Αναντίρρητα η περιφερειακή ενότητα Κιλκίς και κυρίως η συνοριακή Ειδομένη του Δήμου Παιονίας, εδώ και ένα χρόνο, ζει την τραγωγία του μεταναστευτικού στην έξαρσή του πριν τη μετοχέτευση ενός ατέλειωτου ρεύματος ανθρώπων, συνανθρώπων μας, προς την Ευρώπη. Η Μητρόπολή Γουμενίσσης δεν αμέλησε να συμμετάσχει στην καθολική κινητοποίηση, εμπρός στο αγιάτρευτο πρόβλημα που έχει “γονατίσει” τις αντοχές της τοπικής κοινωνίας και φυσικά του Δήμου Παιονίας (ώστε πρόσφατα να ζητήσει από τον Πρωθυπουργό χωροθετική φροντίδα τακτοποίησης κατά μήκος της εθνικής οδού).
Σ᾽ αυτά τα πλαίσια εντάχθηκε και ο φετινός εορτασμός «επί τη ευρέσει και επανενθρονίσει της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας Γουμενίσσης» από το 1975. Ένα γεγονός ιστορικό για την ιστορική καρδιά και όλη την Παιονία.
Φέτος ο εορτασμός συνέπεσε με την παράδοση από κρατικής πλευράς (των αρμοδίων στελεχών-εκπροσώπων του Υπ. Πολιτισμού) της λειτουργικής χρήσης του αναστηλωμένου ιστορικού Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Γεωργίου. Ασφαλώς και απαιτούνται αρκετές σημαντικές λεπτομέρειες φροντίδας για την πληρότητα της αποκατάστασης, αλλά οι βασικές αναστηλωτικές εργασίες έχουν ολοκληρωθεί. Κι αυτό είναι ένα δώρο αναψυχής για τον τόπο.
Για πρώτη φορά εφέτος η ιερή εικόνα της Παναγίας ―βασταζόμενη από αστυνομικούς― λιτανεύθηκε στην κεντρική πλατεία Συντριβανίου και στον αποκαταστημένο μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου και εισοδεύθηκε επ᾽ ολίγον, έγινε Αγιασμός με το Τίμιο Ήλο και το Τίμιο Ξύλο, που κατά αγαθή συγκυρία εόρταζε η Εκκλησία την θαυμαστή εύρεσή Τους υπό της μητρός του Μεγάλου Κωνσταντίου, της αγίας Ελένης. Αίσθηση προκάλεσε η μετά από επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδος καταβύθισή τους, εξαγιάζοντας και με τον ορατό αυτό τρόπο το νερό.
Στην ομιλία του Μητροπολίτη Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημήτριου, όταν εξήρε την γεωμετρική συμμετρία και το απαράμιλλο κάλλος που οι πρόγονοί μας εναπέθεσαν στο ναό, αλλά και πολλοί άλλοι που δεν ευμοίρησαν να δούν το λεπτοτεχνουργημένο έργο του ναού αποκατεστημένο, αν και πολύ θα το ήθελαν και απολαμβάνουν από την άλλη ζωή τους απογόνους τους να εναποθέτουν το δάκρυ της συγκίνησής τους ενώπιον της Θεοτόκου, κατά παράδοξο τρόπο το Τίμιο Ξύλο και ο Τίμιος Ήλος, κατευθυνόμενοι υπό της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος ενώθηκαν. Στη συνέχεια έγινε Δέηση υπέρ του κόσμου όλου, της πατρίδος μας και των συνόρων μας.
Οι τοπικοί μουσικοί, με τα παραδοσιακά “Χάλκινα της Γουμένισσας”, όπως πάντοτε, έδωσαν τον εαυτόν τους, εκδηλώνοντας την πίστη τους και το σεβασμό τους στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου. Είναι εξάλλου γνωστά τα αισθήματα που τρέφουν οι κάτοικοι της Παιονίας στην Παναγία της Γουμένισσας, που θέλησε η χάρη Της, παλαιόθεν, να φύγει από το πρώτο σημείο που ανευρέθη στον Πεντάλοφο και να ενθρονισθεί εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η ιερά Μονή Της στη Γουμένισσα.
