Τη Δευτέρα 9 Αυγούστου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Μικρή Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην τοπική κοινότητα του Αγίου Γεωργίου Δοβράς Βεροίας.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σοῦ δέομαι τῆς Ἀγαθῆς· ἐκ φθορᾶς νοσημάτων ἀνάστησον».
Ἕνα ἀπό τά πολλά αἰτήματα πού ἀπευθύνει ὁ ἱερός ὑμνογράφος πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τό ὁποῖο ἐπαναλάβαμε καί ἐμεῖς, ψάλοντας ἀπόψε τόν Μικρό Παρακλητικό Κανόνα, εἶναι καί τό αἴτημά μας νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τή φθορά τῶν νοσημάτων.
Σέ ποιά ὅμως νοσήματα ἀναφέρεται ὁ ἱερός ὑμνογράφος καί πῶς μπορεῖ ἡ Παναγία μας νά μᾶς βοηθήσει νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτά;
Ἡ φθορά εἶναι τό μεγάλο πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου, ὄχι μόνο στήν ἐποχή μας, στήν ὁποία ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νομίζει ὅτι ἔχει λύσει τά μεγαλύτερα προβλήματα πού τόν ἀπασχολοῦν, ἄρα δέν χρειάζεται τόν Θεό, ἀλλά σέ κάθε ἐποχή. Καί εἶναι τό μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί ἡ φθορά κάνει τόν ἄνθρωπο νά συνειδητοποιεῖ ὅτι ἡ δύναμή του εἶναι πεπερασμένη καί δέν εἶναι ὁ ἴδιος κυρίαρχος τοῦ χρόνου καί τοῦ ἑαυτοῦ του.
Ἡ φθορά δέν ὑπῆρχε στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ὅταν τόν δημιούργησε. Εἰσῆλθε ὅμως, ὅταν ὁ ἄνθρωπος μέ τήν παρακοή του στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ ἀπομακρύνθηκε ἀπό αὐτόν. Ἔτσι εἰσῆλθε καί ὁ θάνατος στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, κατά θεία οἰκονομία, ὅπως διδάσκουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά μή μείνει τό κακό ἀθάνατο, καί μαζί μέ τόν θάνατο εἰσῆλθαν οἱ ἀσθένειες καί ἡ φθορά πού αὐτές προκαλοῦν στό ἀνθρώπινο σῶμα.
Ὅμως ἡ ἁμαρτία δέν εἶναι μόνο ἡ ἀφετηρία τῆς σωματικῆς φθορᾶς καί τῶν ἀσθενειῶν πού ταλαιπωροῦν τόν ἄνθρωπο, εἶναι καί ἡ ἴδια ἀσθένεια, ἀσθένεια ψυχική πού προκαλεῖ πνευματική φθορά καί μπορεῖ νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο ἀκόμη καί στόν θάνατο, ἐάν αὐτός δέν μετανοήσει καί δέν ἐπιστρέψει στόν Θεό.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος, γνωρίζοντας τήν ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, γνωρίζοντας πόσο ὅλοι ὑποφέρουμε καί ταλαιπωρούμεθα καί ἀπό τίς σωματικές μας ἀσθένειες καί τή φθορά πού μᾶς προκαλοῦν, ἀλλά καί ἀπό τήν πνευματική ἀσθένεια, τήν ἁμαρτία, ζητᾶ ἀπό τήν Παναγία μας νά μᾶς ἐλευθερώσει καί ἀπό τίς δύο φθορές, καί ἀπό τή σωματική καί τήν πνευματική.
Πῶς μπορεῖ ἡ Παναγία μας νά μᾶς βοηθήσει; Μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει μέ τίς πρεσβεῖες της πρός τήν Υἱό της καί Θεό μας ἀλλά καί μέ τή χάρη πού ἔχει λάβει ἡ ἴδια ἀπό τόν Χριστό, τόν Υἱό της. Καί μπορεῖ νά μᾶς ἐλευθερώσει τόσο ἀπό τίς σωματικές μας ἀσθένειες, ὅσο βεβαίως καί ἀπό τίς ψυχικές μας ἀσθένειες, γιατί ἡ χάρη καί ἡ δύναμή της δέν περιορίζεται ἀπό τίποτε.
Εἶναι γνωστά καί ἀναρίθμητα, ἄλλωστε, τά θαύματα τῆς Παναγίας μας. Ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων εἶναι συνδεδεμένη ἄρρηκτα μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τίς θαυμαστές καί θεραπευτικές ἐπεμβάσεις της. Τά ἄπειρα ἀναθήματα πού κοσμοῦν τίς θαυματουργές της εἰκόνες μαρτυροῦν πόσους ἀνθρώπους ἔχει ἀπαλλάξει ἡ Παναγία μας ἀπό τήν ταλαιπωρία καί τή φθορά τῶν σωματικῶν τους νόσων. Ἄλλωστε καί ἡ ἐπίκληση τοῦ ἱεροῦ ὀνόματός της σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας καί ἰδιαιτέρως τήν ὥρα τῆς ἀσθενείας καί τοῦ πόνου, τό «Παναγία μου», πού λέμε ὅλοι μέσα ἀπό τήν ψυχή μας, αὐτή τή δύναμη τῆς Παναγίας Παρθένου νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τή φθορά τῶν νοσημάτων πού κατατρύχουν τό σῶμα μας, ἀποδεικνύει.
Ἀναρίθμητες εἶναι ὅμως καί οἱ ἰάσεις τῶν ψυχικῶν καί πνευματικῶν νόσων πού χαρίζει ἡ Παναγία μας. Πόσοι ἁμαρτωλοί ἐπικαλούμενοι τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί ζητώντας τή βοήθειά της δέν κατόρθωσαν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά φθάσουν στήν ἁγιότητα. Τά Συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελοῦν τούς ἀδιάψευστους μάρτυρες καί αὐτῶν τῶν θαυμάτων της. Γι᾽ αὐτό καί δέν πρέπει νά ἔχουμε καμία ἀμφιβολία ὅτι ἀπό ὅποια ἀσθένεια καί ἄν πάσχουμε, εἴτε σωματική εἴτε ψυχική μποροῦμε, ἄν ἀπευθυνθοῦμε στήν Παναγία μας καί τῆς ζητήσουμε τή βοήθειά της, Ἐκείνη μπορεῖ νά μᾶς χαρίσει τήν ἴαση καί τή θεραπεία.
Πόση παρηγορία μᾶς προσφέρει αὐτή ἡ πίστη καί πόση ἀνάπαυση τό γεγονός ὅτι ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ στοργική μητέρα μας ἡ ὁποία μπορεῖ νά ἱκανοποιήσει καί αὐτό μας τό αἴτημα καί μπορεῖ νά μᾶς χαρίσει τή θεραπεία ὄχι μόνο τῶν σωματικῶν ἀλλά κυρίως τῶν πνευματικῶν ἀσθενειῶν μας καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τή φθορά καί τόν αἰώνιο θάνατο τῆς ἁμαρτίας. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά ἐπαναλαμβάνουμε μέ πίστη τό αἴτημα: «Σοῦ δέομαι τῆς Ἀγαθῆς· ἐκ φθορᾶς νοσημάτων ἀνάστησον», καί γιά τίς ἄλλες ἀσθένειες πού μᾶς ταλαιπωροῦν, ἀλλά ἰδιαιτέρως γιά τήν ἀσθένεια τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία τόσο μᾶς δοκιμάζει καί μᾶς κάνει νά ἀνησυχοῦμε καί νά ἀγωνιοῦμε.
Γι᾽ αὐτό καί ἄς παρακαλοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἰδίως αὐτές τίς ἡμέρες πού ἡ Ἐκκλησία μας τίς ἔχει ἀφιερώσει σέ Ἐκείνη, νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό αὐτή τή φοβερή πανδημία καί νά μᾶς σώσει. Ἄς τήν παρακαλοῦμε ὡς Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν νά σκεπάζει ὄχι μόνο τήν Ἑλλάδα μας ἀλλά καί ὅλο τόν κόσμο ἀπό τήν ταλαιπωρία τῶν πυρκαϊῶν πού ὑφιστάμεθα τόν τελευταῖο καιρό, νά δείξει τή χάρη της, νά σκεπάσει τούς ἀνθρώπους καί νά σβύσει τίς φωτιές.
Ἀλλά καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πρέπει νά δείξουμε στήν Παναγία ὅτι ὄχι μόνο τήν ἀγαποῦμε, ἀλλά μετανοοῦμε γιά τά λάθη μας. Ὅλοι κάνουμε λάθη, ἀλλά ὅλοι πρέπει νά καταφεύγουμε καί νά ζητοῦμε τό ἔλεος καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τά πάθη, τίς ἀδυναμίες καί τά πταίσματα καί ὅλα αὐτά τά ὁποῖα μᾶς βαραίνουν, γιά νά μποροῦμε νά σηκώσουμε τό πρόσωπό μας, νά τήν δοῦμε κατάματα καί νά ζητήσουμε νά μᾶς βοηθήσει, νά μᾶς ἐλεήσει, νά παύσει τόν κορωνοϊό, νά σβύσει τίς φωτιές. Μήπως δέν μπορεῖ νά τό κάνει; Ὅλα εἶναι δυνατά. Αὐτά τά ὁποῖα γιά μᾶς εἶναι ἀδύνατα, εἶναι δυνατά γιά τόν Θεό. Καί ἐφόσον εἶναι δυνατά γιά τόν Θεό, εἶναι καί γιά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο πού εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ἄς ζητήσουμε, λοιπόν, τή βοήθειά της, ἰδιαίτερα τήν περίοδο αὐτή τοῦ Δεκαπενταυγούστου, πού εἶναι μία περίοδος στήν ὁποία κάθε ἡμέρα καταφεύγουμε σέ Ἐκείνη, ζητώντας μέσω τῆς Παρακλήσεως καί τῆς Μικρῆς καί τῆς Μεγάλης νά μᾶς βοηθήσει καί νά μᾶς ἐλεήσει. Καί ἡ Παναγία νά εἴμεθα βέβαιοι θά συντρέξει στά προβλήματά μας. Ἀμήν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
