Με ομιλητή τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γρεβενών κ. Δαβίδ, συνεχίστηκε η 17η ημέρα (Τρίτη 19 Οκτωβρίου), των ενοριακών εορταστικών εκδηλώσεων με την επωνυμία «ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2021», που πραγματοποιούνται στον Ιερό Ναό μας. Θέμα της ομιλίας του ήταν: “H σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα”.
Ο Σεβασμιώτατος αρχικά στην ομιλία του είπε: “Σε κάθε Θεία Λειτουργία ακούμε πάντοτε στην σειρά των “Εἰρηνικῶν” σαν πρώτο αίτημα στην ευχή και προσευχή “ὑπέρ τῆς ἄνωθεν Εἰρήνης καὶ τῆς Σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν”. Πρώτο και κύριο μέλημά μας, αγωνία, και αγώνας μας, στη συνάντησή μας με τον Χριστό, στην ώρα της υπέρτατης θυσίας, να ζητήσουμε την σωτηρία της ψυχής μας, αφού πρώτα κατακτήσουμε την “ἄνωθεν Εἰρήνη” στις ψυχές μας. Έτσι φανερώνουμε σε κάθε Θεία Λειτουργία αυτήν τη διάθεσή μας και καταθέτουμε στην αγάπη Του τη θέλησή μας να πετύχουμε και την σωτηρία της ψυχής μας, πού όπως αναφέρει και ένα σύγχρονο μελώδημα “είναι πολύ μεγάλο πράγμα”. Ένα μελοποιημένο ποίημα λέει λοιπόν πώς “ἡ σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα σαν ταξιδάκι αναψυχής με ένα κρυμμένο τραύμα”. Μέσα από αυτούς τούς φαινομενικά κοσμικούς στίχους κρύβονται μεγάλες θεολογικές αλήθειες, πού άθελα ἡ ποιήτρια διατύπωσε, αλλά ωστόσο φανερώνει πραγματικότητες. “Κρυμμένο τραύμα” θα μπορούσαμε να πούμε πώς είναι ο πεπτωκώς άνθρωπος. “Ταξίδι αναψυχής” ή Σταυροαναστάσιμη καθημερινότητα, ὁ επίγειος βίος, πού έχει σαν σκοπό αναψυχής τη σωτηρία της ψυχής, που πραγματικά είναι πολύ μεγάλο πράγμα”.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος είπε: “Κατά τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά, η ψυχή του ανθρώπου είναι ἡ μοναδική λογική και όχι απλά ουράνια αλλά υπερουράνια, γιατί ή φύση της είναι ουσία νοερή με την οποία γνωρίζουμε τον αληθινό Θεό. Και μόνο το να γνωρίζουμε ποιά θέση έχει ο άνθρωπος κοντά στο Θεό ξεπερνά όλη την ανθρώπινη σοφία. Με την πίστη προς το Θεό και τη στροφή προς Αυτόν, ο άνθρωπος συντηρεί μέσα του την αληθινή καλλονή. Όλα τα άλλα, ο άνθρωπος του Θεού τα θεωρεί κατώτερα και πολλές φορές άχρηστα. Για αυτό και πολύ εύστοχα λέει ὁ Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ότι κέρδος και ομορφιά στον άνθρωπο είναι “νά μήν ζημιωθεῖ τήν ψυχή αὐτοῦ”.
Είναι βασικό, να καταλάβουμε όλοι μας αυτή τη μεγάλη αλήθεια, πού λέει ὁ Κύριος και να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη σημασία είναι το θέμα της σωτηρίας της ψυχής. Γιατί δυστυχώς δεν σκεφτόμαστε μέσα στην πολύβουη καθημερινότητα το Κυριακό κάλεσμα, την πρόσκληση του Χριστού αλλά και την πατρική Του αγωνία να σωθεί ο άνθρωπος. Ο εγωισμός δεν αφήνει τον άνθρωπο να δει το “επέκεινα”, το “αύριο”, με πνευματική διάσταση, αλλά δυστυχώς τον παραπλανά να εργάζεται είτε το τώρα είτε το αύριο μόνο με υλικά κριτήρια και δυστυχώς με πρόσκαιρη ψευδαίσθηση. Ξεχνάει ότι έχει και ψυχή μέσα στο σώμα του και αγωνίζεται και αγωνιά γιατί απλά μέσα στο σώμα υπάρχει και ψυχή για να συντηρεί το σώμα”.
“Η σωτηρία της ψυχής δεν εξαρτάται τόσο από τον τόπο και τις εξωτερικές συνθήκες, όσο από την εσωτερική διάθεση” τόνισε ο Σεβασμιώτατος. “Παντού μπορούμε να σωθούμε. Δεν είναι θέμα τόπου, αλλά κυρίως και βασικά τρόπου. Εάν υπάρχει ζωντανή πίστη, εάν δεν υπάρχουν αμαρτίες που μας χωρίζουν από το Θεό και σβήνουν το θείο ζήλο όπως το νερό σβήνει τη φωτιά, εάν η σχέση μας με την Εκκλησία μας είναι σταθερή και ουσιαστική, εάν εκπληρώνουμε συνειδητά και θεάρεστα τα θρησκευτικά μας καθήκοντα, τότε είμαστε στο δρόμο της σωτηρίας. Μας μένει μόνο να προσέχουμε και να διατηρούμε τον εαυτό μας στη θέση που βρισκόμαστε με τη διαρκή ενθύμηση του Θεού, τη μνήμη του θανάτου, την “συντετριμμένην και τεταπεινωμένην καρδίαν”. Ο κύριος είναι κοντά μας και μας αγαπάει όλους, θέλει να σωθούμε όλοι. Δεν θα παραθεωρήσει τη δική μας προσευχή, αρκεί να προσευχόμαστε ταπεινά και προσεκτικά.
Ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, μας περιγράφει απλά και περιεκτικά πως σώζεται μία ψυχή. “Προηγείται, λέει, ο φόβος του Θεού. Όταν κυριαρχεί μέσα στην ψυχή σαν καλός οικοδεσπότης, όλα τα τακτοποιεί. Υπάρχει μέσα σας. Ευχαριστήστε θερμά τον Θεό και διατηρήστε τον. Δεν υπάρχει; Εξετάστε το γιατί. Φροντίστε σύντομα να εγκαταστήσετε μέσα σας, κυρίαρχο και δεσπότη. Από τον φόβο του Θεού γεννιέται σαν πρώτο τέκνο το “συντετριμμένο πνεύμα και η συντετριμμένη καρδιά” (Ψαλμοί 50,19)”.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος είπε: “Είναι μεγάλη ανάγκη, όσο ποτέ άλλωστε, να γεμίσουμε από τη χάρη του Θεού, να γεμίσουμε από το Άγιο Πνεύμα, να μην μείνουμε στις καλές πράξεις, αλλά στον καθημερινό μας αγώνα να φανερώνουμε τη ζωή του Χριστού. Να μην αγαπάμε απλά και μόνο γιατί αυτό “είναι καλό” αλλά γιατί αγάπη είναι ο Θεός και η αγάπη είναι η ζωή. Να συγχωρούμε όχι γιατί απλά και μόνο είμαστε υπομονετικοί, αλλά επειδή συγνώμη είναι ουσιαστικά το ήθος του Θεού. Να έχουμε πραγματική και σωτηρία ταπείνωση, όχι επειδή έτσι “πρέπει” αλλά επειδή η ταπείνωση είναι το σπίτι του Θεού, εάν θέλουμε να είναι η ψυχή μας στο σπίτι που μένει ο Θεός μέσα μας.
Εκείνο που πρέπει να απασχολεί λοιπόν τον καθένα μας, δεν θα πρέπει να είναι πως θα σώσω την ψυχή μου στον άλλον κόσμο, αλλά πρωτίστως και κυρίως, πώς θα νιώθω καθημερινά και παντοτινά “κατά πάντα και δια πάντα” την προκλητική αγάπη του Θεού για τον καθένα μας ξεχωριστά, πώς θα αντιδωρίσω αυτή την προκλητική αγάπη Του για μένα τον αμαρτωλό, πώς θα παλεύω να κάνω τη ζωή Του ζωή μου, πώς θα είμαι ευχάριστος και ευγνώμων απέναντί του και όχι αχάριστος και αγνώμων, πώς η ψυχή μου θα είναι άδεια από το “εγώ” μου και γεμάτη από το “εμείς” που είναι η παρουσία Του.
Τελικά μήπως “η σωτηρία της ψυχής είναι”, όντως, “πολύ μεγάλο πράγμα”, γιατί με βοηθάει ήδη από τώρα να ζω πιο όμορφα, πιο ανθρώπινα, πιο ξεκούραστα, πιο χαρούμενα, να είναι η ζωή μου πρόγευση παραδείσου, να ζω τον παράδεισο ήδη από τώρα; ”.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε το καθιερωμένο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” εντός του Ιερού Ναού, όπου οι ακροατές είχαν την ευκαιρία να υποβάλλουν ποικίλα ερωτήματα στον Σεβασμιώτατο και αντιστοίχως να τους δοθούν οι κατάλληλες απαντήσεις.
Η 17η μέρα των εορταστικών εκδηλώσεων ολοκληρώθηκε με κατανυκτική Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, στην οποία ιερούργησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Μάρκελλος Καμπάνης, από την Ιερά Μητρόπολη Ιλίου Αχαρνών και Πετρουπόλεως και έψαλαν οι Λαμπαδάριοι κ.κ. Σπυρίδων Περιβολάρης και Αναστάσιος Μαυρογένης.
