Για πρωτοφανή πόλεμο εναντίον της Εκκλησίας κάνει λόγο ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος στο μήνυμά του με την ευκαιρία της έναρξης του νέου εκκλησιαστικού έτους. Το κείμενο του μηνύματος του έχει ως εξής:
Α. Όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε ότι η Εκκλησία μας πορεύεται σε μια θάλασσα πρωτοφανούς ασεβείας, συντονισμένης ύβρεως, ισχυρών αμφισβητήσεων, αθεϊστικής μανίας, συστηματικής προσπάθειας απόρριψης κάθε έννοιας μυστηρίου και ιερότητος, ύπουλου διωγμού κατά της Χριστιανικής πίστεως αποκαλυπτικού διαμετρήματος και μάλιστα από τα ίδια τα Χριστιανικά συστήματα.
Εκτιμάται ότι σε λίγα χρόνια σε κάποιες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις οι μουσουλμάνοι θα είναι περισσότεροι από τους Χριστιανούς. Το πραγματικό όμως πρόβλημα δεν είναι ότι οι Χριστιανοί θα είναι λιγότεροι, αλλά ότι ήδη είναι λιγότερο Χριστιανοί και ακόμη περισσότερο ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί του Χριστιανισμού είναι οι ίδιοι οι Χριστιανοί.
Β. Εναντίον της πίστεως έχουν επιστρατευθεί η επιστήμη, η τεχνολογική παντοδυναμία, τα μέσα πληροφόρησης, οι μηχανισμοί ψηφιακού ελέγχου των λεπτομερειών της ζωής μας, η πολιτική, η κατευθυνόμενη παιδεία, ο υλιστικός τρόπος ζωής κ.λπ.
Γ. Ο φιλοσοφικός ορθολογισμός και οι ιστορικές και ανθρωπολογικές επιστήμες επιστρατεύονται για να γκρεμίσουν την πίστη στον Θεό και να κατασυκοφαντήσουν την πορεία και τον ρόλο της Εκκλησίας και γενικότερα του Χριστιανισμού στο παρελθόν και σήμερα.
Δ. Οι θεωρίες περί τυχαιότητος στη γένεση του υλικού κόσμου επιδιώκουν να εξαφανίσουν κάθε ιδέα δημιουργικής επεμβάσεως στην αρχή του σύμπαντος, άρα να μηδενίσουν τη θεϊκή παρουσία και ανάγκη. Τύχη είναι το όνομα του Θεού στη διάλεκτο της αθεΐας!
Οι θεωρίες περί τυχαιότητος στη γένεση του υλικού κόσμου επιδιώκουν να εξαφανίσουν κάθε ιδέα δημιουργικής επεμβάσεως στην αρχή του σύμπαντος, άρα να μηδενίσουν τη θεϊκή παρουσία και ανάγκη
Ε. Η έμφαση στην αυθαίρετη, μονομερή ερμηνεία της θεωρίας της εξελίξεως, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της γενετικής τεχνολογίας, υπερτονίζει τη βιολογικότητα και ζωικότητα του ανθρώπου, προκειμένου να μηδενισθεί κάθε στοιχείο ιερότητός του.
ΣΤ. Οι βιαστικές εξαγγελίες περί κατασκευής συνθετικού γονιδιώματος και τεχνητής ζωής ή κλωνοποίησης του ανθρώπου ή βιοτεχνολογικών θαυμάτων (DNA editing) ή στη Φυσική περί της δήθεν «θεωρίας των πάντων» αποσκοπούν στο να αντικαταστήσουν τον Θεό με τον άνθρωπο και έτσι να κλείσουν τον δρόμο και την προοπτική της θεώσεως του ανθρώπου και της κοινωνίας του με τον Θεό. Η τύχη ως ερμηνευτικό επινόημα και ο άνθρωπος ως η κεντρική παρουσία στον κόσμο εξαφανίζουν τον Θεό και ως πρόσωπο και ως έννοια.
Ζ. Το ίδιο και οι τεχνολογίες της γενετικής και εγκεφαλικής ενδυνάμωσης (Gene enhancement και Brain enhancing) (pills and boosters), τα εγκεφαλικά εμφυτεύματα, η μεταμόσχευση προσώπου, οι τολμηρές τεχνολογικές παρεμβάσεις στο νευρικό και γενετικό κύτταρο, η προσπάθεια νευροβιολογικής ερμηνείας των ψυχικών φαινομένων κ.λπ. επιδιώκουν την τεχνολογική αυθυπέρβαση του ανθρώπου (transhumanism), αγνοώντας και απορρίπτοντας ταυτοχρόνως την αυτεξούσια κίνησή του προς τον Θεό και την κατά χάριν είσοδό του στην υπέρ φύσιν κατάσταση (θέωσι).
Η. Η αλλαγή του φύλου, όχι ως διόρθωση υφιστάμενης ανατομικής και φυσιολογικής δυσαρμονίας, αλλά ως επιλογή αφύσικης απαίτησης και νοσηρού θελήματος, η αντικατάσταση της ανατομικής και φυσιολογικής ταυτότητος του φύλου με τον λεγόμενο σεξουαλικό προσανατολισμό ως επιλογή και η με κάθε τρόπο δικαιολόγησή της, μάλιστα στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αντιρατσιστικής αντίληψης, συντρίβοντας την ιερότητα της ψυχοσωματικής υποστάσεως του ανθρώπου, τον απομακρύνουν βάναυσα από την κληρονομιά της «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού» παρακαταθήκης του.
Θ. Ο εκφυλισμός της Εκκλησίας σε σύστημα κοινωνικής πρόνοιας ή πολιτιστικής κληρονομιάς, παράλληλα με την αντικατάσταση της φιλανθρωπίας στο όνομα του Θεού από έναν αποστεωμένο, χωρίς Θεό ανθρωπισμό, και έννοιες όπως αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, φιλία, ειρηνική συνύπαρξη κ.λπ. στην ουσία καταργούν τον μυστηριακό χαρακτήρα της Εκκλησίας ως πνευματικής κοινωνίας των πιστών και τη μεταμορφώνει σε μηχανισμό επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων, εντελώς επίγειας προοπτικής.
Ι. Η μεθοδευμένη επιδίωξη είτε να αμφισβητηθεί η ιστορικότητα του Χριστού από τους αυτοαποκαλούμενους μυθικιστές είτε να συκοφαντηθούν η ακεραιότητα της ζωής Του και η αυθεντικότητα των ιερών κειμένων, καθώς και η παράλληλη προσπάθεια αποχριστιανοποίησης των κοινωνιών μας με την κατάργηση των συμβόλων και τον αποχριστιανισμό της κοινωνικής ζωής και της παιδείας τελικά επισφραγίζουν την προσπάθεια αποδόμησης της πίστεως. Η παγκόσμια ανασφάλεια, η μαζική καταστροφή αρχαιότατων πολιτισμών, η βίαιη μετακίνηση από τις ιστορικές ρίζες τους ολόκληρων λαών και το ανακάτωμά τους συμπληρώνουν το όλο σκηνικό. Ένας κόσμος δίχως Θεό! «Οι άνθρωποι λησμόνησαν τον Θεό∙ από εκεί έρχονται όλα τα κακά» (Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, 1983).
ΙΑ. Ο υπερτονισμός των λεγομένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσο και αν φαίνεται ελκυστικός και θεμελιωτικός μιας νέας ηθικής περί του ανθρώπου, καταργεί τα «δικαιώματα» του Θεού και περιθωριοποιεί την Χάρι Του. Ο αντιρατσισμός και η ανεκτικότητα, η πολυπολιτισμικότητα και η πολυθρησκευτικότητα, ενώ στην ουσία τους περιέχουν κάτι βαθιά χριστιανικό, όπως παρουσιάζονται και όπως υποστηρίζονται καίρια προσβάλλουν την ιερότητα του ανθρώπου και ουσιαστικά αλλοιώνουν το πρόσωπο του αληθινού Θεού. Η πολυθρησκευτικότητα μεταμορφώνει την πίστη στον Θεό σε κοινωνικό φαινόμενο.
Ο υπερτονισμός των λεγομένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσο και αν φαίνεται ελκυστικός και θεμελιωτικός μιας νέας ηθικής περί του ανθρώπου, καταργεί τα «δικαιώματα» του Θεού και περιθωριοποιεί την Χάρι Του
ΙΒ. Όλα αυτά οδηγούν σε μια πρωτοφανή σύγχυση, σε αλλεπάλληλα αδιέξοδα, πλάνες, αιρέσεις, παγκόσμια ηθική και πνευματική κατάρρευση, ανατροπή διαχρονικών ηθικών σταθερών και πολυμέτωπη προσβολή της ανθρώπινης οντολογίας. Επί πλέον, αποδυναμώνουν την πίστη, υποβαθμίζουν την Εκκλησία, αποχριστιανοποιούν τον κόσμο, εξαφανίζουν τον Θεό και κάνουν τον λόγο και το όνομά Του αρχικά μεν μη αναγκαία, στη συνέχεια περιφρονητέα, ύστερα μη επιθυμητά και, τέλος, μισητά και αποδιοπομπαία. Έτσι θεμελιώνεται ο σύγχρονος αθεϊσμός και οργανώνεται ο σύγχρονος διωγμός της πίστεως και του Χριστιανισμού.
ΙΓ. Τελικά, ο άνθρωπος καταντάει μια επίπεδη, μονοδιάστατη οντότητα, μια βιολογική μηχανή, που η ζωή της εκτυλίσσεται απρόβλεπτα μέσα σε μια πολύ στενή ζώνη χρόνου, ο δε θάνατος προσδιορίζει την οριστική επιστροφή στην άβυσσο της ανυπαρξίας. Χειρότερη από την εφημερότητα είναι η συνειδητοποίησή της ως περιορισμένης παροδικότητος. Τότε η λογική και η σκέψη αποτελούν τιμωρία και όχι δώρο. Και η ελευθερία, τραγική παρακαταθήκη∙ ανάμεσα στον αιώνιο και θεωμένο άνθρωπο να επιλέγεις τον ζωικό και μηδενιστικό.
Ο άνθρωπος καταντάει μια επίπεδη, μονοδιάστατη οντότητα, μια βιολογική μηχανή, που η ζωή της εκτυλίσσεται απρόβλεπτα μέσα σε μια πολύ στενή ζώνη χρόνου, ο δε θάνατος προσδιορίζει την οριστική επιστροφή στην άβυσσο της ανυπαρξίας
ΙΔ. Η Ορθόδοξη μαρτυρία της κοινωνίας του Θεού, διατυπωμένη και εμπειρικά τεκμηριωμένη μέσα στους ναούς μας και στα μοναστήρια μας, στα Μυστήρια και στη ζωή μας, πρέπει να κατατεθεί ως στεντόρεια, πανορθόδοξη κραυγή στην εποχή μας. Η Ορθόδοξη θεολογία και εμπειρία είναι η μόνη που μπορεί να φωτίσει τη σύγχρονη πραγματικότητα και γι’ αυτό οφείλει να καταθέσει τον λόγο της και προς επιστηριγμόν των πιστών και ως μαρτυρία στον υπόλοιπο Χριστιανικό κόσμο.
