Ο Γελάσιος έζησε στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, όταν κυριαρχούσαν και μαίνονταν οι διωγμοί κατά των χριστιανών.
Έβλεπε καθημερινά, βίωνε, γευόταν το μαρτυρικό τέλος πολλών συνανθρώπων του, των οποίων η πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό ήταν σταθερή και ακλόνητη. Πολλούς από αυτούς τους μάρτυρες του Χριστού, ο Γελάσιος τους γνώριζε και προσωπικά, και, κατά κάποιο τρόπο, είχε προσωπική εικόνα και αντίληψη του ήθους και του ομολογιακού και μαρτυρικού αγώνα τους.
Βλέποντας, λοιπόν, την πίστη τόσων μαρτύρων καθημερινά γύρω του, ο Γελάσιος αποφάσισε να πουλήσει την περιουσία του και να τη μοιράσει στους φτωχούς, ώστε να μπορεί καλύτερα και απρόσκοπτα να επιδοθεί στο έργο της διακονίας που ονειρευόταν! Θέλεις να μάθεις ποιο ήταν αυτό το έργο που εκείνος ο μακάριος ορεγόταν; Να φροντίζει και να περιποιείται τις πληγές των μαρτύρων του Χριστού και να τους ενδυναμώνει στην οδό του μαρτυρίου τους!
Μάλιστα δε, ο Γελάσιος επέδειξε τέτοια αυταπάρνηση ώστε γρήγορα συκοφαντήθηκε και κατηγορήθηκε στον τοπικό έπαρχο των ειδωλολατρών.
Τον συνέλαβαν, τον χτύπησαν, τον απείλησαν με κάθε τρόπο και μέσο. Ο Γελάσιος, όμως, σταθερός και αμετακίνητος στην απόφασή του: ομολόγησε την πίστη του στον Κύριο Ιησού Χριστό και απεκάλεσε τους βωμούς των ειδώλων γκρεμίσματα, αυτούς δε τους ίδιους τους ειδωλολάτρες χαρακτήρισε ως “τυφλούς”, που πιστεύουν σε ψευτοθεούς και σε άψυχα είδωλα.
Μετά από αυτή την κατάθεσή του, οι ειδωλολάτρες οδήγησαν τον Γελάσιο σε τόπο ερημικό και τον αποκεφάλισαν. Αυτόν τον ανδρείο μάρτυρα, που στη ζωή του στόχο έβαλε και άλλον ποτέ δεν είχε, παρά πώς να ξεκουράζει και να φροντίζει τους “φίλους” του Χριστού, τους Μάρτυρες τους θείους.
Δημήτριος Λυκούδης, θεολόγος
