Η Μαρία Σεμένοβνα Μελιούκοβα είχε στενή πνευματική σχέση με τον Όσιο Σεραφείμ του Σαρώφ. Μπήκε στη μονή το 1823 μ.Χ. και από τα 13 της χρόνια μια άσκησή της ήταν η σιωπή. Πάντοτε βρίσκονταν σε βαθιά και αδιάκοπη προσευχή. Η ασκητική της ζωή ξεπερνούσε σε σκληρότητα και αυστηρότητα την ασκητική ζωή πολλών μοναχών, ενώ η υπακοή της στο Όσιο Σεραφείμ ήταν τελεία.
Ήταν τέτοια η πνευματική της σχέση με τον Όσιο Σεραφείμ όπου εκείνος της απεκάλυψε πολλά από τα όσα επρόκειτο να συμβούν στη μονή, αλλά και για τα όσα του είπε η Παναγία κατά τις επισκέψεις της στον Όσιο.
Μετά την κοίμηση της στις 21 Αυγούστου 1829 μ.Χ., ο Όσιος Σεραφείμ απεκάλυψε στις άλλες μοναχές ότι της είχε δώσει το μέγα μοναχικό σχήμα και «ότι τώρα η ψυχή της βρίσκεται στη Βασιλεία των ουρανών, κοντά στην Αγία Τριάδα, στο θρόνο του Θεού και όλοι θα βοηθηθούν απ’ αυτήν».
Στην κηδεία της η Πρασκόβια Σεμένοβνα, αδελφή της μοναχής, είδε ξεκάθαρα στην Ωραία Πύλη την Παναγία και την μοναχή Μάρθα να στέκεται στον αέρα. Η Πρασκόβια Σεμένοβνα άρχισε τότε να κάνει την τρελή, να προφητεύει και να σχίζει τα ρούχα της. Τότε όλοι άκουσαν φωνές και των τριγμό της εξόδου των δαιμόνων απ’ αυτήν.
Ο Όσιος Σεραφείμ διηγούνταν πως κατά τη διάρκεια της κηδείας έλαβαν πολλοί άνθρωποι θεραπεία. Μετά από λίγο καιρό ο Όσιος Σεραφείμ «έλαβε επιβεβαίωση» ότι η μοναχή Μάρθα βρίσκεται κοντά στο θρόνο του Θεού και κοντά στην Παναγία, δίπλα από τις αγίες παρθένες και τους προέτρεπε όλους να προσεύχονται σ’ εκείνην.
