Την πορεία του στην Εκκλησία περιέγραψε ο μητροπολίτης Γλυφάδας Αντώνιος σε μια εφ’ όλης της ύλης συνεντευξη που παραχώρησε στο noupou.gr.O κ. Αντωνιος μίλησε για το παιδικό του όνειρο να ακολουθήσει τον μοναχισμό, τις σπουδές του σε Νομική, Οικονομικά και Θεολογία, την διακονία του στην Οικονομική Υπηρεσία της Συνόδου, την “αμύθητη” εκκλησιαστική περιουσία, το Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», την γνωριμία με τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα και την επεισοδιακή εκλογή του σε μητροπολίτη Γλυφάδας.Δεν δέχεται τον χαρακτηρισμό “τσάρος των Οικονομικών” και όπως τόνισε χαρακτηριστικά, σε κάθε βήμα της ζωής του έκανε απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Θεού και του πνευματικού του πατέρα μακαριστού μητροπολίτη Νικοπόλεως κια Πρεβέζης Μελετίου.
Αναφερόμενος στην εκλογή του σε μητροπολίτη Γλυφάδας, είπε χαρακτηριστικά “Εγώ σε αυτή την περιοχή δεν θεωρούσα ποτέ ότι θα μπορούσα να έλθω, διότι θεωρούσα ότι εδώ θα έρθουν κάποιοι αξιόλογοι και ισχυροί. Δεν θεωρούσα ποτέ ότι είμαι κάτι σπουδαίο, ακόμη κι όταν αργότερα έγινα επίσκοπος. Πάντοτε έβλεπα τον εαυτό μου σαν ένα απλό διάκονο του Χριστού. Όταν μου είπε ο Μακαριότατος ότι σκέπτεται να με προτείνει για αυτήν την Μητρόπολη, έκαμα υπακοή”.Σχετικά με τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν μετά την εκλογή του τόνισε “πραγματικά με στιγμάτισαν. Με πίκραναν αλλά δεν ήθελα να αφήσω αυτήν την πίκρα να μαυρίσει την καρδιά μου. Και με τη χάρη του Θεού νομίζω ότι το κατάφερα. Γι’ αυτό δεν αισθάνομαι, για κανέναν, έστω και την παραμικρή αντιπάθεια.”Είστε ο Οικονομικός εγκέφαλος της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ας πούμε ήμουν, δεν είμαι. Αυτοί οι όροι είναι υπερβολικοί και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.Όμως είστε ένας Ιεράρχης πνευματικός, μοναχός κατά κύριο λόγο και ταυτόχρονα ένας πολύ καλός οικονομολόγος. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Εμένα η επιθυμία μου από παιδί ήταν να γίνω μοναχός. Και μου εγεννήθη αυτή η επιθυμία ως εξής. Όταν ήμουν παιδάκι, περίπου οκτώ ετών, ο μακαρίτης ο πατήρ Νικόδημος ο Μπιλάλης ήθελε να κτίσει έναν Ναό του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου στο Άγιο Όρος, κοντά στο κελάκι που εκοιμήθη ο Άγιος, γιατί δεν υπήρχε τότε Ναός στο Άγιο Όρος αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα εις μνήμη ενός τόσο μεγάλου Αγίου. Για τον σκοπό αυτό εξεδόθη Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου για διενέργεια εράνου. Εγώ τότε άκουσα τον μακαριστό πατέρα Ιωάννη Αντωνόπουλο στον Άγιο Στυλιανό στου Γκύζη, που είναι το πατρικό μου σπίτι, να αναλύει την εγκύκλιο και να λέει και κάποια πράγματα για τους μοναχούς και το Άγιο Όρος. Από τότε μέσα μου γεννήθηκε η επιθυμία να γίνω μοναχός. Πράγματι, έγινα σε πολύ μικρή ηλικία, εικοσιενός ετών. Ήμουν τότε ακόμη τεταρτοετής φοιτητής στην Νομική Σχολή όπου εφοιτούσα κατά επιθυμία του μακαριστού πατέρα μου. Αλλά η προοπτική μου ήταν να γίνω μοναχός. Και μάλιστα το διακόνημα που μου άρεσε ήταν να πλένω πιάτα, διότι το έβλεπα σαν παιχνίδι. Όταν έγινα μοναχός δεν ήθελα να τελειώσω τη σχολή αλλά ο γέροντάς μου, ο πατέρας Μελέτιος, ο μετέπειτα Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης, μου το επέβαλε. Και έκανα υπακοή. Με την ευχή του και τη χάρη του Θεού, ετελείωσα με άριστα. Στη συνέχεια ο Γέροντας επέμενε να πάω και στη Θεολογική.Χάριν της υπακοής της, επήγα και έδωσα όλα τα μαθήματα του πρώτου έτους την περίοδο του Σεπτεμβρίου, τα πέρασα και μπήκα κατευθείαν στο δεύτερο έτος. Τελείωσα σχετικά γρήγορα και εικοσιπέντε χρονών είχα πάρει και το δεύτερο πτυχίο. Μετά ήθελα να πάω και στη Φιλοσοφική, διότι η μεγάλη μου επιθυμία ήταν να διδάσκω αρχαία Ελληνικά, λατινικά και ιστορία. Επειδή όμως έμαθα ότι από τους 100 αιτούντες θα έπαιρναν μόνον δέκα, σκέφτηκα ότι αυτοί θα ήταν γνωστοί, γι’ αυτό δεν έδωσα εξετάσεις. Επειδή όμως είχα τελειώσει τη Νομική, θα μπορούσα τότε να πάω στο Οικονομικό, που ήταν της ίδιας Σχολής. Έτσι, πήγα στο Οικονομικό της Νομικής. Είχα βέβαια και μια εξοικείωση με τα οικονομικά, διότι εφοίτησα στο πρώτο Γυμνάσιο Αθηνών, που ήταν το κοντινότερο στο σπίτι μου. Παράλληλα με τις σπουδές μου στη Νομική εργαζόμουν, ενώ μετά τη μοναχική κουρά μου ήταν και η ιερατική και μοναχική μου πορεία. Όταν τελείωσα και τα Οικονομικά, ήθελα να πάω στο Μόναχο να κάνω διδακτορικό στο Κανονικό Δίκαιο, που είναι και η αγαπημένη μου ενασχόληση. Κι ενώ είχα και την έγκριση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, την τελευταία στιγμή με σταμάτησαν και με έβαλαν να εργασθώ στην Οικονομική Υπηρεσία της Συνόδου, διότι τότε υπήρχε ανάγκη. Αναγκάστηκα με πολύ βαριά καρδιά να αφήσω τις σπουδές μου και να ασχοληθώ με αυτό το αντικείμενο ελπίζοντας ότι θα ξεμπερδέψω σύντομα. Δεν ξεμπέρδεψα όμως. Επέτρεψε ο Θεός να βοηθήσω σε μια κάποια οικονομική ανάκαμψη της Εκκλησίας. Μετά από μερικούς μήνες που πήγα, ορίστηκα αναπληρωτής του Γενικού Διευθυντού και από τον Μάρτιο του 2011, ανέλαβα Γενικός Διευθυντής μέσα στην κρίση.
Με τη χάρη του Θεού προσπαθήσαμε να κάνουμε κάποια πράγματα. Δεν θεωρώ ότι άπτονται της αληθείας αυτά τα οποία λένε περί οικονομικού εγκεφάλου και τσάρου. Απλώς αγωνιστήκαμε με ό,τι χαρίσματα μας έδωσε ο Θεός, να φέρουμε εις πέρας μια διακονία. Ειλικρινά σας το λέω, τότε που με εκάλεσε ο μακαριστός Σεραφείμ και μου είπε “δεν θα πας στο εξωτερικό διότι σε έχουμε ανάγκη”, όσο κι αν έπρεπε να κάνω υπακοή, διότι ήταν ο Επίσκοπος μου και Αρχιεπίσκοπος, το πήρα πάρα πολύ βαριά. Εζήτησα τη συμβουλή και του παπά Εφραίμ του Κατουνακιώτη, του Αγίου Εφραίμ, και του παπά Άνθιμου στην Αγία Άννα και οι δύο με παρότρυναν να κάμω υπακοή και να ιδώ την υπηρεσία αυτή σαν ένα διακόνημα στην Εκκλησία. Έτσι δέχτηκα. Ειδάλλως είχα στην αρχή πάρα πολύ δυσκολία να αποδεχτώ ότι θα μπλεχτώ με τα διοικητικά της εκκλησίας και ιδιαίτερα με τα οικονομικά. Πάντως, τώρα που αναπολώ τη ζωή μου, θεωρώ ότι ο Θεός την οδήγησε όπου κι όπως Εκείνος ήθελε. Ας είναι δοξασμένο το Όνομα Του.
