Ιδιαίτερο ενδιαφέρον ήταν το κήρυγμα του π. Ανδρέα Κεφαλογιάννη στα Ανώγεια, στην εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου. Το πλήρεε κείμενο έχει ως εξής:
“Υπεραγία Θεοτόκε εν τη ενδόξω κοιμήσει και αναλήψει σου δεόμεθα σου σώσον ημάς.Σήμερα μεγάλη μέρα εορτασμού στα Ανώγεια μας, στην Τήνο μας, στην Πάρο μας, στην Παναγία Σουμελά και σε όλες τις εκκλησίες της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης της κοιμήσεως σου. Υπεραγία Θεοτόκε και φέτος σε εορτάσαμε με τον Δεκαπεντάυγουστο των προς σε παρακλήσεων για σωτηρία των ψυχών μας αλλά και των τυχών μας από τους ντόπιους και τους ξένους εχθρούς της αγιότητας σου. Την οποία καταπολεμούν και περιφρονούν οι διώκτες της σύγχρονης πολύμορφης και πολυτρόπως καταλυτικής όλων των εκκλησιαστικών, πνευματικών και κοινωνικών αξιών των παραδόσεων μας. Οι οποίες κάθε εαυτές κινδυνεύουν στους άγριους, τους χυδαίους και ανίερους καιρούς μας, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Γιατί τώρα όλες αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις επιδιώκουν να ολοκληρώσουν την κατά της Ορθόδοξης πίστης των πατέρων και των μητέρων μας παράδοσης, να διαλύσουν την εθνική μας υπόσταση και να εκμηδενίσουν την πατριωτική μας συνείδηση. χωρίς να μας αφήνουν περιθώρια για αγωνιστικότητα και υπεράσπιση της αρχαίας βυζαντινής και νεότερης χριστιανικής και Ελληνικής ευθύνης.
Αναφερόμαστε τώρα βέβαια στην πρώτη μεγάλη καταστροφή της Κωνσταντινούπολης με την τέταρτη Παπική Σταυροφορία. Αυτή που προετοίμασε την αποδυνάμωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με την τελική πτώση της πόλης των πόλεων το 1453. Για να γίνει 400 χρόνια υποτελής και σκλάβος ο Ορθόδοξος Ελληνικός λαός στην Σουλτανική κυριαρχία. Με ατελείωτους εξισλαμισμούς ορθοδόξων, με σφαγές ορθοδόξων επισκόπων ιερέων και μοναχών αλλά και πιστών τους οποίους κατάκαιαν μέσα σε σπήλαια(ιδιαίτερα στην Κρήτη) όπου κατέφευγαν για να γλιτώσουν από την Μουσουλμανική αγριότητα. Όμως σε όλα αυτά τα τρομερά χρόνια της σκλαβιάς τεσσάρων αιώνων η Χριστιανική Δύση του Παπισμού, του προτεσταντισμού συνεργαζόταν και σώπαινε για τα εγκλήματα της Οθωμανικής τυραννίας. Με την Ελλάδα να έχει γεμίσει μιναρέδες, στρατώνες και διοικητήρια της απάνθρωπης Οθωμανικής Μουσουλμανικής κυριαρχίας.
Ώσπου ήρθε η ώρα του μεγάλου απελευθερωτικού αγώνα. Με την Επανάσταση του 1821 να οδηγεί στην απελευθέρωση και στη δημιουργία του Νεοελληνικού κράτους. Αυτό το Ορθόδοξο και πατριωτικό κράτος το επιβουλεύτηκαν από την αρχή της αναγέννησης του, σύμμαχοι αλλά και εχθροί. Για να γίνουνε φίλοι φαινομενικοί και να εκμεταλλευτούν το κρατίδιο, με ιδεολογικές, οικονομικές και κοινωνικές διαβρώσεις και διάλυσης του. Από την αρχή του 20ου αιώνα με νίκες μεν των Βαλκανικών πολέμων αλλά και με δραματικές ήττες που μεγιστοποιήθηκαν με προδοσίες κυρίως των συμμάχων που είχαν αποτέλεσμα τη Μικρασιατική καταστροφή. Μιας καταστροφής που μας πονάει βαθιά μέχρι και σήμερα. Ώσπου φτάσαμε στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο που μας τον κήρυξε το 1940 ο Μουσολινικός μαύρος φασισμός στις 28 Οκτώβρη με αδιαμφισβήτητη Παπική συναίνεση, όταν στην μεγάλη Πανελλήνια γιορτή του Δεκαπενταύγουστου του ’40 διέπραξαν το ανίερο έγκλημα της βύθισης του καταδρομικού μας “Έλλη”.
Όμως, όταν οι φασιστικές στρατιές εφόρμησαν από την Βόρεια Ήπειρο να καταλάβουν την Ελλάδα, η Υπέρμαχος Στρατηγός της Ορθοδοξίας η Παναγία μας, ενδυνάμωσε τη μαχητικότητα των Ελληνικών δυνάμεων και αποδυνάμωνε τους υπέρτερους Ιταλικούς φασιστικούς εξοπλισμούς. Με αποτέλεσμα το Ελληνικό έπος το οποίο μετά το 1944-47 οι Άγγλοι σύμμαχοι το μετέτρεψαν σε Ελληνικό εμφύλιο σπαραγμό, αφού είχαν ήδη αφήσει ουσιαστικά ανυπεράσπιστη την Κρήτη σε μια κρίσιμη στιγμή της μεγάλης μάχης των Κρητών. Μια μάχη που θα κερδιζόταν αν στην πιο κρίσιμη στιγμή δεν εγκατέλειπαν οι φρουροί της Αγγλικής δύναμης τον κεντρικό λόφο υπεράσπισης, τον 107. Τον εγκατέλειψαν και το πρωί κατακτήθηκε η Κρήτη. Για να καταστραφούν με βαριές εγκληματικές καταστροφές και μαζικούς τουφεκισμούς όπως έγινε και με τα Ανώγεια, με την ισοπέδωση στις 13 Αυγούστου του 1944 δυο μέρες πριν τον εορτασμό της Παναγίας.
Η Παναγία μας της Ανωγειανής θύμησης εκείνης της μεγάλης καταστροφής που από τότε εμείς την γιορτάζουμε με τη μαχόμενη Ανωγειανή ψυχή, παράλληλα με τον βαθιά Ορθόδοξο εορτασμό στην εκκλησία την Ανωγειανή που πάντα γιορτάζει έμψυχα τον μέγα εορτασμό της Θείας Κοίμησης , που είναι Πάσχα του καλοκαιριού αλλά και επιτάφια επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση των ψυχών όλων των Ανωγειανών αλλά και όλων των Κρητικών αλλά και όλων σε όλη την Ελλάδα που εγκληματικά χάθηκαν αγωνιζόμενοι για την Ελευθερία.
Σήμερα όμως σε τόσο εφιαλτικούς καιρούς, η Κρητική Ελευθερία, όπως και ολόκληρη η Ελληνική έχουν χαθεί. Και εμείς σε ικετεύομαι Παναγία Ανωγειανή προστάτιδα της Ελλάδος, βοήθησε μας για να αποκτήσουμε ξανά την λευτεριά και όχι για να την αποξεχάσουμε ανάμεσα σε αμέτρητους μιναρέδες. Μιναρέδες που ετοιμάζονται να υψωθούν ξανά όπως στα μαύρα 400 χρόνια της Οθωμανικής κατοχής στην Κρήτη και σε όλη την Ελλάδα.
Γυναίκες της Ανωγειανής δέησης στην Παναγία που εμψυχώνει και την αντρειοσύνη μας παρακαλεστέ την να μας βοηθήσει στη μεγάλη καινούρια μάχη για τη δική μας πίστη. Γιατί εμείς δεν δεχόμαστε να γίνει η Αγιά Σοφιά τζαμί και να είμαστε θεατές της βεβήλωσης της. Παναγία μας από το ψηλό θεϊκό βουνό της Κρήτης κάνε άλαλα τα χείλη των ασεβών και πότισε με λόγο ευσέβειας και λόγο αγωνιστικό τα χείλη τα δικά μας.”
