Εγκύκλιο μήνυμα για τα Χριστούγεννα εξέδωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης κ. Ευγένιος όπου αναφέρει μεταξύ άλλων «Οι καιροί μας απαιτούν να είμαστε προπάντων ενωμένοι, σε μια αδιάσπαστη σχέση ζωής και σωτηρίας, σε μια σχέση όπου ο ένας είναι απαραίτητος στον άλλο, ανακούφιση και όχι βάρος του. Και ακριβώς αυτό το σημείο πρέπει όλοι να προσέξομε στις δυσκολίες τούτων των καιρών»
Η εγκύκλιος
«Χριστός επί γης• υψώθητε!»
Με αυτήν την προτροπή της θεσπέσιας σε νοήματα και μηνύματα υμνολογίας, με αυτή τη φωνή της Εκκλησίας, αισθάνομαι την καρδιακή ανάγκη να απευθυνθώ στα πρόσωπά σας αυτήν τη Μεγάλη Ημέρα των Χριστουγέννων, για να λάβομε όλοι μαζί το αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μήνυμα της Θείας Ενανθρωπήσεως, που θέλει τον άνθρωπο να εγείρεται, να σηκώνεται από τις πτώσεις του και να υψώνεται, να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα, να γίνεται ουράνιος άνθρωπος, αφού μετατρέπει τη ζωή του σε ζωή του Χριστού.
Περάσαμε μια δύσκολη χρονιά. Για κάποιους από εμάς ίσως τη δυσκολώτερη της μέχρι τώρα ζωής μας. Κάποιες στιγμές αποθαρρυνθήκαμε, μας κατέλαβε απελπισία, χάσαμε το θάρρος μας, κινηθήκαμε από αντίδραση σε διαφορετικές από τη σωστή κατευθύνσεις, δεν πιστεύσαμε αυτό που μας βρήκε. Ίσως κάποιες ακόμη δυσκολώτερες στιγμές ζήσαμε, όταν βιώσαμε όχι απλά τη διχογνωμία, αλλά τον διχασμό, αντί της ενότητάς μας μπροστά στον κίνδυνο. Ελπίζομε πως τώρα πια έχομε καταλάβει ποιός είναι ο πραγματικός μας εχθρός και πως πρέπει, όχι με κατήφεια αλλά με ενθουσιασμό, να τον νικήσομε με το να υψωθούμε και να μη μας βρίσκει πεσμένους καταγής από δικές μας αδυναμίες και λάθη.
Αυτές οι Εορτές ας είναι οι τελευταίες που τις περνούμε μέσα σε κλίμα φοβικό για όλη την ανθρωπότητα, που κάθε άλλο παρά με το ουσιαστικό τους νόημα συνάδει. Να δώσει ο Θεός να παρέλθει αυτή η πανδημία, που μας πόνεσε πολύ, τον καθένα για τους δικούς του λόγους. Και ας μείνει από αυτήν μόνο η αναζωπύρωση των χαρισμάτων της προσευχής και της προσοχής μας, και προπάντων η διάθεση της κοινωνίας με το Χριστό μας δια της Θείας Μεταλήψεως του Σώματος και του Αίματός Του.
Οι καιροί μας, όπως περίτρανα αποδείχθηκε, απαιτούν να είμαστε υψωμένοι, με την έννοια, πρώτον, να στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων, δεύτερον, να μην είμαστε προσκολλημένοι στα γήϊνα και κοσμικά, στα χαμερπή του αιώνος τούτου, τρίτον, να ανεβαίνομε σκαλοπάτι-σκαλοπάτι την κλίμακα των αρετών και τέταρτον, να έχομε πάντοτε στη σκέψη και στην καρδιά μας ότι είμαστε «ουρανοπολίτες», όχι μόνο πλασμένοι αλλά ήδη οικήτορες της Βασιλείας του Θεού.
Οι καιροί μας απαιτούν να είμαστε προπάντων ενωμένοι, σε μια αδιάσπαστη σχέση ζωής και σωτηρίας, σε μια σχέση όπου ο ένας είναι απαραίτητος στον άλλο, ανακούφιση και όχι βάρος του. Και ακριβώς αυτό το σημείο πρέπει όλοι να προσέξομε στις δυσκολίες τούτων των καιρών. Ο «άλλος», ο αδελφός μου είναι η χαρά μου, η αιτία και η πηγή της χαράς μου και όχι η «απειλή» της καθημερινότητάς μου! Ο «άλλος» φανερώνεται ως συναγωνιστής σ’ αυτή τη σωτήρια ανάβασή μου, που είναι όμως απαραίτητος για να έχει ο δρόμος τούτος το αληθινό και βαθύτερο νόημά του, καθώς, στο βίωμα της Αγίας μας Εκκλησίας, δεν υπάρχει «ατομικός» Παράδεισος, που βασίζεται σε εγωϊστικές αυτονομήσεις.
Τις παραπάνω προτροπές καταθέτω στην αγάπη σας, κυρίως ως καρδιακή εξομολόγηση του Πατέρα προς τα παιδιά του, μαζί με την εγκάρδια ευχή να εορτάζομε πνευματικά και αληθινά τα Χριστούγεννα καθημερινά, αφού για τον Χριστιανό όχι επετειακά αλλά «αεί Χριστούγεννά εστι», και να εννοήσομε το βαθύτερο νόημά της Εορτής αυτής και την σωτηριολογική σημασία της για όλη την ανθρωπότητα γενικά, και για τον κάθε άνθρωπο ειδικώτερα.
Κλείνοντας τον εόρτιο αυτό χαιρετισμό μας στην αγάπη σας, επιθυμώ να υποβάλομε, για μία ακόμη φορά, τον βαθύτατο σεβασμό στη Μητέρα μας Εκκλησία και στον Πατέρα και Πατριάρχη μας κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ. Αυτήν την ευλογημένη ώρα περιπτυσσόμαστε νοερά όλους τους Ορθοδόξους αδελφούς μας, όλους τους αποδήμους Ρεθυμνίους που βρίσκονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και ιδιαίτερα η σκέψη, η προσευχή και η ευγνωμοσύνη μας στρέφεται σε όλους εκείνους που με πύρωμα καρδιάς διακονούν τους ασθενείς αδελφούς μας στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα.
Παρακαλώ να προσευχόμαστε όλοι για όσους ασθενούν σωματικά και πνευματικά από την πανδημία.
Αποστέλλω τις εγκάρδιες ευχές μου στον Ιερό Κλήρο, τις Μοναχικές Αδελφότητες και στον ευλογημένο Λαό της Επαρχίας μας, σε όλους τους ανθρώπους τους «κοπιώντες και πεφορτισμένους» αυτής της ζωής, που πλήθυναν τόσο στους καιρούς μας. Η προτροπή «υψώθητε» είθε να πληρώσει τις υπάρξεις μας και να μας οδηγήσει στη σωτήρια αυτή κίνηση που θα μας κάνει όχι απλά ακροατές αλλά ποιητές του αγιογραφικού λόγου «τα άνω ζητείτε, μη τα επί της γης».
Με πατρική αγάπη και καλή αγωνία για όλους μαζί και τον καθένα χωριστά, εύχομαι χρόνια ευλογημένα και θεοφιλή σε όλους, απαλλαγμένα από τον πόνο, το φόβο και τον πανικό. Όλη αυτή η παγκόσμια δοκιμασία μας ας γίνει η απαρχή ενός άλλου τρόπου ζωής, αληθινής και προσανατολισμένης στον Χριστό, το Νέον Παιδίον, τον αιώνιο Λυτρωτή και Σωτήρα μας.
