβακίδης, Παρανεστίου
Δημ. Βογιατζῆς, Προσοτσάνης
Παναγιώτης Γκανογιάννης, Μαυρολεύκης
Βησσαρίων Δημητριάδης, Δράμας
Ἀναστάσιος Ἐλευθεριάδης, Ν. Ἀμισοῦ
Βασίλειος Εὐτυχίδης, Δράμας
Γεώργιος Θεοδωρίδης, Δράμας
Ἀντώνιος Ἰωαννίδης, Μακρυπλαγίου
Παρθένιος Ἰωαννίδης, Ἱ.Μ. Εἰκοσιφοινίσσης
Σταῦρος Ἰωαννίδης, Δράμας
Ἠλίας Καλαϊτζίδης, Προσοτσάνης
Δημήτριος Καλμπουσίδης, Καλοῦ Ἀγροῦ
Δημήτριος Καραγιαννίδης, Μικροπόλεως
Ἠλίας Καλύβας, Μακροτόπου
Ἀθανάσιος Καραναστάσης, Τείχους-Γύρου
Βασίλειος Καριπιάδης, Ἁγίας Παρασκευῆς
Στέφανος Κακκάρας, Δράμας
Διονύσιος Κλαυδιανός, Ξηροποτάμου
Ἀθανάσιος Κοντογιάννης, Νικοτσάρα
Πέτρος Κοτανίδης, Μαυροβάτου
Εὐστάθιος Κυριακίδης, Δράμας
Ἰωάννης Κυριακίδης, Διποτάμων
Ἀλέξανδρος Κυριλλίδης, Σιταγρῶν
Βασίλειος Λάμπρου, Δράμας
Ἰωάννης Λαφτίδης, Βαθυλάκκου
Γρηγόριος Μακρίδης, Προσοτσάνης
Γεώργιος Μαυρουδῆς, Ξηροποτάμου
Εὐστάθιος Μαντεσίδης, Μικροκλησιᾶς
Λάζαρος Μητριπίδης, Κεφαλαρίου
Γρηγόριος Μισαηλίδης, Ἀδριανῆς
Σπυρίδων Ξανθόπουλος, Πετρούσης
Στυλιανός Ὀρφανίδης, Δράμας
Γεώργιος Παπαδόπουλος, Δράμας
Εὐτύχιος Παπαδόπουλος, Δράμας
Κυριάκος Γ. Παπαδόπουλος, Ἁγ. Ἀθανασίου
Κυριάκος Παπαδόπουλος, Μεγαλόκαμπου
Κυριάκος Σ. Παπαδόπουλος, Ἁγ. Ἀθανασίου
Μελέτιος Παπαδόπουλος, Ν. Ἀμισοῦ
Μιχαήλ Παπαδόπουλος, Δράμας
Μακάριος Παπαδόπουλος, Κοκκινογείων
Θεόδωρος Σαμίδης, Καλλιφύτου
Πολύκαρπος Σουμελίδης, Δράμας
Ἰωάννης Τερζῆς, Μοναστηρακίου
Παντελεήμων Τζιτζιμπάσης, Δοξάτου
Θεόδωρος Τασμαλίδης, Δράμας
Ἀγαθάγγελος Φραντζέσκος, Ἀδριανῆς
Γεώργιος Χατζηβασιλείου, Δοξάτου
Χαρίτων Χατζηβασιλείου, Δοξάτου
Θεόδωρος Χρυσανθίδης, Κουδουνίων
