O μητροπολίτης Καρπενησίου Γεώργιος ήταν ένας εκ των Ιεραρχών που χρειάστηκε να νοσηλευτούν εξ αιτίας του κορωνοϊού. Μιλώντας στο «Πεντεπόσταγμα» αναφέρεται στον ιό , τη στάση ορισμένων μητροπολιτών αλλά και το πώς αντιμετωπίστηκε η Εκκλησία όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας.Την ίδια στιγμή αναφέρθηκε στις διάφορες ασθένειες που έχουν ταλαιπωρήσει την κοινωνία στο παρελθόν και στις δοκιμασίες που θα έπρεπε να είναι διδακτικές. Ενώ ,στάθηκε και στο γεγονός ότι δεν ασχολήθηκε κανείς με την προσέλευση πιστών σε παράνομους χώρους λατρείας.
Για την προσωπική του εμπειρία στην αντιμετώπιση της covid-19 ο κ.Γεώργιος ανέφερε:
«Αν γυρίσουμε έναν αιώνα πίσω, θα δούμε μια τελείως διαφορετική κοινωνία. Πόλεμοι, πανδημίες (ισπανική γρίπη), μεγάλη θνησιμότητα παιδιών και γυναικών στον τοκετό, ανέχεια, εξαθλίωση είναι κάποιες από τις πληγές που μάστιζαν τους προγόνους μας. Σήμερα τα τεχνολογικά και ιατρικά επιτεύγματα, όπως και η σχετική οικονομική ευμάρεια έχουν δημιουργήσει έναν διαφορετικό τύπο ανθρώπου σε σχέση με το παρελθόν. Η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας και παντογνωσίας και η έλλειψη υπομονής είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά μας. Τρομοκρατούμεθα στην ιδέα και απλών ασθενειών. Φυσικό επακόλουθο ο κορονοϊός να φαντάζει ως μια σκληρή δοκιμασία για όλους μας, και δε χωρά καμμιά αμφιβολία για όσους νόσησαν βαριά. Οι κίνδυνοι για όσους νοσούν είναι πολλοί και η κατάσταση επιβαρύνεται από την υποχρεωτική απομόνωση. Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως τα νοσοκομεία μας έγιναν χώροι προσευχής των ασθενών. Ίσως ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δεκαετίες να μην στράφηκαν τόσο έντονα οι άνθρωποι προς το Θεό. Η απομόνωση δημιουργεί σε άλλους ψυχολογικά προβλήματα και σ΄ άλλους δίνει την ευκαιρία για περισυλλογή, μελέτη και αυτοκριτική. Για μένα προσωπικά η πρώτη εβδομάδα ήταν αρκετά δύσκολη σε αντίθεση με τη δεύτερη που νοσηλεύτηκα. Ευγνωμονώ τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό της μονάδας COVID του νοσοκομείου Καρπενησίου για τη φροντίδα και το ενδιαφέρον τους και όλους εκείνους που με την προσευχή τους με στήριζαν το διάστημα της δοκιμασίας».
Για το αν η πανδημία που ζούμε είναι η μεγαλύτερη σύγχρονη δοκιμασία για την Εκκλησία ο μητροπολίτης επισημαίνει πως ως λαός ξεχνάμε εύκολα:
«Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός κριτής και να απαντήσω στο εάν είναι η μεγαλύτερη σύγχρονη δοκιμασία. Δοκιμασίες έχουν προηγηθεί κι άλλες. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, είμαστε λαός που εύκολα ξεχνά. Ποιος ασχολήθηκε φέτος με το ότι πέρσι, και για πρώτη φορά στην εκκλησιαστική ιστορία, οι εκκλησίες ήταν κλειδωμένες για μεγάλο χρονικό διάστημα και ξεχωρίζω τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση».
Πολλή συζήτηση έγινε για την ώρα που εορτάστηκε εφέτος το Πάσχα. Ο κ.Γεώργιος υποστηρίζει πως η ώρα δεν ήταν και δεν είναι το πρόβλημα:
«Να δούμε πρώτα το ότι φέτος οι Εκκλησίες ήταν ανοιχτές. Από τη στιγμή που μας ζητά η πολιτεία μία προσαρμογή στα μέτρα της, η οποιαδήποτε αλλαγή θα συναντούσε αντιδράσεις. Ας είμαστε λίγο ρεαλιστές. Ιερείς εδώ που εξυπηρετούν 3 και 4 χωριά, αρχίζουν νωρίς το βράδυ στο πρώτο χωριό την Ανάσταση και τελειώνουν πολλές ώρες αργότερα στο τελευταίο. Γι΄ αυτούς που επέμεναν στο 12:00, να θυμίσω μόνον πως με την αλλαγή της ώρας είναι 11:00 και όχι 12:00. Επιπλέον, στην παράδοσή μας δεν γινόταν Ανάσταση τα μεσάνυχτα, αλλά όρθρου βαθέως, δηλαδή τα ξημερώματα της Κυριακής¨.
Η στάση της Εκκλησίας στην αντιμετώπιση της πανδημίας επικρίθηκε από πολλούς .Επικρίσεις τις οποίες απορρίπτει ο κ.Γεώργιος:
«Δυστυχώς είναι μια πικρή αλήθεια. Φορέσαμε μάσκες, μα έπεσαν άλλες μάσκες. Πολύ εύκολα η Εκκλησία γινόταν στόχος ως υπεύθυνη για τη διασπορά του ιού. Στην Ελλάδα νόμιμα ή παράνομα λειτουργούν εκατοντάδες χώροι λατρείας ή προσευχής άλλων θρησκειών, αιρέσεων ή παραθρησκευτικών οργανώσεων. Ασχολήθηκαν τα ΜΜΕ με την προσέλευση των πιστών σ΄ αυτούς τους χώρους; Αν θυμάστε, των Θεοφανίων έδειξαν πλάνα παλαιοτέρων ετών, δείχνοντας και κατακρίνοντας πλήθη χριστιανών χωρίς μάσκες. Κανείς όμως υπεύθυνος δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Ας μη πούμε περισσότερα για το θέμα αυτό, γιατί μίλησα αρκετές φορές για το αυτονόητο κι όμως παρεξηγήθηκα».
Μέσα σε αυτό το κλίμα η Ιερά Σύνοδος αναμένεται να ζητήσει εξηγήσεις από τους μητροπολίτες Κυθήρων και Αιτωλίας.Ο μητροπολίτης Καρπενησίου ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι υπέρ των διαφοροποιήσεων:
«Πιστεύω πως όλοι μας αν θέλουμε να είμαστε μέλη πραγματικά του Σώματος της Εκκλησίας, πρέπει να υπακούμε σε αυτή. Η εύκολη διαφοροποίηση ίσως εμπεριέχει ένα πνεύμα προτεσταντισμού. Ας το προσέξουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του διχασμού. Έχουμε πονέσει πικρά στο παρελθόν από διασπάσεις και σχίσματα. Δεν νομίζω όσοι διαφώνησαν με την αλλαγή της ώρας εορτασμού της Αναστάσεως να πιστεύουν πως εμπεριείχε κάποια δογματική εκτροπή ή έκπτωση της πίστεώς μας.
-Ποια η γνώμη σας για τον εμβολιασμό έναντι του κορονοϊου και για την σύγχυση με τα διαφόρων ειδών και εταιρειών εμβόλια;
Δεν είμαι γιατρός να εκφέρω γνώμη για το εμβόλιο. Η σύγχυση όμως είναι υπαρκτή. Δυστυχώς, τα εμβόλια τα παράγουν εταιρείες, δηλαδή επιχειρήσεις, δηλαδή οικονομικά συμφέροντα. Άρα ανθρώπινο η μια να κατηγορεί το προϊόν της άλλης εταιρείας , με στόχο το μεγαλύτερο οικονομικό όφελος, και ο πολίτης να μη γνωρίζει τι να κάνει. Δυστυχώς, το γεγονός αυτό λειτουργεί ανασταλτικά και στην πίεση που ασκεί η πολιτεία για τον εμβολιασμό του κόσμου».
Η επιστροφή στην κανονικότητα είναι ένα θέμα που θα απασχολήσει και την Εκκλησία και ο κ.Γεώργιος δεν κρύβει την αισιοδοξία του γι΄αυτό.
Ήταν μια δοκιμασία για όλους μας. Ένα αληθινό τεστ για όλους μας, μιας και η λέξη τεστ είναι πια στο καθημερινό λεξιλόγιό μας. Αν δούμε το θέμα πνευματικά, είναι μια δοκιμασία την οποία επιτρέπει ο Κύριος για να μετανιώσουμε και να επανέλθουμε στο δρόμο Του. Αν πραγματικά αυτό συμβαίνει, τότε ναι είμαι αισιόδοξος. Δεν αναφέρομαι στο πολύ κόσμο, αλλά σε μας τους λίγους που είμαστε η μικρή ζύμη, το άλας της γης. Όλο αυτό το διάστημα είδαμε με πόνο ανθρώπους ταχτικούς στην Εκκλησία να απομακρύνονται από φόβο, όπως και οι μαθητές του Κυρίου μετά τη σύλληψή Του. Είδαμε όμως με χαρά άλλους, και κυρίως νέους, να πλησιάζουν με διάθεση, να μεταστρέφονται εσωτερικά, να κοινωνούν άφοβα, κι αυτό μας κάνει αισιόδοξους. Τα εφόδιά μας είναι όσα δίδαξε ο Κύριός μας και διδάσκει η Εκκλησία εδώ και 2.000 χρόνια. Είναι η πνευματική παρακαταθήκη που παραλάβαμε.
