Μία ενδιαφέρουσα διημερίδα της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, με θέμα: «Μοναστηριακά προϊόντα και μικροί παραγωγοί στον Ορθόδοξο χώρο. Κοινή προσπάθεια και προοπτικές» πραγματοποιείται στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στη Σπάρτη, με τη συμμετοχή τεχνοκρατών, αλλά και εκπροσώπων Ιερών Μονών από Άγιο Όρος, Ρωσία, Γαλλία, Ρουμανία, Μαυροβούνιο, Σερβία, Ουκρανία και Φιλανδία.
Η επίσημη τελετή έναρξης πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 14 Απριλίου 2016. Την χαιρετιστήρια ομιλία εξεφώνησε ο Γενικός Γραμματέας της Δ.Σ.Ο, Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Ιωάννης Αμανατίδης. Χαιρετισμό απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σπάρτης κ. Ευστάθιος, ο οποίος αφού καλωσόρισε τους συμμετέχοντες και τους προσκεκλημένους στάθηκε στη σχέση Ορθοδοξίας και Οικολογίας. Τη διημερίδα χαιρέτισαν επίσης ο Πρόεδρος του ΕΛΓΑ κ. Θεοφάνης Κουρεμπές ως εκπρόσωπος του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Tροφίμων, ο σύμβουλος της Δ.Σ.Ο καθηγητής κ. Valery Alekseev, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Πέτρος Τατούλης, ο Δήμαρχος Δ. Σπάρτης κ. Ευάγγελος Βαλιώτης, και ο Πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας κ. Γεώργιος Καββαθάς.
Ακολούθησε ομιλία από τον υπεύθυνο της Οργανωτικής Επιτροπής, ταμία της Δ.Σ.Ο και Βουλευτή Λακωνίας κ. Σταύρο Αραχωβίτη. Η τελετή έναρξης ολοκληρώθηκε με τιμητική αναφορά από τον σύμβουλο της Δ.Σ.Ο Δρα Κωνσταντίνο Μυγδάλη στον π. Επιφάνιο του Ιερού Κελιού Αγ. Ευσταθίου Μυλοποτάμου Αγίου Όρους, του οποίου εκπρόσωπος παρέβαλε ένα τιμητικό αναμνηστικό.
Στο χαιρετισμό του ο Ποιμενάρχη κ. Ευστάθιος τόνισε τα εξής: «Η ευλογία του Πανάγαθου Θεού μας διαχέεται σε όλη τη Φύση, αφού ό,τι βγήκε από τα χέρια του είναι καλό και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε. Ακριβώς σε αυτή τη φράση πιστεύω ότι θεμελιώνεται και το Οικολογικό Κίνημα, το οποίο δημιουργήθηκε εσχάτως με την πρωτοπορία της Εκκλησίας μας και ιδιαίτερα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.
Ως κοινωνικές και οικονομικές οντότητες, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να μένουν απαθείς απέναντι στην οικολογική καταστροφή. Η χριστολογική προσέγγιση της φύσεως και του κόσμου εκ μέρους της Εκκλησίας ωθεί στην αντίληψη της οικολογικής κρίσεως ως θεολογικού προβλήματος και της αντιμετώπισής της βάσει των αρχών μιας οικολογικής θεολογίας, η οποία και εμπνέει μέτρα προληπτικά και θεραπευτικά της κρίσεως, αλλά και εντάσσει τον κόσμο προοπτικά στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου. Ασφαλώς η κρίση δεν είναι πρωτεύον. Αναγκάζεται, όμως, η Εκκλησία να ασχοληθεί λόγω των δυσμενών επιπτώσεων της κρίσεως πάνω στον άνθρωπο και τη φύση. Και τότε δρα συμβουλευτικά και περιλαμβάνει στην ποιμαντική της μέριμνα το οικολογικό περιβάλλον του ανθρώπου και παρωθεί προς συγκεκριμένες ενέργειες προτάσσοντας μεταξύ άλλων παραδείγματα προς μίμηση, όπως λ.χ των Γερόντων και της μοναστηριακής ζωής.
Η θέση του ανθρώπου μέσα στο σύνολο της Δημιουργίας δεν είναι τυχαία. «Ο άνθρωπος είναι κέντρο της σκοπιμότητας του υλικού κόσμου και η ιστορία του προσδιορίζει την ιστορία του κόσμου» όπως μας λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Ο άνθρωπος είναι δεμένος με τη φύση καθώς από αυτή λαμβάνει την τροφή του. Επιπλέον, ο Θεός τοποθετώντας τον μέσα στον υλικό κόσμο του έδωσε την εντολή «ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάσσειν» αναθέτοντας το αξίωμα του οικονόμου και διαχειριστή της φύσης. Ο άνθρωπος, ωστόσο, δεν είναι κύριος της φύσης, αλλά Κύριος και αφέντης της είναι ο ίδιος ο Θεός. Με την εντολή του «φυλάσσειν» ο άνθρωπος καλείται να διαφυλάξει το περιβάλλον και όχι να το καταστρέψει. Ταυτόχρονα καλείται να λειτουργεί στην φύση σαν ιερέας, ο οποίος αναφέρει και προσφέρει την υλική κτίση στον Δημιουργό της, αποδίδοντας «τα Σα εκ των Σων». Με την εντολή του «εργάζεσθαι» η στάση του ανθρώπου έναντι του φυσικού κόσμου και των στοιχείων που τον συγκροτούν γίνεται ενεργητική. Η χρήση, όμως, της φύσης πρέπει να είναι «ένθεσμη», κατά τον Άγιο Φώτιο, δηλαδή σύμφωνη με τη θεία βούληση.
Αυτή η απαίτηση συνεπάγεται και την υποχρέωση του ανθρώπου για τον σεβασμό της φυσικής βιολογικής τάξης και την αποχή του από βιοτεχνολογικές ή καταχρηστικές απόπειρες διατάραξής της. Ας παραδειγματιστούμε από την απλότητα και τη σοφία της μοναστηριακής ζωής και των αγνών προϊόντων που αυτή παράγει. Η προώθηση αυτών των αγαθών διεθνώς θα αποτελέσει ένα παράδειγμα ζωής και σεβασμού της φύσης».
