«Ήτανε στραβό το κλίμα το φάγε και ο γάιδαρος…..» Επι σειρά ετών η Εκκλησία της Ελλάδος έκαμε προσπάθεια ώστε οι Κοιμητηριακοί Ναοί των Νεκροταφείων της χώρας και καλώς κατά την γνώμη μας να υπαχθούν στην δικαιοδοσία της. Τελικά κάτι τέτοιο έγινε πράξη με τον Νόμο 4735/2020 Η διάταξη, που όπως τακτικά συμβαίνει εισήχθη σε τροπολογία άλλου θέματος του Υπουργείου Εσωτερικών, (άρθρο56) προέβλεπε την μεταφορά όχι μόνο των εισπράξεων αλλά και του προσωπικού από τους Δήμους στις Τοπικές Μητροπόλεις με ειδική διαπιστωτική πράξη, στην οποία με σαφήνεια διατυπώθηκε, πως το εν λόγω προσωπικό θα αμείβεται ως αμείβετο και θα αναγνωρίζονταν η προϋπηρεσία του. Εμείς, όχι βέβαια από διαίσθηση αλλά μάλλον από γνώση, είχαμε πληροφορήσει τις Κοινοβουλευτικές ομάδες και πως οι εργαζόμενοι θα πληγούν καίρια στα δικαιώματά τους. Όχι γιατί η εκκλησία της Ελλάδος δεν θέλει ,αλλά γιατί δυστυχώς δεν μπορεί εν τοις πράγμασι να σηκώσει το βάρος της μισθοδοσίας Δημοσίων Υπαλλήλων, από αβέβαια έσοδα. Αβέβαια είναι τα έσοδα από το «παγκάρι» δηλαδή την διάθεση του κάθε πιστού, αβέβαια και τα έσοδα από τις Ιεροπραξίες ,αφού κανείς δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι θα τελευτήσουν. Eπίδικο δε είναι και το καθεστώς των Ιεροψαλτών που υπηρετούν σε αυτήν και κάτι τέτοιο φάνηκε ανάγλυφα από τον τραγέλαφο των Αναστολών Εργασίας με το Υπουργείο Εργασίας να θεωρεί πως οι Ιεροψάλτες είναι υπάλληλοι του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, η Εκκλησία της Ελλάδος να μην ξέρει τι είναι και την λύση να την δίνουν επαρκείς λογιστές, αφού πρώτα οι Ενορίες κόντεψαν να διαλυθούν και να σύρονται στα δικαστήρια.
Αυτά τα είχαμε επισημάνει ήδη από τις 7/10/2020 σε Δελτίο Τύπου για το θέμα αυτό το οποίο δυστυχώς από ένα ζήτημα άφατης πνευματικότητας που έχει να κάμει με την έξοδο των συνανθρώπων μας από αυτήν την ζωή ,κατέληξε να απασχολεί τα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ με τον πλέον άκομψο τρόπο.
Αρχικά με την κατακόρυφη αύξηση των δικαιωμάτων Ιεροπραξίας και τώρα με την άρνηση εκτελέσεως του καθήκοντος της καταβολής μισθοδοσίας σε υπαλλήλους τους οποίους η Εκκλησία της Ελλάδος ήξερε ότι θα αναλάβει. Οφείλουμε να είμαστε όμως δίκαιοι αναφέροντας πως : Στην Περιφέρεια Αττικής η οποία συγκεντρώνει τουλάχιστον 50. Νεκροταφεία μόνον 8 Ιεροψάλτες ήταν διορισμένοι από τους ΟΤΑ με εξηρτημένη εργασία ,εκ των οποίων ένας αποσπάσθηκε σε άλλη υπηρεσία, με συμβάσεις έργου 12μηνης διάρκειας και οι υπόλοιποι Κοιμητηριακοί Ναοί εξυπηρετούντο από εθελοντές. Δηλαδή οι τεθνεώτες και οι λοιποί «περιλειπόμενοι» για τους γνωρίζοντες, μάλλον ταλαιπωρούνταν ακουστικά, στην «εξόδιο» ακολουθία τους, αν σκεφθεί κανείς πως μέχρι πριν από 20 χρόνια το Α Νεκροταφείο της Αθήνας είχε μια από τις καλύτερες χορωδίες της χώρας. Μην έχοντας γνώση για όλη την Ελλάδα και μη γνωρίζοντες για το λοιπό βοηθητικό προσωπικό θα κλείσουμε λέγοντας πως :
1.Κάθε απόφαση είτε την Εκκλησίας της Ελλάδος είτε της Ελληνικής Πολιτείας δεν μπορεί να μην είναι αντικείμενο διαβούλευσης.
2.Η Εκκλησία της Ελλάδος πρέπει να εφαρμόσει τον Νόμο και να απορροφήσει άμεσα, το υφιστάμενο προσωπικό σεβόμενη τα μισθολογικά και ασφαλιστικά κατοχυρωμένα δικαιώματά τους. Οφείλει δε να προχωρήσει άμεσα στην εξαγγελία διαγωνισμού για την κάλυψη τουλάχιστον 100 Ιεροψαλτικών Θέσεων στο Λεκανοπέδιο Αττικής σύμφωνα με τον ισχύοντα κανονισμό 156/2006 και την Εργατική Νομοθεσία.
3.Οι Ιεροψάλτες είναι εργαζόμενοι όπως όλοι οι Έλληνες και Ευρωπαίοι Πολίτες. Μουσικά κατηρτισμένοι, σε μεγάλο ποσοστό απόφοιτοι ΤΕΙ και ΑΕΙ, απόλυτα εξειδικευμένοι, συνεχιστές μιας μακραίωνης μουσικής παράδοσης στην χώρα που γεννήθηκε και άνθησε η Μουσική. Σαν δε συμβουλή: 1.Πρέπει η Εκκλησία της Ελλάδος να συνειδητοποιήσει πως η Μουσική, η ευπρέπεια των Λατρευτικών χώρων, η ποιότητα της Ακολουθίας των συνανθρώπων μας στην έξοδό τους, από τα εγκόσμια χρήζει έμπρακτου σεβασμού όχι μόνο στα λόγια αλλά και εν τοις πράγμασι. 2.Η Εκκλησία της Ελλάδος παρά τα σκόπιμα δημοσιεύματα, περί αμύθητης περιουσίας, πρέπει να συνειδητοποιήσει, γιατί και μείς όπως και εκείνη σαν σύστημα διοικήσεως το γνωρίζει, ότι δεν μπορεί να έχει την ευθύνη μισθοδοσίας 10.000 Ιεροψαλτών 10.000 νεωκόρων και τουλάχιστον άλλων 2.000 Εκκλησιαστικών Υπαλλήλων σε συνάφεια με εκτεταμένο προνοιακό έργο. Ούτε επιχείρηση είναι, ούτε σε μια χώρα με ανεργία που θα αγγίξει το 1.000.000 ανθρώπους δύναται να αναζητά εθελοντές, ούτε και δύναται να χρησιμοποιεί στελέχη με επαρκή γνώση διοίκησης. Με 50 ακίνητα της ΕΚΥΟ, εκτάσεις αμφισβητούμενες, και 2000 ακίνητα της κακιάς ώρας που «αξιοποιούν» οι Ενορίες του Λεκανοπεδίου, δεν βγαίνει ούτε το ρεύμα. 3.Η Εκκλησία της Ελλάδος σήμερα και όχι αύριο πρέπει να ζητήσει επίσημα την τακτοποίηση του προσωπικού της από την Ελληνική Πολιτεία η οποία διαχρονικά πρέπει την τελευταία 50ετία να έχει τακτοποιήσει στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα τουλάχιστον 6.000.000 συνέλληνες.
