Σὲ μία κατανυκτικὴ καὶ συγκινητικὴ ἀτμόσφαιρα στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἄγ. Δημητρίου Νέου Φαλήρου τὴν Κυριακὴ 10 Ὀκτωβρίου 2021 ὁ Σέβ. Χίου, Ψαρων καὶ Οἰνουσσων κ. Μάρκος ἐτέλεσε τὴν Θ. Λειτουργία γιὰ τὴν συμπλήρωση 10 ἐτῶν ἀρχιερωσυνης. Συλλειτουργοὶ τοῦ ὁ Ἀρχιμ. Νηφων Καπογιαννης, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ι. Μ. Πειραιως, ὁ Ἀρχιμ. Παντελεήμων Βωλος, Ἐφημέριος Ι. Ν. Τίμιου Σταυροῦ Καρδαμυλων Χίου, ὁ Ἀρχιμ. Βαρθολομαῖος Σιαρλῆς τῆς Ι. Μ. Πατμου, μαθητὴς τοῦ Σὲβ. Χίου, ὁ Πρωτοπρ. Ἰωάννης Λιακόσταυρος, Προιστάμενος τοῦ Ναοῦ, καὶ ὁ Ἱερεὺς π. Παῦλος, μαζὶ μὲ τὸν Ἀρχιδιάκονο τοῦ Σὲβ. Χίου Ἀπόστολο Λαρδα.
Μέσα στὸ ἐκκλησίασμα ὁ Ἐπιτ Α/ΓΕΝ Ναύαρχος Κοσμᾶς Χρηστιδης, οἱ Ἀντιστράτηγοι Γεώργιος Τσιτσικώστας καὶ Νικόλαος Φλάρης, οἱ Ὑποστράτηγοι Δημόκριτος Κωνσταντάκος καὶ Πάρης Καπραβέλος, ὁ Ταξίαρχος Ἰωάννης Κορέλης, οἱ Συνταγματάρχες Νικόλαος Λέκκας, Βασίλειος Πασχάλης καὶ Ἀντώνης Φουρνιστάκης, ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Τσάπαλος, ὁ πρ.Ὑπαρχηγὸς Λ.Σ. Ναύαρχος Δημήτριος Τσιαδῆς, ὁ Ἀνθυπολοχαγὸς Ἐμμανουὴλ Σ. Στεῖρος, ὁ πρ. Ὑπουργὸς Γεώργιος Κουμουτσάκος, ὁ Βουλευτὴς Στρατηγὸς ἐ.α. Ν. Μανωλάκος, ὁ κ. Ζήσης Φωτάκης, Ἐπίκουρος Καθηγητής Ναυτικῆς Ἱστορίας Σχολῆς Ναυτικῶν Δοκίμων, οἱ συμφοιτητὲς τοῦ Σεβασμιωτάτου Φιλόλογοι Παναγιώτης Φεύγας καὶ Μαρία Παλμοῦ; οἱ Πρόεδροι τῶν ἐν Ἀθήναις Ψαριανῶν Ἐλίνα Κωνσταντάρα, Χαλκουσίων κ. Χονδρογιωργάκης καί Ἐλευθέριος Αὐγουστίδης καί Βαβυλουσίων κ. Κωνσταντῖνος Μαρτάκης, ὁ πρ. Πρόεδρος ΕΒΑΤ γιατρὸς Ἄν. Τριπολίτης, ἡ γιατρὸς Μαρία Κούλουρη-Βακαλοπούλου, ὁ Πάρεδρος τοῦ ΣτῈ κ. Μιχαλακόπουλος, ὁ συνεργάτης τῆς Ἱερᾶς Σύνοδου Κωνσταντῖνος Χολέβας, παιδιὰ τῆς Κατασκηνώσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ κ.α.
Ὁ Σέβ. Χίου ὁμίλησε μὲ θέμα:
1821: Οἱ Μεγάλες καὶ Βασιλικὲς Ὧρες τοῦ Ἔθνους.
Κορυφαία στιγμή, μὲ τὴν ὁποία ὁ Φιλόλογος Ἱεραρχῆς θέλησε νὰ συνδέσει τὴν ἐπέτειο,ἡ ἀπονομὴ τοῦ σταυροῦ τοῦ Ἄγ. Ἰσιδώρου παράσημου τῆς Ι. Μ. Χίου στὸν Ἐλλογιμ. κ. Στέφανο Ἤμελλο, πρ. Πρόεδρο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν καὶ Καθηγητὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου στὸ μάθημα τῆς Λαογραφίας στὴν Φιλοσοφικὴ Ἀθηνῶν (1983-1987).
Μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ αὐτὴ ὁ Σέβ. Χίου θέλησε νὰ ἐκφράσει τὴν εὐγνωμοσύνη του σὲ ἕνα κορυφαῖο ἐπιστήμονα, πιστὸ Χριστιανό, καὶ ἀκέραιο ἄνθρωπο,ἀλλὰ καὶ νὰ τονίσει ὅτι ἡ φοίτησή του στὴν Φιλοσοφικὴ Ἀθηνῶν ἐλίπανε τὸν νοῦ καὶ τὴν ψυχή του μὲ ὑψηλοὺς φιλοσοφικοὺς στοχασμούς, οἱ ὁποῖοι ἐπληρωθηκαν μὲ τὴν ἐξ ὁλόκληρου ἀφιέρωση τοῦ “εἶναι” του στὴν διακονία τοῦ ὄντως Ὄντος, δηλαδὴ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
