Αμέσως μετά την επίσκεψη του στη Λέσβο ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος πήγε στην Θράκη και συγκεκριμένα στη Κομοτηνή με την ευκαιρία της αναγορεύσεώς του ως επιτίμου Διδάκτορος της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
Η σχετική τελετή έγινε στο κεντρικό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου στην Πανεπιστημιούπολη Κομοτηνής, όπου παρέστησαν Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες της Περιφερείας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης: Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκόπιος, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων, Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, και ο οικείος Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, οι Πρυτανικές Αρχές, ο Γενικός Γραμματεύς Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, Ερεύνας και Θρησκευμάτων κ. Γεώργιος Καλαντζής, ο γενικός διευθυντής της Μ.Κ.Ο. της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών «Αποστολή» κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας, εκπρόσωποι του Στρατου, της Αεροπορίας, της Αστυνομίας, τών Δικαστικών Αρχών, Συλλόγων και Φορέων, καθηγητες, φοιτητες, καθώς και πλήθος κόσμου.
Αρχικά ο Πρύτανης του Δ.Π.Θ. καθηγητής κ. Αθανάσιος Καραμπίνης προσφώνησε την τελετή και μετά ακολούθησε η προσφώνησης του Κοσμήτορα της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών καθηγητή κ. Κωνσταντίνου Χατζοπούλου.
Ακολούθως παρουσιάστηκε το έργον του τιμωμένου από τον αναπληρωτή πρόεδρο του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δ.Π.Θ. καθηγητή κ. Εμμανουήλ Βαρβούνη.
Στη συνέχεια ο Πρύτανης επέδωσε στο Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον τα διάσημα, και ο Κοσμήτορας την Μεμβράνην.
Η ομιλία του Αρχιεπισκόπου
Αρχικά ο Μακαριώτατος ευχαρίστησε διά την τιμή που του έγινε και δέχεται την αγάπη όλων.
Εν συνεχεία αναφέρθηκε εις το θέμα πού εν συντομία ανέπτυξε και ήταν: «Η Συμβολή του Ιερού Κλήρου στον αγώνα του 1821», σημειώνοντας τους τρείς βασικούς λόγους πού οδήγησαν στην επιλογήν του θέματος. Πρώτον, το γεγονός ότι η τελετή θα συνέπιπτε χρονικά με την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Δεύτερον, το γεγονός ότι υπάρχουν φαινόμενα ερμηνείας της ιστορίας με απόλυτο τρόπον, ότι δηλαδή ο αγώνας για την αναδημιουργία, την απελευθέρωση, και οι αλήθειες περί αυτών επιδέχονται υπονομεύσεις, αφού κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ελευθερία στηρίχτηκε σε ξένους. Όμως η ουσία είναι ότι η ελευθερία βγήκε από τα κόκκαλα τα ιερά των Ελλήνων. Ο Μακαριώτατος θυμήθηκε τα μαθητικά του χρόνια, όταν στις αίθουσες διδασκαλίας υπήρχαν οι φωτογραφίες των ηρώων του αγώνος, ενώ σήμερα απουσιάζουν ή ακούγονται φωνές ότι τάχα αν δεν υπήρχε ο Διαφωτισμός η Επανάσταση δεν θα είχε αυτή την έκβαση. Η αλήθεια είναι, συνεχίζει ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, ότι δεχτήκαμε τη συμπαράσταση των ξένων, αλλά ο αγώνας είχε τη δική του μορφή.
Τρίτον, δεν μπορούμε να κρίνουμε το παρελθόν με το πνεύμα του σήμερα.
Η Επανάσταση αποτελεί σταθμό της ιστορικής πορείας. Η Ελλάς συνεταφη αλλά και ανέστη, όπως και ο Θεάνθρωπος Κύριος. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον αποτελεί σύμβολο ενώσεως και κέντρο πνευματικής περισυλλογής.
Η Εκκλησία πέρα από τα πνευματικά αναλαμβάνει και κοσμικά καθήκοντα. Η Εκκλησία συνιστά στοιχείο της εθνικής ταυτότητσς, αλλά αποτελεί και υπερασπιστικό τείχος πού αναζωογόνησε την παράδοση και ενίσχυσε το εθνικό όραμα. Η Ελληνική ψυχή και η Εκκλησία ζυμώθηκαν μαζί. Ο ιερός Κλήρος πρωτοστατεί στον αγώνα, η δε Εκκλησία φύλαξε τα γράμματα και τη γλώσσα (αν και πολλοί λένε πολλά εναντίον αυτού – σημείωσε ο Μακαριώτατος). Ο ρόλος των ιερών Μονών εξίσου σημαντικός, π.χ. στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου όλοι οι Μοναχοί είναι μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Οι ιερές Μονές είναι προπύργια της Επαναστάσεως, τόποι ανεφοδιασμού και περιθάλψεως. Μορφές του αγώνος ανεδείχθησαν εκκλησιαστικοί άνδρες όπως ο Σαλώνων Ησαΐας, ο Ρωγών Ιωσήφ, ο Αθανάσιος Διάκος και άλλοι, ο Βρεσθένης Θεοδώρητος και ο Ταλαντίου και μετέπειτα Αθηνών, ενώ στα θύματα συγκαταλέγεται και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄.
Εκ των ανωτέρω συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι η προσφορά του ιερού Κλήρου είναι ισότιμη και ισοβαρής με αυτής των αγωνιστών, η δέ Εκκλησία αποτελεί διαχρονικά τή διακονική κιβωτό του Ελληνισμού.
Μετά την ομιλία του τιμωμένου η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής τής Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής απέδωσε επίκαιρους ύμνους.
