Την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου, εορτή του Αγίου Αθανασίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου Σφηνίτσης στην Αγκαθιά Ημαθίας.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
«Δεῦρο οὖν μοι διέλεσθε τά ἐκείνου καλά, ὅσοι τῶν ἐκείνου ἐπαινέται καί μάρτυρες, καί ἀγῶνα καλόν ἀγωνίσασθε …, ἄνδρες ὁμοῦ καί γυναῖκες, … ἱερεῖς καί λαός, οἱ μοναδικοί καί μιγάδες».
«Ἐλᾶτε, λοιπόν, καί ἐπιλέξτε ἀπό τίς ἀρετές τοῦ ἁγίου, καί ἀγωνισθεῖτε τόν καλόν ἀγώνα, ἄνδρες καί γυναῖκες, ἱερεῖς καί λαός, ἀσκητές καί μοναχοί».
Αὐτός πού μᾶς ἀπευθύνει, ἀδελφοί μου, αὐτή τήν πρόσκληση δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, τόν ἐγκωμιαστή τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἐφόρου τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς, Μεγάλου Ἀθανασίου.
Καί τί μᾶς καλεῖ νά κάνουμε ὁ ἱερός πατήρ; Μᾶς καλεῖ ἐάν θέλουμε νά ἑορτάσουμε καί νά πανηγυρίσουμε ἐπαξίως τόν Μέγα Ἀθανάσιο, νά ἀγωνισθοῦμε καί ἐμεῖς νά μιμηθοῦμε τίς ἀρετές καί τά χαρίσματά του. Νά ἀγωνισθοῦμε στά πνευματικά ἀθλήματα καί παλαίσματα πού ἀγωνίσθηκε καί ἐκεῖνος, σέ αὐτά πού ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς, ἀνάλογα μέ τή θέση του καί τήν πνευματική του κατάσταση, ἐπαινεῖ καί θαυμάζει.
Ὅλοι μας μποροῦμε νά βροῦμε κάτι ἀπό τά πολλά χαρίσματα καί γνωρίσματα τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου, τό ὁποῖο μποροῦμε νά προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε. Διότι ὁ ἀγώνας γιά τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα δέν εἶναι, ἀδελφοί μου, προνόμιο ἤ ὑποχρέωση μόνο τῶν ἐπισκόπων, τῶν κληρικῶν ἤ τῶν μοναχῶν. Εἶναι προνόμιο καί χρέος τοῦ κάθε πιστοῦ, σέ ὅποια ἐποχή καί ἄν ζεῖ, ὅποια ἰδιότητα καί ἐάν ἔχει, διότι ὁ Θεός μᾶς ἔχει δημιουργήσει γιά τήν ἁγιότητα καί σέ αὐτήν μᾶς καλεῖ λέγοντας: «ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι».
Καί αὐτό πού μᾶς θά κάνει ἁγίους, καί αὐτό πού ἀνέδειξε τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας ἁγίους, αὐτό πού ἀνέδειξε τόν τιμώμενο Μέγα Ἀθανάσιο ἅγιο, δέν εἶναι μόνο ὁ ἀγώνας καί ἡ προσπάθεια. Αὐτά ἀποτελοῦν τήν προϋπόθεση, ἀποτελοῦν τή βάση, ἀποτελοῦν τήν ἀπόδειξη ὅτι θέλουμε ὄντως νά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος.
Γιά νά φθάσουμε ὅμως στόν στόχο μας εἶναι ἀπαραίτητη ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτή εἶναι, ἀδελφοί, πού ἀναδεικνύει τούς ἁγίους, καί χωρίς αὐτήν κανείς δέν μπορεῖ νά φθάσει στήν ἁγιότητα.
Ὑπάρχουν στόν κόσμο, ὑπάρχουν σέ ὅλες τίς θρησκεῖες, καλοί καί ἐνάρετοι ἄνθρωποι, δέν ὑπάρχουν ὅμως ἅγιοι, γιατί ὅλοι αὐτοί δέν ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τή χάρη πού εἶχε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὥστε νά λάμπει καί νά φωτίζει τήν Ἐκκλησία μέ τή ζωή καί τό ἔργο αἰῶνες τώρα.
Καί γιά νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ στόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά μας ὑπάρχει μία προϋπόθεση, μία προϋπόθεση τήν ὁποία διέθετε καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.
Μᾶς τήν ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τόν μαθητή του Τιμόθεο: «ἐάν δέ καί ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ».
Δέν ἀρκεῖ, λοιπόν, ἡ ἄθληση, δέν ἀρκεῖ ἡ ἄσκηση καί ὁ ἀγώνας. Χρειάζεται ὁ πιστός νά ἀγωνίζεται καί νά ἀσκεῖται μέσα στό πλαίσιο τῆς Ἐκκλησίας καί σύμφωνα μέ τούς ὅρους καί τούς κανόνες πού ἔχει θέσει ἡ ἐμπειρία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρέπει νά ἀγωνίζεται μέσα στήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωση. Πρέπει νά ἀγωνίζεται ὄχι ὅπως νομίζει ὁ ἴδιος, ἀλλά ὅπως ὑπαγορεύει ἡ Ἐκκλησία καί οἱ πατέρες της. Διότι καί ἡ αὐστηρότερη ἄσκηση καί ὁ μεγαλύτερος ἀγώνας δέν ὠφελοῦν, ἐάν δέν γίνονται «νομίμως», ὅπως, δηλαδή, θέλει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἀποστρέφεται τήν ὑπεροψία καί τήν ὑπερηφάνεια καί ἐπιβλέπει «ἐπί τούς ταπεινούς καί τρέμοντας τούς λόγους του».
Ἔτσι ἀγωνίσθηκε καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, πού παρότι ἦταν μέγας καί πατριάρχης, δέν παρέλειπε ποτέ νά ἀγωνίζεται καί στόν προσωπικό του πνευματικό ἀγώνα ἀλλά καί στούς ἀγῶνες του ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ὄχι αὐτοσχεδιάζοντας, ὄχι κάνοντας ὅ,τι ὁ ἴδιος νόμιζε ἤ ἔκρινε. Ἀγωνιζόταν πάντοτε μέ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί μέ ταπείνωση.
Αὐτός ὁ μέγας θεολόγος καί πατριάρχης, πού εἶχε τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν παιδική του ἀκόμη ἡλικία, ἔσπευδε νά συμβουλευθεῖ τούς ἁπλούς ἀσκητές τῆς ἐρήμου, ὄχι γιατί εἶχε ἀνάγκη τή συμβουλή ἤ τήν καθοδήγησή τους, ἀλλά γιατί γνώριζε ὅτι ὁ πνευματικός ἀγώνας τότε μόνο καρποφορεῖ καί ἔχει τή χάρη τοῦ Θεοῦ ὅταν γίνεται «νομίμως», ὅταν γίνεται μέσα στήν Ἐκκλησία καί μέσα στήν ὑπακοή.
Τιμώντας, λοιπόν, σήμερα, ἀδελφοί μου, τόν Μέγα Ἀθανάσιο, τόν μεγάλο αὐτόν πνευματικό ἀγωνιστή, ἄς μιμηθοῦμε τούς ἀγῶνες του καί τίς ἀρετές του, ἀκολουθώντας τό παράδειγμά του, καί εὔχομαι διά τῶν πρεσβειῶν του νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά φθάσουμε στήν ἁγιότητα καί νά κληρονομήσουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
