Ο Αρχιδιακόνος Παντελεήμων Παπαεμμανουήλ της Ι. Μ. Βεροίας προς αρνητές ιερωμένους και μη του εμβολίου της μάσκας του ιού.
Μεγάλος πόνος είχε
πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας
στα σαγόνια της γης τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
(Γ. Σεφέρης Ελένη, 42-46)
Τρεις χιλιετίες δύο αιώνες και οκτώ δεκαετίες συμπληρώνονται και όπως και τότε έτσι και τώρα μεγάλος πόνος έχει πέσει στην Ελλάδα. Μόνο που ο καιρός δεν είναι καιρός πολέμου, μόνο που ο πόλεμος ο Τρωικός έχει τελειώσει… μόνο που φαίνεται όλα να έχουν αλλάξει. Kι όμως… Νέος πόλεμος ξέσπασε, πόλεμος ιϊκός… πόλεμος «ειρηνικός»… πόλεμος συνειδήσεων… πόλεμος δήθεν ομολογίας… πόλεμος δήθεν πίστεως… πόλεμος.
Ομολογητές και μάρτυρες της πίστεως στην πρώτη γραμμή… Ποια ομολογία; Ποια μαρτυρία; Ποια γραμμή; «Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης…»( Γ. Σεφέρης Ελένη 21) Πίσω από την ασφάλεια της οθόνης και του πληκτρολογίου ή της σελίδας του τετραδίου και της γραφίδος… εμφανίστηκαν πολλοί τοξότες! Συνομωσίες, ψέματα, χρήμα… η πίστη απειλείται… Απειλείται; Ποιος κλώνισε την πίστη μας; Η μάσκα; Ο ιός; Ή μήπως τελικά η υποκρισία μας;
Ποιος μας οδήγησε σε αυτό τον πόλεμο, που αν κάπου μοιάζει με τον Τρωικό, αυτό είναι στην αιτία. «Οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα για ένα λινό κυμάτισμα, για μια νεφέλη, μιας πεταλούδας τίναγμα, το πούπουλο ενός κύκνου, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιάν Ελένη» (Γ. Σεφέρης Ελένη ,47-50) Η ανεμελιά, η ανευθυνότητα, ο «οὔ κατ’ ἐπίγνωσιν» ζήλος, οι συνομωσίες, η έλλειψη σεβασμού στην υγεία του συνανθρώπου… Η νέα Ελένη.
Και στα πεδία των μαχών, οι λευκές ποδιές μόνο ειρήνη δεν θυμίζουν… οι πραγματικοί τοξότες στην θέση τους, θυσία για μένα, για σένα… θυσία για την … Ελένη. Πόσος πόνος, πόση δύναμη; Πόση προσφορά κρυμμένα πίσω από την στολή που μοίαζει με του αστροναύτη, πίσω από την διπλή μάσκα που σε κάνει να ασφυκτιάς, πίσω από τα διπλά γάντια που σε κάνουν να μην νιώθεις τα χέρια σου… πίσω από την ασπίδα του προσώπου που με δυσκολία επιτρέπει να φανεί το αχνό θυσιαστικό βλέμμα.
Και ποιος να το περίμενε; Σκληροί κι αγέρωχοι, στέκουν απέναντι σε αυτό το βλεμμά άνθρωποι που διδάσκουν την ανθρωπιά και την αγάπη… άνθρωποι που διατρανώνουν πως «ὁ Θεός ἀγάπη έστί…» (Α΄ ᾽Ιωαν. δ´16) Μα που είναι τελικά η Αγάπη… ποιος προβατόσχημος φανατισμός την έχει απαγάγει;
4672 ζωές χάθηκαν κι ακόμη κάποιοι φωνάζουν… στην Εκκλησία μπορείς να κρυολογήσεις, μπορείς να λιποθυμίσεις, να πάθεις καρδιά, εγκεφαλικό, να σπάσεις το χέρι σου… όμως δεν μπορείς να κολλήσεις κορωνοϊό… Εμβόλιο πρέπει να κάνεις για την ιλαρά, την ερυθρά την ηπαττίτιδα, την μηνιγγίτιδα… όχι όμως και για τον κορωνοϊό… Μπορείς να βάλεις άλλους εξασθενημένους ιούς ή παράγωγα άλλων ιών όχι! Όχι! Όχι! όμως σε καμία περίπτωση του SARS- Cov-2, γιατί αυτός για να δράσει… πρέπει να έχει και τσιπάκι….
Ας αποδώσουμε επιτέλους «τά Καίσαρος Καίσαρι» (Ματθ. 22.21) ας αφήσουμε επιτέλους επιστήμονες, βιολόγους γιατρούς να εργαστούν χωρίς κάθε τους κίνηση να αναγάγεται σε θέμα πίστεως… Ας ασχολήθουμε με τα του οίκου μας… Ας ανατρέξουμε στην Βίβλο : «Τίμα ἰατρόν πρός τάς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ, και γάρ αὐτον ἔκτισε Κύριος.» «Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα, καί ἀνήρ φρόνιμος οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖς…», «…μυρεψός ἐν τούτοις ποιήσει μεῖγμα, και οὐ μή συντελέση ἔργα αὐτοῦ, καί εἰρήνη παρ’ αὐτοῦ ἐστιν ἐπί προσώπου τῆς γῆς.» «… και ἰατρῶ δός τόπον, και γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος, καί μή ἀποστήτω σου, καί γάρ αὐτοῦ χρεία.» (Σοφία Σειράχ 38 1, 4, 8, 12)
4672 νεκροί άσημοι και διάσημοι… ποιός άραγε περίμενε «να ακούσει μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε πως τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.» (Γ. Σεφέρης Ελένη 65-68)
Πηγή: Άρχων
