Ο μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, την Κυριακή 13 Ιουνίου 2021, λειτούργησε στο Ναό της Αγίας Παρασκευής και αναφέρθηκε στο κήρυγμά του, στο έργο των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, που έχει τεράστια δογματική θέση και αξία στην Εκκλησία.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα απ᾿ όσα είπε ο κ. Συμεών:
«Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία έχει ορίσει να τιμούμε τους 318 Πατέρες της Α Οικουμενικής Συνόδου. Η Εκκλησία μας εκφράζεται μέσα από το Συνοδικό της πολίτευμα, δηλαδή για όλα τα μεγάλα και σοβαρά θέματα της πνευματικής ζωής, της Πίστεως, αλλά και της οργάνωσης της Εκκλησίας, δεν αποφασίζει ένα πρόσωπο ή δύο πρόσωπα ή κάποιοι ολίγοι, γιατί δεν υπάρχει ολιγαρχικό πολίτευμα στην Εκκλησία, αλλά το πολίτευμα της Εκκλησίας μας είναι το κατεξοχήν δημοκρατικό πολίτευμα, το κοινοτικό πολίτευμα, το κοινοβιακό πολίτευμα, το συνοδικό, όπως λέμε πολίτευμα. Γι’ αυτό για όλα τα μεγάλα θέματα αποφασίζει η Σύνοδος, συνεδριάζουν δηλαδή οι Πατέρες της Εκκλησίας, συζητούν, προσεύχονται και αποφασίζουν.
Αίρεση είναι η προτίμηση. Ποια προτίμηση; Προτιμώ ένα κομμάτι της αλήθειας από όλη την αλήθεια. Ο αιρετικός άνθρωπος δεν είναι κατ’ ανάγκη κάποιος που αρνείται τελείως όλη την αλήθεια της Πίστεως, αλλά συνήθως είναι ένας άνθρωπος εμμονικός, απομονώνει κάτι που τον βολεύει ή του αρέσει ή εν πάση περιπτώσει, μόνο αυτό μπορεί να καταλάβει και αυτό το λίγο το μικρό, το απολυτοποιεί και το κάνει πλήρη αλήθεια. Ξέρουμε από την πίστη μας ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήταν και είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Ο Άρειος λοιπόν, κράτησε μόνο το ένα μόνο το άνθρωπος και όχι το τέλειος Θεός, με αποτέλεσμα να μη δέχεται την Θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτό που έλεγε ήταν η μισή αλήθεια και ξέρουμε πολύ καλά, ότι η μισή αλήθεια πάντοτε είναι ένα μεγάλο ψέμα.
Έτσι με την διδασκαλία του αυτή, με την οποία θεωρούσε ότι ο Χριστός δεν είναι ισότιμος Θεός, δεν είναι ένα με τον Θεό Πατέρα, αλλά είναι ένα κτίσμα, ένα δημιούργημα, το καλύτερο, το τέλειο, αλλά εν πάση περιπτώσει, ένα δημιούργημα του Θεού Πατέρα. Αρκούσε αυτή διδασκαλία για να φέρει τέτοια αναταραχή; Και όμως έφερε μεγάλη αναταραχή, γιατί αυτή η διδασκαλία ανέτρεπε τα πάντα μέσα στη ζωή της Εκκλησίας.
Αν δεχτούμε ότι μέσα στην Αγία Τριάδα, δεν υπάρχει ενότητα μεταξύ των τριών προσώπων, δηλαδή του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, τότε σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα σε καμία κοινωνία σχέσεων, σε καμία παρέα τριών φίλων δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα, συνεργασία, αλληλοπεριχώρηση. Αν υπάρχει ανισότητα στον τέλειο Θεό, πόσο μάλλον στον ατελή άνθρωπο. Να λοιπόν, πόσες και πολλές άλλες ακόμα προεκτάσεις έχουν τα δόγματα της Εκκλησίας μας.
Για αυτό και τα αναγνώσματα που ακούσαμε σήμερα, το Ευαγγελικό και το Αποστολικό επισημαίνουν την ανάγκη να είμαστε αφοσιωμένοι στην αλήθεια. Να είμαστε εραστές της αλήθειας, να αγαπάμε την αλήθεια, να αποδεχθούμε την αλήθεια και να είμαστε διατεθειμένοι για την αλήθεια, αν είναι δυνατόν ακόμα και να θυσιάσουμε τη ζωή μας.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα που παρατίθεται σήμερα από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, η προσευχή που έκανε ο Χριστός πριν το Πάθος πριν ανέβει στο Σταυρό, για’ αυτό και ονομάζεται Αρχιερατική Προσευχή του Ιησού και ξεκινάει με τη συγκλονιστική φράση «ελήλυθεν η ώρα» έφτασε η ώρα, έφτασε η ώρα να ανέβω στο Σταυρό και εκεί καθώς πορεύεται προς το πάθος ο Χριστός, μας δίνει το νόημα της ζωής, το νόημα της αιώνιας ζωής και ποια είναι η αιώνια ζωή; «αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν.
Η αιώνια ζωή δεν είναι μία ιδέα, δεν είναι μία μεταφυσική σκέψη, δεν είναι μία φαντασίωση ιδεολογική, αλλά είναι μία γνώση, η οποία προκύπτει από μία προσωπική σχέση, είναι η γνώση, η οποία απορρέει από την προσωπική σχέση με τον Θεό και με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Για αυτό και επιμένει η Εκκλησία, για αυτό και οι Πατέρες της Εκκλησίας, όταν κάποιοι αμφισβητούν αυτή τη γνώση, αμφισβητούν την αλήθεια του προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έρχονται, συγκαλούν Σύνοδο, θεσπίζουν κανόνες, διατυπώνουν δόγματα, τους λεγόμενους Όρους της Πίστεως.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας “βάζουν πασσάλους”, για να ξεκαθαρίσουν τα όρια μεταξύ της αλήθειας και του ψεύδους και αυτά τα όρια είναι οι όροι της Πίστεως, είναι τα δόγματα της Εκκλησίας. Και ποιους βάζουν να φυλάγουν αυτούς τους όρους; Η Εκκλησία έχει τους δικούς της αγροφύλακες, τους δικούς τους θεματοφύλακες. Αυτοί είναι οι Πατέρες της Εκκλησίας, αυτοί είναι οι Επίσκοποι, για αυτό ονομαζόμαστε Επίσκοποι, σημαίνει ότι επισκοπούμε βλέπουμε το χωράφι, αν τα όρια είναι στη θέση τους ή αν κανένας τα έχει μετακινήσει.
Και επίσης ο Χριστός σε αυτή την προσευχή, ενώ πορεύεται προς το Πάθος απευθύνει παράκληση στον Θεό Πατέρα μία συγκλονιστική παράκληση: “ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς”. Όλοι εμείς οι χριστιανοί, να μείνουμε ενωμένοι, όπως είναι ενωμένος ο Χριστός με τον Θεό Πατέρα. Αν ήταν ένα κτίσμα, όπως δίδασκε ο αιρετικός Άρειος δεν θα ήταν ενωμένος και δεν μπορείς να είσαι πραγματικά ενωμένος, όταν κάποιος είναι ισχυρός και ο άλλος είναι ανίσχυρος. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα σε μία κοινωνία ανισότητας. Δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα, όταν κάποιοι είναι πλούσιοι και κάποιοι είναι φτωχοί. Δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα, όταν κάποιοι έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στα γράμματα, στις σπουδές, στις πηγές του πλούτου και όταν κάποιοι δεν έχουν. Δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα, όταν όλοι οι άλλοι έχουν πρόσβαση στην ηλικία και άλλοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα όταν κάποιοι έχουν πρόσβαση στην εργασία και κάποιοι άλλοι δεν έχουν.
Να λοιπόν, πως τα δόγματα έχουν άμεση σχέση με την καθημερινότητα, με τη ζωή μας, με το είναι μας, με την κάθε στιγμή της ζωής μας. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας επιμένει. Και εκεί είναι η κόκκινη γραμμή που θέτει πάντοτε και θα την θέτει. Η Εκκλησία μεταβάλλεται μέσα στον κόσμο προσαρμόζεται, μπορεί να μιλήσει με τη γλώσσα της εποχής, μπορεί να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία και την τηλεόραση, το διαδίκτυο, να χρησιμοποιήσει οπτικές ίνες, 5G τεχνολογία και ακόμα πιο μπροστά και να είναι πρώτη, αλλά αυτό το οποίο είναι αμετάβλητο είναι η αλήθεια της, η διδασκαλία και η πίστη της».
