Η Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά είναι ένα από τα πλέον αρχαιότερα Μοναστικά Καθιδρύματα των Ορθοδόξων.
Η ανέγερσή της ξεκίνησε επί Ιουστινιανού, στα μέσα του 6ου αιώνα μ.Χ. αλλά η παρουσία εκεί μοναχών χρονολογείται ήδη από τον 3ο και 4ο αιώνα.
Βαρύνουσες πνευματικές μορφές, όπως οι άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη, ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, τον 6ο αιώνα, και πολλοί άλλοι, στην ουσία, εμπότισαν πιότερο με τον ιδρώτα και την κοπιαστική τους άσκηση τον ιερό αυτό τόπο, όπου έλαβε χώρα το θαυμαστό σημείο της “φλεγομένης και μη καιομένης βάτου”, αλλά και το σημείο, λίγο μακρύτερα από το Μοναστήρι, στην Αγία Κορυφή, όπου ο Μωυσής έλαβε από τον Πανάγιο Θεό τις Πλάκες της Διαθήκης με τις 10 εντολές.
Το Καθολικό της Μονής με το εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι ένα αριστούργημα καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής δομής. Ο Ναός είναι τρίκλιτη βασιλική με διαφοροποιημένο το μεσαίο κλίτος.
Στο μεσαίο κλίτος δεσπόζουν 12 κίονες, σε καθέναν εκ των οποίων αναγράφεται και ένας μήνας με την εικονογράφηση των αγίων της ημέρας (έναν για κάθε ημέρα) έμπροσθεν των οποίων ανάβει κανδήλα. Όταν αλλάζει ο μήνας, σβήνει το καντήλι και ανάβει το επόμενο στον αντίστοιχο κίονα. Στη βάση κάθε κίονα υπάρχει μικρή κρύπτη με λείψανα αγίων. Ο σκοπός της εκεί τοποθέτησης μέρους ιερών λειψάνων, που φυλάσσονται στη Μονή, είναι να υπομνηματίζει στους αγωνιστές μοναχούς ότι οι άγιοι συναγωνίζονται μαζί τους και τους συμπαραστέκονται καθημερινά στον αγιαστικό τους αγώνα.
Μπροστά από την Ωραία Πύλη δεσπόζουν 4 μανουάλια επί των οποίων υπάρχουν 4 μεγάλα μελισσόκερα. Η Παράδοση λέει ότι αυτά θα ανάψουν από τους μοναχούς όταν λειτουργήσει ξανά ο ναός της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.
Στην αψίδα του Ιερού Βήματος εντυπωσιάζει το μωσαϊκό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, το οποίο αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα αντίστοιχα ψηφιδωτά της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Αποτελείται από 500.000 ψηφίδες!
Δέος προκαλούν οι 7 μεγάλοι πολυέλαιοι και τα 130 και πλέον κανδήλια. Ένα πολυκάνδηλο είναι δωρεά του Δημητρίου Υψηλάντου, ως ευχαριστία προς τη Μονή, η οποία σε δύσκολες στιγμές του Αγώνα αποδόμησε και δώρισε την αξία του μολυβδοσκέπαστου τρούλου του Ναού.
Πέραν της μη καιομένης βάτου, στη Μονή φυλάσσονται πλήθος ιερών λειψάνων, με το χέρι της Αγίας Αικατερίνης, μετά δέρματος, να έχει δεσπόζουσα θέση.
Η βιβλιοθήκη της Μονής είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της πρωτοχριστιανικής περιόδου, μετά από την αντίστοιχη του Βατικανού.
Η Μονή της Αγίας Αικατερίνης αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Δημήτριος Λυκούδης, θεολόγος
