Του Σταύρου Γουλούλη
«Ό,τι φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος», στοχάζεται ο λαός, ανατρέποντας αντιλήψεις περί πεπρωμένου. Πόσο μάλλον όταν επιλέγεται μία ημέρα σημαδιακή, φορτισμένη, αναβιβαζόμενη πλέον σε σύμβολο. Στις 25 Μαρτίου 2021, ημέρα Πέμπτη, μεγάλη επέτειο 200 χρόνων της Ελληνικής Επαναστάσεως, σε «Σύνοδο Κορυφής» της Ε.Ε. θα συζητηθεί η υπόθεση της Τουρκίας, οι πειρατικές της ενέργειες εις βάρος του ζωτικού θαλάσσιου χώρου Ελλάδος και Κύπρου. Το γεγονός ότι μία ολόκληρη Ε.Ε. επικάθεται στη 200ή επέτειο των Νεοελλήνων, μη επιτρέποντας στο Έλληνα πρωθυπουργό και τους Έλληνες να μείνουν χαλαροί μία οριακή ημέρα, με τις όποιες υποτονικές εκδηλώσεις επιτρέπει η πανδημία, φαίνεται να γέρνει την πλάστιγγα υπέρ της εκδοχής ενός είδους πρόκλησης στον ελληνισμό. Δεν μπορούσε να μετατεθεί έστω μία ημέρα; Ακόμη κι αν ήταν να εκτελεσθεί η Τουρκία.
Δικαιολογημένα όλοι δείχνουν ότι κάτι προμηνύει, ανησυχούν για τις προθέσεις της Ε.Ε. [Βλ. Google: Παρασκήνιο γεγονότων: 10-03-21Β Μανώλης Κοττάκης] Είδαμε ότι και σε μία άλλη μεγάλη επέτειο, αυτή των 2.500 χρόνων της τεκμηριωμένης ναυτικής ηγεμονίας των Ελλήνων, τη ναυμαχία της Σαλαμίνος (480 π.Χ.), οι Τούρκοι επέλεξαν να γίνουν σύγχρονη ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο. Μήνες ολόκληρους μας προκαλούσαν, ώσπου ολοκλήρωσαν τη βολιδοσκόπηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Κρήτης και Κύπρου. Τώρα γνωρίζουν καλύτερα για τον πλούτο της για να πετύχουν μία λεόντειο συμφωνία, μη χάσουν «ούτε μία σταγόνα» θαλάσσης όπως είπαν. Έτσι εξηγείται γιατί τορπίλισαν τον διάλογο το καλοκαίρι 2020 που ασκούσε το γραφείο του κ. Μητσοτάκη! Μερικοί προβλέπουν κορύφωση προκλητικών εκδηλώσεων των Τούρκων ειδικά την 25η Μαρτίου. [βλ. google: 200 χρόνια μετά η Τουρκία και πάλι απέναντι στον Ελληνισμό] Το περίεργο είναι ότι μαζί τους συντονίζονται, εν γνώσει ή αγνοία, μερικοί σοφολογιώτατοι της ήδη διχασμένης Επιτροπής Αγγελοπούλου για τα 200 χρόνια και τορπίλισαν το καράβι της διάθεσή μας, αφού άρχισαν την αυτο-ανάλυση (!) με τα χούγια του Καραϊσκάκη!
Ίσως φαίνεται περίεργο αλλά το φαινόμενο αυτό έχει αρχαίες καταβολές. Αξιοποιούνται οι εορταστικές επέτειοι, τις οποίες επικαλύπτουν νεώτερα πολιτικά γεγονότα. Και να γιορτάζει κάποιος, ο αντίπαλος του σπέρνει ζιζάνια, τον καταστρέφει ή απλώς τον μειώνει, τον «βαφτίζει» εκ νέου. Οι Άραβες επιτέθηκαν στο Ισραήλ την ημέρα της εβραϊκής γιορτής του Εξιλασμού (Γιομ Κιπούρ: 6 Οκτ. 1973), μια ιερή ημέρα σαν τη δική μας Μεγάλη Παρασκευή! Σε ημέρα αυτοσυγκέντρωσης θα αιφνιδίαζαν τους Ισραηλινούς. Παραμονή 25 Μαρτίου άρχισε η επίθεση του ΝΑΤΟ στη Σερβία (1999). Μερικοί έβλεπαν δίωξη της Ορθοδοξίας όχι απλώς από ιμπεριαλιστές αλλά από Προτεστάντες. (θρησκευτική δίωξη μόνον λίγοι εμπαθείς αισθάνονται, προβολή ισχύος για πρόκληση ηττοπάθειας είναι πιο πιθανή). Στις 20/21 Μαρτίου άρχισε ο δεύτερος πόλεμος κατά του καθεστώτος του Σαντάμ στο Ιράκ (2003). [Ο πρώτος πόλεμος άρχισε 17 Ιανουαρίου (1991), βλ. Google: Πόλεμος στο Ιράκ.] Η 21η Μαρτίου, η εαρινή ισημερία, είναι η ασιατική εορτή της πρωτοχρονιάς, το Νεβρόζ, η οποία συνδυάζεται με αιτήματα για πολιτικές αλλαγές, νέο πρόγραμμα -αρχή γάρ έτους..! Εδώ όμως υπάρχει αμφισημία: και το καθεστώς του Ιράκ θα υφίστατο πανικό για την επίθεση αλλά και οι Κούρδοι, θα έπαιρναν τα επάνω, ως αρχή μιας νέας εποχής για τον λαό τους, άρα και γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή Τουρκίας-Ιράν, όπου ζουν λαοί που εορτάζουν το Νεβρόζ. Σε ό,τι αφορά στους Τούρκους θυμόμαστε και την εισβολή στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου, στη μεγάλη γιορτή του Προφήτη Ηλία. Στις περυσινές Αποκριές, μια λαϊκή γιορτή παραζάλης έγινε η επίθεση των μεταναστών στον Έβρο.
Ας μείνουμε, όμως, στη σύναξη των ηγετών την 25η Μαρτίου. Δεν προοιωνίζει κάτι διαφορετικό από αυτό που κανονίζει η Γερμανία. Πολλά έχουν δει τα μάτια μας από τη γερμανική πολιτική επάνω μας. Θυμόμαστε και τι μας είχε πει η κ. Μέρκελ, απλά: «Βρείτε με τους Τούρκους»! Σε αυτό το τέμπο εκτιμάται ήδη από αναλυτές ότι θα κινηθεί η σύναξη.
Πώς ερμηνεύεται η σύμπτωση; Την επικείμενη αδικία να την πάρουμε ως εθνικό συμβιβασμό, μισογεμάτη ανεξαρτησία; Ό,τι και να είναι θα το δούμε αμέσως προσεχώς, θα το καταγράψουν οι Ιστορικοί, θα μπορούν να αποφανθούν αν όντως η ημέρα αυτή, η 200ή επέτειος, υπήρξε κομβικό γεγονός για τις εξελίξεις στις σχέσεις Ελλάδος Τουρκίας, στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μη θέτουμε χρονικά όρια στη ροή των γεγονότων. Το ένα φέρνει το άλλο, ενίοτε πιο σημαντικό. Η τομή που εκ των προτέρων γυρεύουμε έχει τελετουργικά αξία, απλώς προοιωνίζει, επικυρώνοντας όμως προηγηθείσες εξελίξεις. Αφού οι Ευρωπαίοι επέτρεψαν την υποθαλάσσια ιχνηλάτηση της Αν. Μεσογείου, η κρίση τους τίθεται πλέον σε real estate καταστάσεις, ενώ η ελληνική κυβέρνηση δεν βλέπει πρόβλημα. Αυτό που φέρνει, λοιπόν, η 25η Μαρτίου, στην Ε.Ε. είναι μια ισορροπία, δίκαιη μοιρασιά, ακόμη κι όπως την εννοεί ο καθένας και το λιοντάρι και ο γάϊδαρος. Γιατί να προτρέξουν οι ηγέτες από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, το ανανεωμένο δόγμα των Δημοκρατικών; Οπότε ίσως πρέπει να μεταθέσουμε αυτό που ψάχνουμε να βρούμε στον Λευκό Οίκο! Μάλιστα ο πρόεδρος, συμβαίνει κάθε 25 Μαρτίου τιμώντας την Ελληνική Επανάσταση, να εκδίδει επίσημο εορταστικό λόγο….
