Του Ιωσήφ Κόκκινου
Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς Μανώλης Γλέζος επέλεξε να στηρίξει την Εκκλησία και τον ρόλο της με τον δικό του τρόπο: Στη συνάντηση που είχε πριν από λίγες ημέρες με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο εξέφρασε την επιθυμία του η κηδεία του να τελεστεί σύμφωνα με το θρησκευτικό τυπικό. Και δεν έμεινε μόνο σε αυτό. Σε ειδική εκδήλωση που έγινε στην Κεφαλονιά μίλησε ύστερα από πρόσκληση του πολιτιστικού συλλόγου «Ιόνιος» και της ομάδας «Απανταχού Ελληνισμός» για τον ρόλο της Εκκλησίας.
Ο κ. Γλέζος, ανάμεσα στα όσα ανέφερε για τις αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, δεν παρέλειψε να κάνει αναφορά στη μοναδικότητα του ελληνικού λαού, ο οποίος κατάφερε να διατηρήσει την ελληνικότητά του παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους.
Σε αυτό, όπως είπε, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο τέσσερις λόγοι, η ελληνική γλώσσα, οι λαϊκές συνελεύσεις, η ελληνική Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία και το αίσθημα της αντίστασης του ελληνικού λαού.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε για τον ρόλο της Εκκλησίας στα χρόνια της μεγάλης δοκιμασίας («Η ελληνική Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία στάθηκε όλα τα χρόνια στο πλευρό του ελληνικού λαού»), ενώ χαρακτήρισε «ανιστόρητα» όσα αναφέρθηκαν πριν από λίγο καιρό για αυτό το θέμα από τον κ. Φίλη.
Παλαιότερα, απαντώντας σε όσα είχε υποστηρίξει ο Νίκος Φίλης για τον ρόλο της Εκκλησίας στην Αντίσταση, είχε δηλώσει: «Οποιος καταφέρεται εναντίον της Εκκλησίας για τη δήθεν αδράνειά της στη διάρκεια της Κατοχής είναι βλάσφημος. Οταν ο Στρατηγός Σταυράκος, διοικητής στρατιωτικός των Αθηνών και της Αττικής, κάλεσε τους δημάρχους, τις Αρχές και τους περιφερειάρχες να έρθουν στους Αμπελοκήπους για να παραδώσει τα κλειδιά της πόλης στους κατακτητές, ο Αρχιεπίσκοπος τότε αρνήθηκε και δήλωσε ότι “η Εκκλησία παρίσταται στην απελευθέρωση των λαών και όχι στη σκλαβιά τους”. Αυτή ήταν η πρώτη αντίσταση την ημέρα της κατοχής της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα. Ο ίδιος αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου και όταν τον κάλεσαν (οι Γερμανοί) να τελέσει δοξολογία για την κατοχή της Ελλάδος στους Γερμανούς αρνήθηκε. Γι’ αυτό τότε η Ιερά Σύνοδος δέχτηκε και ήρθε στη θέση του ο Δαμασκηνός, που έπαιξε τη γνωστή βυζαντινή πολιτική. Η πρώτη αντίσταση στην Ελλάδα έγινε από την Εκκλησία. Είναι να κλαίει και να γελάει κανείς (με αυτά που λέει ο κ. Φίλης)».
Σε άλλη συνέντευξή του στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας είχε υποστηρίξει: «Tην πρώτη μέρα που κατακτήθηκε η Aθήνα -κατάκτηση ενός κράτους θεωρείται η κατάκτηση της πρωτεύουσάς του- είχε, λοιπόν, σχηματιστεί μια επιτροπή από τον στρατηγό Kαβράκο, που μαζί με τον δήμαρχο Aθηναίων και τον δήμαρχο Πειραιώς, στους Aμπελοκήπους πήγαν να υποδεχθούν τα γερμανικά στρατεύματα. O Kαβράκος κάλεσε τον Aρχιεπίσκοπο Aθηνών και Πάσης Eλλάδος, τον Xρύσανθο, να παραστεί στην παράδοση. Aρνήθηκε. Kαι ο Aρχιεπίσκοπος του απάντησε ό,τι είχε πει και στον Kαβράκο, ότι η Eκκλησία προβαίνει σε δοξολογίες επί τη απελευθερώσει ενός έθνους κι όχι για τη σκλαβιά του. Aυτό είναι χαρακτηριστικό. Kαι μετά του ζήτησαν να ορκίσει και την κυβέρνηση Tσολάκογλου και αρνήθηκε».
Αναφερόμενος στον ρόλο του ανώτερου κλήρου είχε πει: «Υπήρξαν πάρα πολλοί Mητροπολίτες που πήραν ενεργό μέρος στην Aντίσταση. Δεν μιλάμε ως διάθεση, αλλά ενεργό μέρος. Μπορώ να πω ως διάθεση ήταν το σύνολο, ως ενεργό αντίδραση πάρα πολλοί ανέβηκαν και στο βουνό και στη μια πλευρά και στην άλλη, και στον EΛAΣ και στον EΔEΣ πήγαν Mητροπολίτες, στάθηκαν επικεφαλής του λαού στον αγώνα του.
Δηλαδή και με το Σταυρό και με το όπλο στο χέρι πολέμησαν τον κατακτητή. Mπορούμε να πούμε ότι έχουμε τη μεγάλη προσπάθεια με τα λαϊκά συσσίτια, την οργάνωναν μαζί με τις αντιστασιακές οργανώσεις.
O κλήρος στην καθολικότητά του συμμετείχε ενεργά στην Aντίσταση, σε όλα τα μέρη όπου υπήρχαν αγώνες άμεσοι, με το Aντάρτικο κ.λπ.».
