Στο πληγωμένο από τις πρόσφατες πλημμύρες Λιανοκλάδι, ευρέθη για ακόμη μία φορά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, όπου στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου τέλεσε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, με αφορμή την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου, ωμίλησε για δύο διαμετρικά αντίθετους κόσμους.
Χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Ο ένας κόσμος αντικατοπτρίζεται από έναν πλούσιο, του οποίου δεν αναφέρεται καν το όνομα, διότι είναι ο κόσμος ο οποίος δεν έχει όνομα, δεν έχει πρόσωπο. Είναι ο κόσμος, ο οποίος μετρά αριθμούς, μετρά κέρδη, μετρά μετοχές, μετρά χρυσά, μετρά ασημένια, μετρά νομίσματα, μετρά και ζει γύρω από την ύλη, μετρά τροφές και απολαύσεις και ενδύματα και ηδονές αυτού του κόσμου, για αυτό και δεν έχει όνομα αυτός ο κόσμος. Είναι ο κόσμος, ο οποίος προτάσσει ως νόημα ζωής «φάγωμεν, πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνήσκωμεν».
Και από την άλλη μας παρουσιάζει και έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο, ο οποίος ταλαιπωρείται, δοκιμάζεται σε αυτή τη ζωή, έναν κόσμο ο οποίος ιδρώνει και ματώνει σε αυτή τη ζωή. Έναν κόσμο, ο οποίος έχει στραμμένη την ελπίδα του στον Θεό, αλλά και έχει στραμμένη και την ελπίδα του στην αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, με τη διαφορά ότι αυτός ο κόσμος έχει όνομα και αυτό τον κόσμο τον εκφράζει ο Λάζαρος.
Είναι η παραβολή του πλούσιου άνευ ονόματος και του φτωχού με όνομα, με το όνομα Λάζαρος και μάλιστα το όνομα Λάζαρος δεν είναι τυχαίο, γιατί Λάζαρος σημαίνει «έχει ο Θεός».
Ο κόσμος του Λαζάρου εκφράζει τον κόσμο των ανθρώπων, οι οποίοι δεν είναι εγκλωβισμένοι στο τι θα φάνε ή και στο τι θα πιούνε, είναι ο κόσμος των ανθρώπων, οι οποίοι θέλουν να ζουν και μπορούν να ζουν με τα λίγα, αρκεί να έχουν αγάπη μέσα στην καρδιά τους, αρκεί να έχουν ειρήνη στις σχέσεις τους, αρκεί να έχουνε ηρεμία στη συμπεριφορά τους. Ο κόσμος του Λαζάρου είναι ο κόσμος που έχει μάθει να πάσχει, να υποφέρει, έχει μάθει να φιλοσοφεί τη ζωή, έχει μάθει να αναγνωρίζει ότι το νόημα της ζωής, δεν βρίσκεται σε λίγα πράγματα αυτού του κόσμου, αλλά στην πολλή αγάπη του Θεού, στην πολλή ευσπλαχνία του Θεού, στην πολλή καλοσύνη του Θεού.
Αν ένας άνθρωπος έχει επιλέξει στη ζωή του να ζει εγκλωβισμένος τα υλικά του αγαθά, είναι καταδικασμένος να είναι σε δυστυχία.
Αν ένας άνθρωπος προτεραιότητά του είναι, το τι έχει και όχι το τι είναι, τότε είναι βέβαιο, ότι δεν θα μπορέσει να χαρεί στη ζωή του, ούτε ακόμη και τις πιο όμορφες σχέσεις, όπως είναι οι σχέσεις μέσα σε μία οικογένεια, όπως είναι οι σχέσεις μεταξύ αδελφών, μεταξύ φίλων, μεταξύ συγγενών.
Δεν είχε τίποτα άλλο να απολαύσει ο πλούσιος της παραβολής. Είχε κάνει τις επιλογές του και απήλαυσε τις επιλογές του. Μα δεν λαχτάρισε ποτέ τη θέα του Θεού, δεν πόθησε ποτέ την αγάπη του Θεού ούτε τον ένοιαξε ποτέ ο άλλος άνθρωπος, για αυτό και ζει την οδύνη και την απόλυτη μοναξιά της κόλασης, γιατί αυτό είναι κόλαση, να μην επικοινωνείς. Η κόλαση δεν είναι ένας τόπος ξερός άνευ υλικών αγαθών, κόλαση μπορεί να είναι οι γεμάτες σου αποθήκες, κόλαση μπορεί να είναι το γεμάτο Ε9 της εφορίας που έχει σελίδες πολλές, ατελείωτες. Κόλαση μπορεί να είναι τα ατελείωτα εισοδήματα, όταν είσαι μόνος, όταν δεν νιώθεις την αγάπη, όταν δεν μοιράζεσαι, όταν δεν χαμογελάς όταν, δεν αισθάνεσαι ότι κάποιος, σε αγαπά, όταν ζεις με ανασφάλεια, με φόβο, όταν φοβάσαι τον ίσκιο σου, όταν με άγχος, αυτό είναι η κόλαση.
Αντίθετα ο Λάζαρος, ζούσε τον παράδεισο ακόμη και όταν έγλυφε τα ψιχία, αυτά που έπεφταν από τις τράπεζες των πλουσίων, ακόμα και όταν ζούσε με τα ολίγα, με τα ελάχιστα, με τα ψιχουλάκια, ζούσε ήδη τον Παράδεισο και αυτό τον Παράδεισο απολαμβάνει και μέσα στην αγκαλιά του Αβραάμ, γιατί ο Λάζαρος δεν περίμενε να ευφρανθεί λαμπρώς από τα πράγματα αυτού του κόσμου, αλλά αντίθετα ποθούσε και λαχταρούσε να συναντήσει έναν άνθρωπο, ο οποίος θα τον αγαπήσει. Έψαχνε για αγάπη, δεν έψαχνε για ύλη, έψαχνε για σχέση και δεν έψαχνε για αντικείμενα. Έψαχνε για καρδιακή, αληθινή, ουσιαστική, ανθρώπινη επικοινωνία. Και φυσικά τη βρήκε στην αγκαλιά του Αβραάμ και την βρήκε στην αγκαλιά του Θεού, την βρήκε στη θέα του προσώπου του Θεού».
Στο τέλος του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Αδελφοί, «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν». Να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον. Και στις δύσκολες στιγμές, που πρόσφατα περάσαμε και σε αυτόν εδώ τον ευλογημένο τόπο και για αυτό σήμερα επέλεξα να βρίσκομαι εδώ στο Λιανοκλάδι για μία ακόμη φορά, όπως ήρθα στις πλημμύρες των καιρικών φαινομένων, έρχομαι σήμερα για να μεταφέρω την πλημμύρα της αγάπης του Θεού. Να πλημμυρίσουν οι καρδιές μας από την αγάπη του Θεού.
Ναι, μπορεί να πλημμύρισαν τα σπίτια μας, να πλημμύρισαν οι περιουσίες μας, να πλημμύρισαν τα χωράφια μας, να πλημμύρισαν οι κτηνοτροφικές μονάδες και αυτό όντως να έχει πληγώσει την καρδιά μας, αλλά αν πλημμυρίσουν οι καρδιές μας από αγάπη, από νοιάξιμο, από ενδιαφέρον, από καλοσύνη από συγχώρηση, τότε πραγματικά θα ανατείλει ο ήλιος. Σαν τον ήλιο που λούζει σήμερα το Λιανοκλάδι. Ηλιοφάνεια θα έχει η καρδιά μας, ηλιοφάνεια θα έχει η ζωή μας, ουράνιο τόξο, θα είναι το πρόσωπό μας, χαρά και ειρήνη θα στέλνει η ψυχή μας σε όλο τον κόσμο αδελφοί μου. Αμήν».
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών, με συγκίνηση και θερμά λόγια, παρουσίασε στους πιστούς το νέο Εφημέριο του Λιανοκλαδίου, π. Ευστάθιο Κατόπη και με λόγους αγάπης, ευγνωμοσύνης και σεβασμού ευχαρίστησε τον απερχομένο γέροντα Εφημέριο π. Βασίλειο Ρίζο, ο οποίος επί πολλές δεκαετίες διηκόνισε αξίως την Ενορία και το πιστό πλήρωμά της. Λόγους ευχαριστιών προς τον Σεβασμιώτατο και τον π. Βασίλειο και λόγους καλωσορίσματος στον π. Ευστάθιο, απηύθυναν: ο Βουλευτής Φθιώτιδος κ. Θέμης Χειμάρας, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από το Λιανοκλάδι, ο Αντιδήμαρχος Λαμιέων κ. Σωτήριος Κουτσοβέλης και η Πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Λιανοκλαδίου κ. Αικατερίνη Κολοκύθα.
Ο κ. Χειμάρας μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Αισθάνομαι μεγάλη τιμή και υπερηφάνεια όταν λέω ότι υπήρξα παπαδάκι σε αυτόν το Ναό».
Άπαντες οι παρευρισκόμενοι με αισθήματα συγκίνησης και χαράς αναφώνησαν πολλές φορές δυνατά την ιαχή «ΑΞΙΟΣ», τόσο στον γέροντα π. Βασίλειο, όσο και στον νέο Εφημέριο π. Ευστάθιο.
Μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών, επισκέφθηκε στο σπίτι του, τον κατάκοιτο γέροντα Ιερέα π. Κωνσταντίνο Καρέλη, τον οποίο εκοινώνησε και με ευλάβεια και πολλή αγάπη, έλαβε την ευχή του.
Τέλος ο κ. Συμεών, προ της αναχωρήσεως του από το Λιανοκλάδι, μετέβη στο Ενοριακό Κοιμητήριο και ετέλεσε Αρχιερατικό τρισάγιο σε έναν αδικοχαμένο 16χρονο νέο, ο οποίος προ ετών, έχασε την ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
