Του πρωτοπρ. Κωνσταντίνου Ι. Λιάπη
Στη ζωή του κάθε ανθρώπου υπάρχουν ορισμένες στιγμές που του μένουν αξέχαστες. Υπάρχουν ορισμένες καταστάσεις πρωτόγνωρες και μοναδικές. Υπάρχουν ορισμένα βιώματα που επιζητεί να τα ζει ακατάπαυστα. Όλοι οι άνθρωποι ζουν αξέχαστες στιγμές στη ζωή τους. Μια τέτοια στιγμή υπήρξε και για μένα η πρόσφατη προσκυνηματική επίσκεψη στο ιερό νησί της Τήνου.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν αυτόν τον ιερό τόπο, στις αυλές του οποίου αμέτρητες ψυχές βίωσαν και βιώνουν το μυστήριο της πίστεως και δέχονται την ευλογία της Παναγίας, ένας χώρος όπου ο Πλάστης ανακαλύπτεται και το πλάσμα Του αποκαλύπτεται. Ήταν, όμως, η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν αυτόν τον τόπο, συνοδευόμενος από τον πνευματικό μας πατέρα, τον Μητροπολίτη Καρπενησίου κ. Γεώργιο και ομάδα αδερφών κληρικών της επαρχίας μας. Πραγματική ευλογία αποτέλεσε η τριήμερη περιήγησή μας στο ιερό νησί, μια ευλογία που θα ήθελα να μοιραστώ, για αυτό και κάνω μια σύντομη εξωτερίκευση των συναισθημάτων μου. Η προσπάθεια ακριβούς καταγραφής και περιγραφής συναισθημάτων από ένα οδοιπορικό στην Τήνο σίγουρα θα υπολείπεται της πραγματικότητας.
Κατ’ αρχήν, εμπνευστής της εκδρομής υπήρξε ο ποιμενάρχης μας, ο οποίος κάλεσε, λίγες μέρες πριν, όλους τους κληρικούς της επαρχίας μας να συμμετάσχουν. Δυστυχώς λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων κατάφεραν να συμμετάσχουν 16 εξ αυτών. Μοναδικό, κατά τη γνώμη μου, υπήρξε το γεγονός ότι αυτό το τριήμερο ήρθαμε σε επικοινωνία με αδερφούς ιερείς που ενδεχομένως δεν γνωρίζαμε, συνάψαμε σχέσεις ειλικρινούς αγάπης, ανταλλάξαμε απόψεις και εμπειρίες από την ιερατική μας διακονία, ζήσαμε στιγμές μαζί. Εντύπωση μου προξένησαν οι γέροντες λευίτες, οι οποίοι μόνο με την παρουσία τους δίδασκαν εμάς τους νεοτέρους. Το βλέμμα τους μειλίχιο, γεμάτο αγάπη, καλοσύνη και προσμονή να προσκυνήσουν για πρώτη τους φορά στα 78 τους χρόνια το εικόνισμα της Μεγαλόχαρης!!! Η τόση χαρά τους, τους έκανε να ακολουθήσουν το πρόγραμμα της εκδρομής, δίχως να εκφράσουν κανένα παράπονο κόπωσης.
Αλλά και η συναναστροφή με τους υπόλοιπους ιερείς, υπήρξε ευχάριστη έκπληξη. Αναζητήσεις θεολογικές, διάλογοι που αφορούν το εμπιστευθέν ποίμνιο, αλλά και στιγμές χαλαρές μάς έφεραν πιο κοντά.
Κατά τη διάρκεια της τριημέρου παραμονής μας στο νησί, είδαμε μέρη ευλογημένα, γνωρίσαμε φιλικούς και ευλαβείς ανθρώπους. Γίναμε μέτοχοι των αισθημάτων χαράς και αγάπης του π. Γεωργίου Φανερού, Αρχιερατικού Επιτρόπου της Τήνου, αλλά και της πλουσιοπάροχης φιλοξενίας του. Είδαμε ανθρώπους νέους που εργάζονται για τον «άρτον τον επιούσιο» στο νησί και έλκουν την καταγωγή τους από τα μέρη της ηρωοτόκου και αγιοτρόφου Ευρυτανίας μας. Εντύπωση μου προξένησε ο κ. Θωμάς Καραβίδας, καταγόμενος από τα χωριά του Απεραντίου, ο οποίος μας φιλοξένησε στον ξενώνα του και μας παρέθεσε πλουσιοπάροχα δείπνα στην επιχείρησή του. Μάλιστα, ο ίδιος έχει ως υπαλλήλους παιδιά από τα χωριά μας, που δεν βρίσκουν πλέον εργασία στα άγονα μέρη της Ευρυτανικής γης. Η χαρά στο πρόσωπο του, όταν είδε τους ιερείς της πατρίδας του, ήταν έκδηλη.
Ρίγη συγκίνησης αισθάνθηκα, εξάλλου, κι όταν είχα την ευλογία να συλλειτουργήσω με αρκετούς ιερείς και προεξάρχοντα τον επίσκοπό μας, στον πανίερο ναό της Ευαγγελίστριας, καθώς και να μνημονεύσω ονόματα υπέρ υγείας στην Παράκληση εμπερίστατων αδερφών μας. Μπροστά στο πάνσεπτο Εικόνισμα της Μάνας μας δεν αναβαπτίζεται πνευματικά μόνο ο πιστός… Και ο Κληρικός διδάσκεται και εμπνέεται από την ευλάβειά του και συναισθάνεται το μέγεθος της ευθύνης του, τόσο απέναντι στον συν-άνθρωπο, ο οποίος του καταθέτει τα προβλήματά του και περιμένει να ακούσει απ’ αυτόν λόγο ενισχυτικό και παραμυθητικό, όσο και απέναντι στο Θεό, προς τον Οποίο δεν πρέπει να βρεθεί αναπολόγητος για τις ψυχές των ανθρώπων αυτών. Η επίσκεψη στη γυναικεία 20μελή αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίας Πελαγίας ήταν ευκαιρία πνευματικής ανάτασης, μιας και ο βίος της Αγίας και η άφθαρτη κάρα της που προσκυνήσαμε σε χαριτώνουν και σε ενδυναμώνουν, για να αντιμετωπίσεις τον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης.
Μακάρι τέτοιες πρωτοβουλίες να συνεχιστούν με τη συμμετοχή περισσότερων αδερφών, ώστε να αναπτυχθεί μεταξύ ημών σχέση αγαστή, διάλογος εποικοδομητικός προς ωφέλεια όλων μας. Η Παναγία είθε να είναι βοηθός και μεσίτης στη ζωή μας. Κλείνοντας θα ήθελα να αναφωνήσει τα λόγια του υμνωδού:
Ω Παναγιά μου Τηνιακιά με το χρυσό τσεμπέρι,
κρατάεις τον Μονογενή με το δεξί σου χέρι
Όλος ο κόσμος προσκυνά την εδική σου εικόνα,
Ω Παναγιά μου Τηνιακιά με τη χρυσή κορώνα.
