Γράφει ο μητροπολίτης Καισαριανής ,Βύρωνος και Υμηττού
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός κατά την διάρκεια της δημοσίας δράσεώς του ποτέ δεν υπέκυψε στον μεσσιανικό ενθουσιασμό του ιουδαϊκού όχλου, ο οποίος (ενθουσιασμός) ήταν ανάμεικτος με πολλά ανθρώπινα στοιχεία και εγκόσμιες ελπίδες.
Συγκεκριμένα υπάρχουν τα εξής περιστατικά·
1. Μετά τον πολλαπλασιασμό των άρτων ο συγκεντρωμένος όχλος θέλησε να Τον ανακηρύξει Βασιλέα του και ο Κύριος, το απέφυγε και «έφυγε πάλι και πήγε στο βουνό ολομόναχος» (Ιωάννου στ , 15).
2. Ανακρινόμενος ρωτήθηκε από τον Πιλάτο «εσύ είσαι ο βασιλέας των Ιουδαίων;» (Ιωάννου ιη , 33) και ο Κύριος διαβεβαίωσε τον Ρωμαίο Ηγεμόνα δύο φορές ότι· «η βασιλεία μου δεν προέρχεται από αυτό τον κόσμο» (Ιωάννου ιη , 36).
3. Όχι μόνον αρνήθηκε να δεχθεί, ότι είναι ένας εγκόσμιος βασιλέας, αλλά και κάποτε, που του ζητήθηκε να λύσει μία διαφωνία δύο αδελφών για την πατρική κληρονομία τους, δεν δέχθηκε τον ρόλο που του ανέθεσαν και επικαλούμενος αναρμοδιότητα είπε· «άνθρωπέ μου, εγώ δεν είμαι δικαστής για να χωρίζω περιουσίες» (Λουκά ιβ , 14).
4. Κατά τον ίδιο τρόπο και ενώπιον των Φαρισαίων που είχαν συγκεντρωθεί στον Ναό είπε· « Εσείς κρίνετε με ανθρώπινα κριτήρια, ενώ εγώ δεν κρίνω κανέναν» (Ιωάννου η , 15).
5. Δεν επεδίωξε το μεγαλύτερο αλλά απέρριψε και το μικρότερο.
α´. Οταν οι υιοί Ζεβεδαίου ζήτησαν από τον Ιησού εγκόσμια δόξα, τους αποκρίθηκε· «Δεν ξέρετε τι ζητάτε» (Ματθαίου κ , 22).
β´. Προειδοποίησε τους μαθητές Του, ότι ο κόσμος θα τους καταδιώκει, θα τους μισεί, αλλ ἐκεῖνοι πρέπει να έχουν θάρρος, υπομονή και εμπιστοσύνη σ Αὐτόν (Ιωάννου ιε , 18).
γ´. Στην κλήσι του αποστόλου Ναθαναήλ ο αγαθός Ισραηλίτης ομολογεί, ότι ο Χριστός είναι ο «βασιλέας του Ισραήλ» (Ιωάννου α , 50). Ο Κύριος όμως τον προσανατολίζει προς την παρουσία του Υιού του ανθρώπου λέγοντας· «Σύντομα θα δείτε να έχει ανοίξει ο ουρανός, και οι άγγελοι του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν για χάρη του Υιού του Ανθρώπου» (Ιωάννου α , 52).
δ´. Τέλος ο Κύριος δεν αντετάχθηκε στην εξουσία του τετράρχου Ηρώδου, ο οποίος παρ ὅλα αυτά τον θεωρούσε εχθρό του και αντίπαλό του (Λουκά ιγ´ 31). Γι αὐτὸ κι έφυγε από την περιοχή του. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν ήρθε σε αντίθεση και με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, αφού συμφώνησε, ότι πρέπει να δίνεται ο φόρος σ αὐτόν (Μαρκου ιβ´ 13-17).
Τα χωρία αυτά έδειξαν ότι «η δική μας πατρίδα και πολιτεία είναι στους ουρανούς» (Προς Φιλιππησίους γ , 20).
Στον ουρανό υπάρχει μία πόλη, μία κοινότητα, η οποία δημιουργήθηκε από τον Θεό Πατέρα για μας, μια νέα Ιερουσαλήμ. Είναι ήδη από τώρα η πόλη μας, σ αὐτὴ οικοδομείται η αιώνια διαμονή που ποθούμε. Οδεύουμε προς αυτή. Αυτή η αιώνια διαμονή είναι ένας καινούργιος κόσμος, ένα νέο σύμπαν ( Αποκαλύψεως κα´ 5), το οποίο αποτελείται από «νέους ουρανούς και νέα γη» (Πέτρου Β , γ , 13 και Αποκαλύψεως κα , 1). Ο κόσμος αυτός θα είναι κόσμος ουράνιας γαλήνης και χαράς (Αποκαλύψεως κα , 4), καθετί το ακάθαρτο. Ο Κύριος μας επιφυλάσσει μετά την εξαφάνιση του πρώτου ουρανού και της πρώτης γης ( Αποκαλύψεως κα´ 1) ένα πνευματικό νέο κόσμο, όπου ο Ιδιος θα φωτίζει όλα τα δημιουργήματά Του.
Σχέση του ουρανίου πολιτεύματος και της εδώ βιοτής.
Πολλοί εκλαμβάνουν το «η δική μας πατρίδα και πολιτεία είναι στους ουρανούς» (Προς Φιλιππησίους γ , 20), ως εγκατάλειψη του παρόντος κόσμου και ότι δεν πρέπει να ενδιαφέρονται οι πιστοί για την καθημερινή ζωη. Αφοῦ οι ελπίδες μας μετατίθενται μετά θάνατο και μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ωρισμένοι συμπεραίνουν ότι μπορούν να αδιαφορούν για τα παρόντα.
Για το σοβαρό αυτό θέμα, όπως είναι φυσικό, πρέπει να αναζητηθεί η αλήθεια στους λόγους της Γραφής και στην εμπειρία της Εκκλησίας μας.
Ι. Η Αγία Γραφή
1. Ο Κύριος μας κήρυξε την έλευση της Βασιλείας του Θεού επί της γης (Ματθαίου δ , 17).
Ωστόσο όμως ο Κύριος με τις παραβολές του σπορέως, των ζιζανίων, του σινάπεως, της ζύμης, του κρυμμένου θησαυρού, του καλού μαργαρίτου και του δικτύου (Ματθαίου ιγ´) κήρυξε και την αύξηση της βασιλείας των Ουρανών, η οποία θα φθάσει στην πληρότητά της κατά τους έσχατους καιρούς. Ετσι λοιπόν διαπιστώνουμε, ότι η Βασιλεία του Θεού διέρχεται από διαδοχικές φάσεις.
Η περίοδος που διανύουμε είναι η περίοδος, που ο Ουράνιος Πατέρας συγκεντρώνει, συνάγει τον λαό Του από όλα τα έθνη. Είναι η περίοδος που πρέπει να κηρυχθεί το ευαγγέλιο «σε όλη την κτίση» (Μάρκου ιστ , 15) και οι πιστοί να δώσουν την μαρτυρία τους για τον Ιησού Χριστό.
2. Ο Κύριος διαβεβαιώνει τον Ουράνιο Πατέρα Του, ότι οι μαθητές Του «δεν ανήκουν στον κόσμο» (πρβλ. Ιωάννου ιε , 19), αλλά Τον παρακαλεί συγχρόνως «να τους προστατέψει από τον διάβολο» (πρβλ. Ιωάννου ιζ , 15) γνωρίζοντας ότι «αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο» (Ιωάννου ιζ , 11).
Η έννοια των λόγων του Σωτήρα μας είναι αυτή· Οι Χριστιανοί δεν αποτελούν μέρος του αμαρτωλού κόσμου, γιατί δεν αποδέχονται τα φρονήματα της αμαρτίας και τα έργα της πονηρίας. Επειδὴ όμως ζουν «εν χρόνω και τόπω», έχουν ανάγκη να προστατευθούν από τον πονηρό.
Ο κόσμος, αν και «ευρίσκεται όλος κάτω από την εξουσία του διαβόλου» (Ιωάννου Α , ε , 19) και φθείρεται από τις απατηλές επιθυμίες της αμαρτίας, εν τούτοις έχει ανάγκη από τους Χριστιανούς που είναι το αλάτι και το φως (Ματθαίου ε´ 13, 14).
Το ότι το πολίτευμα των Χριστιανών ευρίσκεται στους ουρανούς, σημαίνει για την εποχή μας το εξής· Οι Χριστιανοί ζουν σωστά και πιο δημιουργικά μέσα στον κόσμο την παρούσα ζωή, γιατί εμπνέονται από αρχές που προέρχονται από τον ουράνιο κόσμο, από την αποκάλυψη του Θεού.
3. Το πνεύμα αυτό σύμφωνα με το οποίο, ενώ οι Χριστιανοί ζουν μέσα στον κόσμο εν τούτοις οφείλουν να μη ζουν κατά τρόπο κοσμικό, επαναλαμβάνουν και οι Απόστολοι, όπως ο απόστολος Παύλος (Προς Ρωμαίους ιβ , 1-2) και ο απόστολος Πετρος (Πέτρου Α , α , 13-15).
γ´. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέει·
«Σας έγραψα, Μην αγαπάτε τον κόσμο, μήτε όσα είναι του κόσμου. Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, δεν έχει μέσα του την αγάπη για τον Πατέρα. Γιατί όλα όσα είναι του κόσμου -οι αμαρτωλές επιθυμίες του εγώ, η λαχτάρα ν ἀποκτήσουμε ο,τι βλέπουν τα μάτια μας, και η υπεροψία ότι κατέχουμε γήϊνα αγαθά- δεν προέρχονται από τον Πατέρα, αλλά από τον αμαρτωλό κόσμο» (Ιωάννου Α , β , 14-16).
Η απαίτηση για τον Χριστιανό που ζει «εν τόπω και χρόνω» είναι «να επιδιώκει τα αγαθά που ευρίσκονται στον ουρανό… οι σκέψεις του να είναι στραμένες προς αυτά και όχι προς τα γήινα πράγματα» (Προς Κολοσσαείς γ , 1-2) Τα άνω είναι η αλήθεια που αποκαλύφθηκε δια του Ιησού Χριστού, η ελπίδα που είναι «αποθησαυρισμένη» (Προς Κολοσσαείς ε , 5) στους ουρανούς.
Πλαίσιο 1
Πολλοί εκλαμβάνουν το «η δική μας πατρίδα και πολιτεία είναι στους ουρανούς» (Προς Φιλιππησίους γ , 20), ως εγκατάλειψη του παρόντος κόσμου και ότι δεν πρέπει να ενδιαφέρονται οι πιστοί για την καθημερινή ζωή.
