“Ύψωνε τα χέρια του προσευχόμενος” (Γεροντικό)

«Έλεγαν για τον αββά Αρσένιο ότι αργά τα Σάββατα, καθώς ακολουθούσε η Κυριακή, άφηνε τον ήλιο που έδυε πίσω του και ύψωνε τα χέρια του στον Ουρανό προσευχόμενος, μέχρι την ώρα που ο ήλιος έστελνε τις φωτεινές του ακτινες στο πρόσωπό του και τότε καθόταν».

(Το Μέγα Γεροντικόν, τόμος Γ’, εκδ Ησυχ. Γενέσιον της Θεοτόκου, Πανόραμα Θεσσαλονίκης 1997, σελ. 356).