Στη Σοφία Χρήστου
Κρίσιμη χαρακτηρίζει ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας την κατάσταση που ζούμε σήμερα. Αυτό οφείλεται, κατά τον κ. Αλέξανδρο, στο ότι εκδιώξαμε από τη ζωή μας τον Θεό, για να φτάσουμε να ζούμε με αγωνία, αβεβαιότητα, ψέμα, φτώχεια. Την ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη αποδίδει στους πολιτικούς, γιατί όλοι, σχεδόν από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, κυβέρνησαν χωρίς να σκέπτονται ελληνικά και χωρίς να βιώνουν την αλήθεια. Το ίδιο και ο πνευματικός κόσμος: κλείστηκε στον περίγυρό του και δεν αντίκρισε με τόλμη και παρρησία το σύνολο των Ελλήνων.
Ο μητροπολίτης δεν κρύβει την πικρία του και για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην περιφέρειά του, όπως λέει στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας».
Το μεγάλο πρόβλημα στη Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας είναι η ερήμωση της υπαίθρου από τους κατοίκους της. Οι άνθρωποι έφυγαν, τα χωριά ερήμωσαν, τα δέντρα ξεράθηκαν, τα χωράφια έμειναν ακαλλιέργητα, γεωργία δεν υφίσταται πλέον και η κτηνοτροφία παρήκμασε. Η παραγωγή είναι μηδενική. «Τα παιδιά είναι σπάνιο είδος και από τα εκατόν ογδόντα χωριά που έχει η μητρόπολή μας μόνο δεκαεπτά δημοτικά σχολεία λειτουργούν και από τα δεκαεπτά τα δεκατρία είναι στην Τρίπολη».
Σεβασμιώτατε, πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση; Νιώθετε απογοητευμένος από την πορεία και τις εξελίξεις στη χώρα, αλλά και από τη στάση της Ευρώπης;
Η σημερινή κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη, με μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο, διότι εκδιώξαμε από τη ζωή μας τον Θεό και πορευθήκαμε κατά το θέλημα των καρδιών μας, με αποτέλεσμα ούτε τον Θεό να φοβούμεθα ούτε και τους ανθρώπους να εντρεπόμεθα και κατάντημα τα γεγονότα που ζούμε: αγωνία, αβεβαιότης, ψέμα, φτώχεια. Ανησυχώ πολύ και προσεύχομαι να μας ελεήσει ο Θεός. Η δε Ευρώπη δεν είναι καλύτερη, γιατί είναι ως επί το πλείστον κι εκείνη κοινωνία χωρίς Χριστό.
Ποιες ευθύνες έχει ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος για τη σημερινή κρίση;
Οι πολιτικοί μας είναι υπεύθυνοι για το σημερινό κατάντημα των Ελλήνων, γιατί σχεδόν όλοι, από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, κυβέρνησαν χωρίς, όμως, να σκέπτονται ελληνικά και χωρίς να βιώνουν την αλήθεια. Ομοίως, και ο πνευματικός κόσμος έχει μεγάλη ευθύνη, γιατί κλείστηκε στον περίγυρό του και δεν αντίκρισε με τόλμη και παρρησία το σύνολο των υπόλοιπων Ελλήνων.
Ποιος είναι ο ρόλος της Εκκλησίας στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε;
Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία, από συστάσεώς της μέχρι και σήμερα, για όλους για τους λαούς παίζει έναν ρόλο μητέρας και αποτελεί την κιβωτό της σωτηρίας αυτών. Κυρίως για τους Έλληνες. Η Εκκλησία στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς αγκάλιασε το σκλαβωμένο Γένος και μέσα στο ράσο του παπά το ζέστανε και το διεφύλαξε. Και εκείνη κατά καιρούς έκανε αγώνες για τη λευτεριά. Τέλος, η Εκκλησία ξεκίνησε τη μεγάλη Επανάσταση του 1821. Σε κάθε κίνημα, σε κάθε μάχη, πρώτος είναι μυστικά ο πατριάρχης και φανερά ένας καλόγερος, ένας παπάς, ένας δεσπότης και γι’ αυτό τα θύματα των κληρικών κατά τα χρόνια της δουλείας και κατά την περίοδο του αγώνος ήταν πολύ περισσότερα από τα θύματα των άλλων τάξεων των Ελλήνων. Τέλος, όταν η νεκραναστημένη Ελλάδα του 1821 πολιτικά παρέπαιε στα κλονισμένα πόδια της, πάλι δεσποτάδες τη στήριξαν, πρωτοστατούντες στις Εθνοσυνελεύσεις, όπως ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, που πάντοτε ως Αντιπρόεδρος καθόριζε τις αποφάσεις της, ο Ανδρούσης Ιωσήφ, που έγινε ο πρώτος υπουργός της Δικαιοσύνης, της Παιδείας και της Θρησκείας, και άλλοι, που στερέωσαν τη νομική υπόσταση της αναγεννημένης Ελλάδος.
Και αυτό το ενδιαφέρον της Εκκλησίας για την Ελλάδα συνεχίσθηκε σε όλα τα χρόνια της νεώτερης Ιστορίας. Με τη μητρική της αγάπη, σε κάθε δύσκολη ώρα η Εκκλησία ήταν η κιβωτός της σωτηρίας της Ελλάδος, το 1912-1913 στους Βαλκανικούς Πολέμους, το 1922 με τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1940-1941 με τον πόλεμο και την Κατοχή, το 1946-1949 με τον Ανταρτοπόλεμο, το 1951-1955 με τον αγώνα των Κυπρίων. Αλλά και σήμερα, στα χρόνια της ανεργίας και της ταπεινωτικής χρεοκοπίας, η Εκκλησία στηρίζει την Ελλάδα με τα συσσίτια των πτωχών, με τη διανομή δεμάτων, ρουχισμού και τροφίμων, με την πληρωμή λογαριασμών ηλεκτρισμού και φαρμάκων, με την περίθαλψη ασθενών και γερόντων στα ιδρύματά της. Η στοργική αγκαλιά της είναι πάντα ανοιχτή σε κάθε πονεμένο. Ενδεικτικά, σας πληροφορώ ότι η Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας, χωρίς να έχει καμία βοήθεια από κανένα χορηγό ή οικονομικό συμπαραστάτη, δαπάνησε για τον λαό μας για το μεν 2013 1.058.042 ευρώ, για δε το 2014 1.721.600 ευρώ.
Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία, από συστάσεώς της μέχρι και σήμερα, για όλους για τους λαούς παίζει έναν ρόλο μητέρας και αποτελεί την κιβωτό της σωτηρίας αυτών
Ποια είναι τα άμεσα προβλήματα της μητρόπολής σας; Ποιους και πώς βοηθάτε στην ανακούφιση των προβλημάτων;
Το μεγάλο πρόβλημα στη Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας είναι η ερήμωση της υπαίθρου από τους κατοίκους της. Οι άνθρωποι έφυγαν, τα χωριά ερήμωσαν, τα δέντρα ξεράθηκαν, τα χωράφια έμειναν ακαλλιέργητα, γεωργία δεν υφίσταται πλέον και η κτηνοτροφία παρήκμασε. Η παραγωγή είναι μηδενική. Τα παιδιά είναι σπάνιο είδος και από τα εκατόν ογδόντα χωριά που έχει η μητρόπολή μας μόνο δεκαεπτά δημοτικά σχολεία λειτουργούν και από τα δεκαεπτά τα δεκατρία είναι στην Τρίπολη. Άρα, σε μια επαρχία με εκατόν ογδόντα χωριά λειτουργούν μόνο τέσσερα δημοτικά σχολεία. Το χωριό είναι έρημο με πέντε-δέκα γέροντες μόνο. Ο δάσκαλος έφυγε, ο αστυνόμος απεμακρύνθη, ο αγροφύλακας επαύθη, ο πρόεδρος της κοινότητος έγινε σύμβουλος στον Δήμο Τριπόλεως και ο γραμματέας μετεκινήθη στον πλησιέστερο δήμο και έμεινε μόνο ο παπάς για να φυλάει Θερμοπύλες και να τον απειλούν οι κυβερνήτες μας ότι «θα του κόψουν τον μισθό των 600-1.000 ευρώ που του δίνουν, γιατί δεν τον χρειάζονται».
Ο λαός ψάχνει στήριξη στην Εκκλησία. Η Εκκλησία πρέπει και μπορεί να κάνει περισσότερα;
Ο λαός μας μπορεί να μην είναι εκδηλωτικός στις θρησκευτικές μας εκδηλώσεις, δεν παύει, όμως, κατά βάθος να πιστεύει στον Χριστό και να στηρίζεται στην Εκκλησία του. Και η Εκκλησία αγαπάει και στηρίζει το λαό μας και προσπαθεί να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του.
Συμφωνείτε στο να γίνει διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους;
Ο όρος «χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας», κατά την άποψή μου, είναι όρος αδόκιμος, γιατί, πρώτον, δεν ξέρω όταν λέμε χωρισμό των δύο τι θα χωρίσουμε. Τα μέλη της Εκκλησίας μας, δηλαδή οι Χριστιανοί, οι ίδιοι δεν είναι και οι Έλληνες πολίτες; Δεύτερον, οι ρόλοι των δύο θεσμών δεν είναι διακεκριμένοι (χωρισμένοι) μεταξύ τους; Εγώ ως Εκκλησία δεν διεκδίκησα ποτέ εξουσία από την Πολιτεία. Ποτέ. Αντίθετα, η Πολιτεία, ως νόμω κρατούσα, ανακατεύεται στα πράγματα της Εκκλησίας και, κάθε φορά που επεμβαίνει, δημιουργεί προβλήματα, γιατί θέλει να χρησιμοποιήσει την Εκκλησία στις κομματικές της σκοπιμότητες, επειδή πολλοί από τους πολιτικούς, λόγω αγνοίας, έχουν μια προκατάληψη κατά της Εκκλησίας και τη θεωρούν αντίπαλο και όχι βοηθό.
Η καύση των νεκρών, η πρόταση για κατάργηση θρησκευτικών συμβόλων και άλλες παρόμοιες ενέργειες ή προθέσεις θεωρείτε ότι εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο εναντίον της πίστης και της Εκκλησίας;
Η καύση των νεκρών στα μάτια του Θεού νομίζω ότι είναι αδιάφορο θέμα. Εμείς, όμως, λόγω παραδόσεως αλλά και συνεπείας στα θέσμια της Εκκλησίας μας, οφείλουμε να προτιμούμε την ταφή και όχι την καύση των νεκρών μας. Οι πολιτισμένοι, άλλωστε, λαοί από την παλαιά εποχή έθαβαν τους νεκρούς τους. Ελληνικοί τάφοι των Μυκηνών, τάφοι της Βεργίνας, τάφος της Αμφίπολης και αλλού. Αιγυπτιακές πυραμίδες κ.λπ. Εβραϊκοί τάφοι των Πατριαρχών στη Χεβρώνα. Τέλος, δε, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ετάφη και έχουμε τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ, απ’ τον οποίο και ανέστη εκ νεκρών.
Ποια είναι η θέση σας για την κατασκευή του τζαμιού στην Aθήνα;
Το τζαμί στην Αθήνα νομίζω ότι είναι ένας ραγιαδισμός, τη στιγμή που οι μουσουλμανικές χώρες όχι μόνο χριστιανικούς ναούς δεν επιτρέπουν να κτίζονται, αλλά ούτε τη λέξη «Χριστιανός» δεν δέχονται να ακούγεται, και μάλιστα επί ποινή θανάτου. Τότε στην Ελλάδα τι γίνεται;
Την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια προωθεί η κυβέρνηση στη χώρα μας. Θεωρείτε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία χρειάζεται να αναπτύξει μια πιο ανοιχτή αντιμετώπιση ή να μείνει πιστή στην παράδοση;
Η ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή και, επομένως, ντροπή. Έτερον ουδέν.
