Το νέο φύλλο της εφημερίδας “Κιβωτός της Ορθοδοξίας” κυκλοφορεί την Πέμπτη 16 Μαρτίου και θα την βρίσκεται στα περίπτερα όλης της χώρας με 2 μεγάλες προσφορές!
1. ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ: Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ & ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Ο Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί) είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο ποίημα, γραμμένο τον 6ο αιώνα μ.Χ., που μιλάει στην Παναγία και της λέει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές.
Ύμνο όρθιοι (από εκεί και το όνομά του) και τότε μάλλον γράφτηκε το πασίγνωστο αρχικό τροπάριο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ». Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Για την ακρίβεια, κόβουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια (λέγονται «4 στάσεις») και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο.
Τους Χαιρετισμούς τους απαγγέλλει με τη μουσική τους ο ιερέας. Πριν απ’ αυτό, οι ψάλτες έχουν ψάλει ένα άλλο περίφημο μουσικό και ποιητικό έργο, που λέγεται «κανόνας των Χαιρετισμών» (οι κανόνες είναι ένα άλλο είδος βυζαντινής κλασικής μουσικής) και δημιουργός του είναι ένας ακόμη κορυφαίος ποιητής και μουσικός του Βυζαντίου, ο άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος.
Πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί μέσα στους αιώνες (και σήμερα) συνηθίζουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν, αντί για άλλη προσευχή. Από τις πολλές φορές, συχνά τους μαθαίνουν απ’ έξω. Η συνήθεια αυτή είναι πολύ ωραία και σωστή, αφού οι ορθόδοξοι προτιμούμε να προσευχόμαστε με τις προσευχές της Εκκλησίας, παρά με προσευχές που δημιουργούμε εκείνη τη στιγμή (αν και λέμε στο Θεό και τέτοιες, αυτοσχέδιες, προσευχές).
Ένας λόγος είναι ότι έτσι ο νους μας ξεκουράζεται και μπορεί να γίνει η προσευχή κυρίως με την καρδιά, δηλ. να στραφούμε ψυχικά προς το Θεό, χωρίς να απασχολούμαστε με το να φτιάξουμε εκείνη την ώρα τα λόγια που θα του πούμε.
2. ΜΟΝΑΧΩΝ ΓΕΥΣΕΙΣ: ΤΟΜΟΣ Β’
ΣΠΑΝΙΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΙΑ ΜΑΡΜΕΛΑΔΕΣ – ΓΛΥΚΑ – ΛΙΚΕΡ
Στην Αθωνική Πολιτεία, σε αυτό το κέντρο του ορθόδοξου χριστιανικού μοναχισμού, η είσοδος στις γυναίκες ήταν εξαρχής και παραμένει μέχρι σήμερα απαγορευμένη. Όλες οι πληροφορίες που έχουμε λοιπόν για τη γαστρονομική της παράδοση έρχονται από άνδρες ταξιδιώτες, επισκέπτες των μονών ή από τους ίδιους τους μοναχούς μάγειρες. Εκείνο που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι στο Άγιον Όρος δοξάζεται καθημερινά η κουζίνα της απλότητας, των εποχικών υλικών, της ευφάνταστης μαγειρικής τους, της αγάπης που πρέπει να μπαίνει σε όλες τις μαγειρικές, ως υλικό πιο απαραίτητο από το αλάτι.
Εκεί, λοιπόν, που το ταπεινό γίνεται μεγαλειώδες, η πρώτη ύλη παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Με ελαιόλαδο ή ταχίνι τις ημέρες της αλάδωτης νηστείας, τα λαχανικά, τα όσπρια, τα θαλασσινά και τα ψάρια μεταμορφώνονται σε πιάτα γευστικά, θρεπτικά, πρωτότυπα, με βαθιά νοστιμιά. Και, φυσικά, από το σιτηρέσιο δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα γλυκίσματα που αποτελούν σημαντικό μέρος μια ισορροπημένης διατροφής, φτιαγμένα και αυτά με υλικά εύκολα και καθημερινά.
