Η εορτή του Προφήτη Ηλία είναι μια λαμπρή ημέρα για την Ναύπακτο, καθώς πανηγυρίζει το Εξωκκλήσι του στην κορυφή του Κάστρου της πόλεως της Ναυπάκτου και συγχρόνως είναι η επέτειος της εκλογής και χειροτονίας του Μητροπολίτου κ. Ιεροθέου (19 και 20 Ιουλίου 1995 αντίστοιχα), ο οποίος συμπλήρωσε εφέτος 26 χρόνια αρχιερατείας.
Το απόγευμα της παραμονής τελέσθηκε πανηγυρικός εσπερινός με αρτοκλασία.
Ο κ. Ιερόθεος στο κήρυγμά του ανέλυσε την φράση του απολυτικίου του Προφήτη Ηλία «νόσους αποδιώκει και λεπρούς καθαρίζει». Ανέλυσε τι είναι η ασθένεια της λέπρας, τι προβλήματα προκαλούσε στους ανθρώπους όλων των αιώνων και διάβασε την γλαφυρή περιγραφή την οποία κάνει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τον 4ο αιώνα για την δεινή κατάσταση των λεπρών που τους εξεδίωκαν από τις κοινωνίες για να μη μολύνουν τους άλλους.
Γράφει μεταξύ των άλλων: είναι «άνθρωποι νεκροί, ενώ είναι ζωντανοί, ανάπηροι κατά τα περισσότερα μέλη του σώματος, … άνθρωποι κατάμονοι, οι οποίοι λυπούνται και ταυτοχρόνως μισούν τους εαυτούς τους …».
Επίσης, για την φρικτή κατάσταση των λεπρών ανέφερε τις διηγήσεις του άγγλου ιατρού Πωλ Μπράντ, ο οποίος εργάσθηκε ως ιατρός και ιεραπόστολος στην Ινδία μεταξύ των λεπρών και είναι πρωτοπόρος επιστήμονας στην θεραπεία της λέπρας.
Υπογράμμισε ότι ο Χριστός θεράπευσε μερικούς λεπρούς, ανάλογα με την πίστη τους, όπως το ίδιο κάνουν και οι Άγιοι με την δύναμη του Χριστού, αλλά την ασθένεια της λέπρας η οποία μάστιζε την ανθρωπότητα μέχρι τον 19ο αιώνα, ο Θεός φώτισε τους επιστήμονες να την θεραπεύσουν. Και συγκεκριμένα ανέφερε τον Νορβηγό επιστήμονα Χάνσεν, ο οποίος το 1873 ανακάλυψε το μυκοβακτήριο, το οποίο προκαλεί την ασθένεια της λέπρας και έτσι βρέθηκαν τα φάρμακα και το εμβόλιο της φυματιώσεως που βοηθά στην αντιμετώπιση της ασθενείας. Το ίδιο γίνεται και με τις άλλες ασθένειες.
Οπότε στην περίπτωση αυτή φαίνεται ο συνδυασμός της πίστεως και της επιστήμης, ότι άλλο είναι η θεραπεία συγκεκριμένων ασθενών που γίνεται με θαύματα και άλλο η αντιμετώπιση και θεραπεία της ίδιας της ασθένειας η οποία βασανίζει πληθώρα ανθρώπων που γίνεται από τους ιατρούς επιστήμονες με την φώτιση του Θεού. Δεν πρέπει να γίνονται συγχύσεις γύρω από αυτά τα δύο διαφορετικά θέματα.
Με την ευκαιρία αυτή ο Μητροπολίτης εξέφρασε την χαρά του για την εξέλιξη της υγείας του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου π. Εφραίμ, ο οποίος βοηθήθηκε και από τους επιστήμονες και από την προσευχή όσων τον αγαπούν. Αυτό είναι ένα εκφραστικό παράδειγμα που δείχνει το πως συνδέεται η προσευχή των πιστών με την επιστημονική γνώση των ιατρών.
Υπεγράμμισε ότι σήμερα υπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω από τα θέματα αυτά και δυστυχώς μαζί με τον κορωνοιό εμφανίσθηκε και ο παρανοιός!
Την κυριώνυμο ημέρα ο κ. Ιερόθεος ανέλυσε την σχέση μεταξύ του Προφήτη Ηλία και του Ελισσαίου, που του έδωσε την μηλωτή του, με την οποία έκανε θαύματα, και παρουσιάζοντας την ανάλυση που έκανε ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής επισήμανε την πνευματική κληρονομιά που μεταβιβάζεται από τον πνευματικό πατέρα στα πνευματικά παιδιά.
Ανέφερε το πως κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή βιώνεται το μυστήριο που ο νούς ενώνεται με τον υπερούσιο λόγο με την απλή και αδιαίρετη θεωρία και πως ο θεόπτης άγιος μεταβιβάζει αυτήν την πνευματική γνώση στα πνευματικά του παιδιά, όπως στην προκειμένη περίπτωση έγινε μεταξύ του προφήτη Ηλία και του Ελισσαίου, στον οποίο άφησε την μηλωτή του.
Ερμηνεύει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής:
«Και αυτό το φανερώνει ο μέγας Ηλίας, υποδηλώνοντας με εκείνα που έκανε συμβολικά. Κατά την αρπαγή του δηλαδή στον ουρανό, έδωσε στον Ελισσαίο την μηλωτή, που σημαίνει την νέκρωση της σάρκας, όπου θεμελιώνεται η μεγαλοπρέπεια της ηθικής κοσμιότητος, για να έχη έτσι ο μαθητής σύμμαχο το Πνεύμα, εναντίον κάθε εχθρικής δυνάμεως και να πλήξη την άστατη και ρευστή φύση, της οποίας τύπος ήταν ο Ιορδάνης, ώστε να μην εμποδιστή βυθιζόμενος στην θαλερότητα και ολισθηρότητα της προσκολλήσεως στα υλικά, και να περάση στην αγία γη».
Βρήκε την ευκαιρία να τονίση τι είναι η ζωντανή παράδοση στην Εκκλησία, πως μεταβιβάζεται και κληροδοτείται από γενιά σε γενιά, τι είναι η υπακοή ως ζωή μετάδοσης της παραδόσεως και κυρίως τόνισε ότι οι Άγιοι είναι οι λήπτες, οι φύλακες και οι μεταδότες της παραδόσεως της Εκκλησίας.
Μέσα στα πλαίσια αυτά πρέπει να εντάξουμε την εκκλησιαστική ζωή και το αληθινό νόημα της υπακοής, γιατί διαφορετικά διαστρέφεται όλο αυτό το μυστήριο της υπακοής.
Αναφέρθηκε στην συνέχεια ο Μητροπολίτης στους δικούς του διδασκάλους και πνευματικούς πατέρες που του έδωσαν την παρακαταθήκη της πίστεως, δηλαδή τους αγίους Καλλίνικο Μητροπολίτη Εδέσσης και Σωφρόνιο τον θεολόγο και ησυχαστή ιδρυτή της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας και άλλους αγίους Αγιορείτες πατέρες.
Προέτρεψε δε τους Χριστιανούς να ακολουθούν τους πραγματικούς ποιμένες της Εκκλησίας, που είναι λήπτες, φορείς και μεταδότες της παράδοσης, και όχι εμπαθείς και αυτονομημένους ανθρώπους που τους οδηγούν στην απώλεια.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο κ. Ιερόθεος μνημόνευσε με αισθήματα ευγνωμοσύνης τους γονείς του, όλους όσοι τον ευεργέτησαν, τους τρεις Αρχιεπισκόπους Σεραφείμ, Χριστόδουλο και Ιερώνυμο με τους οποίους συνεργάσθηκε και συνετέλεσαν στην εκλογή του, τον μακαριστό Μητροπολίτη Ιωαννίνων Θεόκλητο, ο οποίος προεξήρχε της χειροτονίας του εις Επίσκοπο, τον μακαριστό Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεόκλητο, που ήταν τοποτηρητής της Μητροπόλεως Ναυπάκτου και του έδειξε ιδιαίτερη αγάπη, και τον μακαριστό Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Σεβαστιανό, που ήταν πνευματικός του πατέρας κατά τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια, τον οποίο μάλιστα απεκάλεσε «πνευματικό της καρδιάς του».
Τέλος ευχαρίστησε τους συνεργάτες του και το ποίμνιό του.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις δύο εικόνες του τέμπλου, ήτοι της Παναγίας και του Προφήτη Ηλία, οι οποίες αγιογραφήθηκαν το 1918 από τον Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη, που προσφάτως το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον ενέταξε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας.
