Μέσα σέ κλῖμα πανευφρόσυνο ἑορτάσθη ἡ πανσεβάσμιος μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, στήν Πάτρα.
Ἐπίκεντρο τοῦ λαμπροῦ ἑορτασμοῦ ὁ περικαλλής Ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου, στόν τόπο ὃπου ἦτο ὁ παλαιός Ναός τοῦ Ἁγίου, ἡ καθέδρα τοῦ θρυλικοῦ Ἱεράρχου Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Ἐθνεγέρτου.
Τήν παραμονή, στόν Ἑσπερινό ἐχοροστάτησε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς συγκινητικά στόν Ἃγιο Δημήτριο καί στήν πνευματική του μαρτυρική παρακαταθήκη.
Ἀνήμερα, ἐχοροστάτησε στόν Ὂρθρο καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο τόν Διάκονο Θεόδωρο Μπουλιέρη.
Ἀπευθυνόμενος πρός τόν νέο Πρεσβύτερο ὁ Σεβασμιώτατος, μίλησε γιά τόν Ἃγιο Δημήτριο, τήν εὐλογημένη καί ἁγία ζωή του, τήν ὁμολογία του καί μαρτυρία ἐνώπιον τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καί τό ἒνδοξο μαρτύριό του, ἀλλά καί τήν αἰώνια δόξα του, ἐν οὐρανῷ καί ἐν τῇ γῇ.
Ἐτόνισε ὃτι ὁ νέος στήν ἡλικία μεγαλομάρτυς τοῦ Θεοῦ πρέπει νά εἶναι τό πρότυπο γιά ὃλους τούς Κληρικούς καί Λαϊκούς, ἀφοῦ ἡ μαρτυρική καί ἒνδοξη πορεία του ἐμπνέει τούς ἀγωνιστές τῶν πνευματικῶν ἀγώνων καί τούς ὁδηγεῖ στήν νίκη καί στόν θρίαμβο.
Ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή του, ἀναφέρεται σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα καί μιλάει μέ «στρατιωτική» ὁρολογία, παρουσιάζοντας τά πνευματικά ὃπλα, τά ὁποῖα πρέπει νά κατέχῃ ὁ ἀγωνιζόμενος.
Μιλάει ἐπίσης, γιά τήν δυσκολία τοῦ ἀγῶνος, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν φύση του εἶναι σκληρός, γιατί πρόκειται γιά «ἀόρατο πόλεμο» καί παμπονηρότατον καί παμμίαρον ἐχθρόν, ἀλλά καί γιά τήν ἰσοβιότητα αὐτῶν τῶν παλαισμάτων.
Αὐτά ἰσχύουν ἰδιαιτέρως γιά τόν ἀγῶνα ἑνός Κληρικοῦ, εἶπε ἀπευθυνόμενος ὁ Σεβασμιώτατος στόν νέο πρεσβύτερο καί τοῦ ὑπενθύμισε τό, «ἀγαθόν ἀνδρί, ἳνα ἃρῃ τόν ζυγόν αὐτοῦ ἐκ νεότητος αὐτοῦ».
Ὁ Κύριος εἶπε: «ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστί».
Εἰς αὐτόν τόν ἀγῶνα, παιδί μου, ἐσυνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος, δέν θά εἶσαι μόνος σου. Συγκοιταζόμενος καί συνανιστάμενος θά εἶναι ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, πρέσβυς ἀκοίμητος ἡ Κυρία Θεοτόκος, συμπαραστάτης ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, ὁ Ἃγιος Δημήτριος καί ὃλοι οἱ
Ἃγιοι.
Σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα θά ἒχῃς τήν ἀγάπη, τίς εὐχές καί τήν συμπαράσταση τοῦ Ἐπισκόπου σου, τῶν Γονέων σου, τῆς Πρεσβυτέρας σου, τῶν ἀνθρώπων πού σέ ἀγαποῦν.
Μή λησμονήσῃς ποτέ ὃσους σέ εὐεργέτησαν, νά εἶσαι εὐγνώμων, διότι ἡ ἀχαριστία εἶναι τό μεγαλύτερο κακό καί Θεός οὐ μυκτηρίζεται.
Νά εἶσαι σεμνός, ταπεινός, ὀλιγόλογος, ἐργατικός, ὑπομονετικός. Νά ἀγαπᾶς μέ πάθος τήν Ἐκκλησία καί τήν λειτουργική ζωή καί νά προσφέρεσαι θυσιαστικά γιά τούς ἀνθρώπους».
Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος προεχείρισε Πρωτοπρεσβύτερο τόν π. Ἂγγελο Μπουλιέρη, πατέρα τοῦ χειροτονηθέντος π. Θεοδώρου, ἐπαινέσας αὐτόν δεόντως.Ὁ Σεβασμιώτατος, ἐτόνισε ἰδιαιτέρως, ὃτι ἐνῶ ὁ π. Γρηγόριος ὑπηρετοῦσε ὡς Ἐφημέριος σέ κεντρικό Ναό τῶν Πατρῶν, ὃταν ἐκενώθη ἡ θέσις τοῦ Ἱερέως στήν γενέτειρά του, στό Σταροχώρι, ἐζήτησε παρακλητικά ἀπό τόν Σεβασμιώτατο, νά ὑπηρετήσῃ στήν Ἐνορία τοῦ χωριοῦ του, ὃπου ὑπηρετοῦσε ἐπί δεκάδες ἐτῶν ὁ συνταξιοδοτηθείς πατέρας του, π. Παναγιώτης καί πρό αὐτοῦ ὁ ἀείμνηστος Ἱερεύς παπποῦς του.
